Zotonic - Atom Feed Module 2024-03-28T23:28:18+01:00 https://hart.amsterdam/nl/ Hart Amsterdammuseum https://hart.amsterdam/rsc/272440 2017-08-08T11:47:26+02:00 2017-07-19T11:12:00+02:00 Yoma Schertz https://hart.amsterdam/rsc/148774 Krakers &amp; ME’ers Zaterdag 8 juli 2017 namen we in het bijzijn van fotograaf Maurice Boyer afscheid van de fototentoonstelling ‘Maurice Boyer – Thuis in Amsterdam’. Speciaal voor deze finissage waren er twee hoofdrolspelers aanwezig uit de roerige tijden die Maurice heeft vastgelegd: het krakersverzet in Amsterdam. Vanuit het perspectief van de kraakbeweging (toenmalig kraker Frans de Wit) en vanuit het perspectief van de ME (toenmalig commandant Joop van Riessen). Conservator Tom van der Molen interviewde hen op de meest toepasselijke plek in het museum: in de tentoonstelling en voor de foto’s van de ontruiming in de Vondelstraat. <p>Het ging er in de jaren 80 niet zachtzinnig aan toe in Amsterdam. Het sfeer tussen de kraakbeweging en de ME verhardde en de foto’s van Maurice zijn daar sprekende voorbeelden van. Als reactie op de heersende woningnood werden tal van panden gekraakt in Amsterdam. Hele buurten werden daarop ontruimd, wat steevast leidde tot confrontaties tussen de krakers en de ME. De foto waar Frans en Joop tijdens het interview voor staan lijkt wel een foto uit een actiefilm. Een tank in de nu deftige Van Baerlestraat om de barricades op te ruimen, die opgericht waren na een mislukte ontruiming van een pand in de Vondelstraat. Op de tank zit Frans de Wit, toentertijd aan de kant van de krakers. Frans vertelt “Ik zat voorop met mijn arm door een metalen haak. Een commandant probeerde mij er af te krijgen. Ik verweerde me met een stoelpoot.”</p> <p>Joop was destijds één van de commandanten bij de politie en herinnert zich die dag nog goed: “Er was veel spanning die dag. In de afgesloten voertuigen zaten scherpschutters verstopt. Die moesten schieten met scherp als er molotovcocktails gegooid zouden worden. Die cocktails konden een hele tank laten ontploffen. Ik was degene die het bevel anders had moeten geven… godzijdank gooide niemand zoiets.”<br /> <br /> Frans vertelt: “Maar er waren altijd onzichtbare morele grenzen aan het geweld. Bij gevechten op de Blauwbrug viel een ME’er van zijn paard. Die werd zingend door krakers weer op het paard gehesen.”</p> <p><!-- z-media 99329 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p>Deze grens werd ook goed duidelijk tijdens de inhuldiging van Koningin Beatrix op de Dam. Een enorme hoeveelheid krakers rukte op richting de Dam. Door communicatiestoringen, veroorzaakt door krakers uit kraakpand De Groote Keijser, kon de ME er niet op tijd zijn om deze massa tegen te houden. Er werd een lint agenten in politie-uniform ingezet om de beweging tegen te houden. De code was namelijk: naar agenten zonder ME-bescherming of -wapens gooi je niets. Wonder boven wonder stopte de menigte 50 meter voor deze linie. Wat ook veel mensen niet wisten in die tijd was dat er achter de schermen overleg was tussen krakers en ME’ers. Rond 1980 werd er een gespreksgroep opgericht om zonder geweld met elkaar in gesprek te gaan.</p> <p>Door de jaren heen nam het geweld ondanks deze gesprekken steeds meer toe. Frans was toen niet minder betrokken bij de krakersbeweging: Frans: “Hoe meer geweld krakers pleegden, hoe minder steun ze van het grote publiek kregen.” Joop heeft in zijn rol als commandant gelukkig nooit het commando hoeven geven om te schieten op de demonstranten. En soms probeerden ze andere voorzorgsmaatregelen uit. Joop vertelt: “Tijdens de Eurotop van 1997 in Amsterdam werd verwacht dat er grote rellen op komst zouden zijn. Daarom hadden we iedereen die het kraakpand Vrankrijk verbleef opgepakt. Ik dacht: als we er vierhonderd opsluiten, dan hebben we tenminste een paar rustige dagen voor de boeg.”