Hij kocht boeken en volgde workshops over Black History in Londen. “Iemand leidde ons door het Financial District en vertelde over slavenhandel en over hoe we bepaalde symbolen konden herkennen.” Kofi draagt een ketting met de vorm van het continent Afrika. “Ik heb het altijd belangrijk gevonden om iets Afrikaans te dragen, al werd ik er vroeger wel om uitgelachen.” Dat kan een ketting of kleding zijn. “Mijn vriendin is fotografe, het viel haar nog eerder op dan mij dat je steeds meer Afrikaanse stoffen en dergelijke op straat ziet, ook in Amsterdam.” Kofi’s moeder gaat geregeld naar Brussel om daar Afrikaanse stof te kopen. “Maar als ik kijk waar het vandaan komt, staat er vaak Nederland op”, zegt Kofi. Ik vertel over de geschiedenis van african wax. Hij is verbaasd. Ik vraag Kofi hoe hij zichzelf noemt. Nederlander of Ghanees? Hij lacht, daar staat hij niet zo bij stil. “Ik ben Ghanees en Nederlander. Ik heb een Nederlands paspoort, maar voel me verbonden met Ghana.”
Elmina
“Toen ik voor het eerst als volwassene weer in Ghana kwam, wilde ik per se naar Elmina, het fort waar mensen gevangen zaten voordat ze op het schip naar Zuid-Amerika werden gezet. Mijn ouders waren verbaasd. Dat is toch geen attractie? Ik moest ze echt overtuigen. Er waren weinig Ghanezen, maar wel heel veel Afro-Amerikanen. De meesten waren heel emotioneel. Ze huilden, vooral in de laatste ruimte, van waaruit de zieke gevangenen in de zee werden gegooid.” Waarom gaan Ghanezen niet naar Elmina, vraag ik. “Geschiedenis is luxe. Ze zijn bezig met eten, schoolgeld voor hun kinderen. Het viel me wel op dat in de buurt van het fort veel lichter gekleurde mensen wonen. Dat zijn afstammelingen van Nederlanders die daar in de 17de en 18de eeuw in het fort zaten. Sommigen hebben zelfs Nederlandse namen, zoals Pietzoon."