<br /> <br /> Het interview werd afgesloten door een kijk op het heden. Zowel Joop als Frans concluderen dat de krakersbeweging nu heel anders is. Krakers zijn zich met andere zaken gaan bezighouden, zoals milieu en duurzaamheid en er kwamen nieuwe vormen van kraken op. Frans: “Er komen tegenwoordig grote groepen buitenlandse krakers voor een paar maanden hier. Dan wonen ze een kraakpand helemaal uit en vertrekken weer. Daar heb ik helemaal niks mee. Dan sla je de plank volledig mis”.</p> <p>Inmiddels doen Frans en Joop heel andere dingen dan op die roerige dagen in de jaren ‘80: Frans is nu acteur en Joop schrijft misdaadromans. Door hun verhalen kwamen op deze middag de foto’s van Maurice Boyer en daarmee dit bewogen stukje geschiedenis van Amsterdam weer heel even tot leven.</p> <p><!-- z-media 272443 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p>Klik <a rel="noopener noreferrer" href="https://www.flickr.com/photos/ahmamsterdam/albums/72157686359988656" target="_blank">hier </a>voor meer foto&#39;s van deze middag.</p> https://hart.amsterdam/rsc/253073 2017-06-15T14:56:57+02:00 2017-06-15T11:18:00+02:00 Yoma Schertz https://hart.amsterdam/rsc/148774 Het hemd van het lijf Stylist en art director Maarten Spruyt en zijn assistent Pieter Eliëns zijn druk in de weer op de broeierige filmzolder. Licht schijnt door de kleine ramen. De stylisten zoeken de haute couture uit om de poppen mee aan te kleden. Eerst leggen ze de kleding op zeilen op de grond zodat ze een goed overzicht hebben. Vervolgens creëren ze geheel nieuwe setjes. Spruyt voegt accessoires toe die hij zelf meeneemt, van hakken tot sjaals. Opeens gaat de zolderdeur open. Puck en Hans lopen binnen, even vrolijk babbelend als altijd. <p><!-- z-media 253096 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --><!-- z-media 253074 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Puck &amp; Hans – Couture Locale</strong></p> <p>Puck: ‘<a href="https://hart.amsterdam/nl/page/35618/interview-met-frans-ankone">Frans Ankoné</a> is de fashionconsultant van deze tentoonstelling. Hij was moderedacteur van de New York Times en werkte voor het Avenue Magazine, het Nederlandse modetijdschrift. <a href="http://www.maartenspruyt.com/">Maarten Spruyt</a> is de stylist en gastcurator.<span>’</span> Hans: ‘We kennen Maarten al heel lang als persoon maar hebben nog niet eerder met hem samengewerkt. We hadden al werk van hem gezien in Den Haag, <a href="http://www.maartenspruyt.com/styling/145-ode-aan-de-nederlandse-mode">Ode aan de Nederlanse Mode</a>. Dat vonden we echt heel erg leuk. Onze ruimte in het museum is nu bijna af. Voor Maarten is het het makkelijkst werken als je thema’s hebt. Daar kan hij de kleding bij uitzoeken. Maarten heeft er daarom twaalf thema’s bij bedacht.<span>’</span></p> <p><!-- z-media 253075 {"align":"left","size":"small","crop":false,"link":false,"caption":""} --><!-- z-media 253079 {"align":"left","size":"small","crop":false,"link":false,"caption":""} --><strong><!-- z-media 253080 {"align":"left","size":"small","crop":false,"link":false,"caption":""} --></strong></p> <p><strong>De twaalf thema’s</strong></p> <p>‘Puck en Hans benaderden mij enige tijd geleden of ik de inrichting van de tentoonstelling wilde doen’, aldus Spruyt. ‘Ik was erg enthousiast en wilde ook graag gastcurator zijn. Als je eenmaal bezig bent met een tentoonstelling is het namelijk fijn als je meerdere beslissingen mag nemen.’ Alle podia hebben verschillende thema’s en daarmee ook andere poppen. De thema’s heeft hij van tevoren bedacht op basis van wat de klanten hebben ingebracht. Hij heeft duidelijk voor ogen hoe hij de poppen aan wilt kleden. Zo gebruikt hij voor het thema Birds of Paradise fellere kleuren en bij het thema Mongolië wilt hij dat de bezoekers een winters gevoel ervaren. Het thema India is vooral broeierig. ‘Je gaat heel erg door de kleding heen. Tijdens dat je dat doet, ben je je bewust van de verschillende thema’s.’ Als Spruyt iets tegenkomt dat bij het thema Sexy Zwart past, haalt hij dat er direct uit. Dit thema staat voor transparantie, heet en sexy en dus voeren doorkijkbloesjes en niemendalletjes de boventoon.</p> <p><!-- z-media 253092 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --><!-- z-media 253077 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p>Bij het hele proces staat assistent <a href="http://www.pietereliens.com/">Pieter Eliëns</a> hem bij. Eliëns, sinds tweeënhalf jaar Spruyts assistent, heeft de Arnhemse modeopleiding afgerond en heeft zijn eigen agentschap, vertegenwoordigd door Unit. ‘Kijk deze lappenpop krijgt het thema Oosters’, aldus Eliëns. ‘Het thema Waterlelie is teerder en kwetsbaarder. We gebruiken daarom geborduurde lichte stoffen. Voor dit thema gebruiken we ook lappenpoppen.’ Dan zijn er nog de thema’s Silhouetten, Afrika, Documentaire en Bruiden.</p> <p><!-- z-media 253093 {"align":"left","size":"small","crop":false,"link":false,"caption":""} --><!-- z-media 253095 {"align":"left","size":"small","crop":false,"link":false,"caption":""} --> <!-- z-media 253086 {"align":"left","size":"small","crop":false,"link":false,"caption":""} --></p> <p><strong>Carmen</strong></p> <p>Op een aantal poppen staat de <em>Herald Tribune</em> afgebeeld. In de jaren ’90 ontwierp <a href="https://www.carmenkemmink.com/">Carmen</a>, de dochter van Puck en Hans, een <em>Herald Tribune</em>-overhemd als afstudeerproject aan ArtEZ in Arnhem. Haar thema was <em>information overload</em>. Carmen beplakte vervolgens verschillende etalagepoppen met de kranten. Puck en Hans besloten de poppen te gebruiken voor hun kleding. Puck: ‘Carmen is uiteindelijk modefotograaf geworden. Voor onze tentoonstelling fotografeerde ze de vintage kledingstukken met een model van nu. Spruyt heeft weer enkele poppen op met kranten bekleed voor het thema Zakelijk.’</p> <p><!-- z-media 253081 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Etalage</strong></p> <p>In de jaren ‘80 fietste menig Puck &amp; Hans-fan ervoor om, de prachtige etalages van hun winkel aan het Rokin. Met zo een etalage waren ze soms maanden bezig. Naast de twaalf thema’s maken Puck en Hans tevens hun beroemde etalage. Door middel van de geslaagde crowdfundingsactie kan de etalage nog eenmaal <em>shinen</em>: dit keer niet aan het Rokin, maar in de eeuwenoude regentenkamer van het Amsterdam Museum.</p> <p><!-- z-media 253085 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --><!-- z-media 253194 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Opsporen</strong></p> <p>Hans komt aan met een dienblad. ‘Zo, even lunchen’, zegt Puck. ‘Het meeste werk was het opsporen van de kleding. We zijn het hele land afgereisd op zoek naar spullen.’ Hans: ‘We dachten dat er weinig kleding over zou zijn. Pakken wat we pakken kunnen dacht ik. Maar we kregen zo ontzettend veel meldingen binnen. Geweldig. In onze auto tuften we door het hele land om kledingstukken op te halen. En overal gezelligheid hé. Op een gegeven moment konden we het niet meer alleen af: er zijn meer dan 1500 kledingstukken verzameld. Het was zoveel dat we niet eens alle specifieke stukken konden gebruiken’, zegt Hans kauwend op een broodje. Puck: ‘Sommige kledingstukken zijn dertig a veertig jaar oud want we zijn in 1968 begonnen en stopten in 1998. We zijn al twintig jaar niet meer aan het werk. Een van de sjaalrokken behoort tot onze oudste items. Deze komt ook te hangen in de tentoonstelling.’ ‘Puck, heb je je croissant al op?’ vraagt Hans. ‘Nee!’, zegt Puck, ‘en dat wil ik ook niet. Ik word knetterdik haha. Schrijf maar op, leuk. We moeten weer aan de slag.’</p> <p><span><!-- z-media 253090 {"align":"left","size":"small","crop":false,"link":false,"caption":""} --><!-- z-media 253088 {"align":"left","size":"small","crop":false,"link":false,"caption":""} --><!-- z-media 253123 {"align":"left","size":"small","crop":false,"link":false,"caption":""} --></span></p> <p><strong>Meer informatie:</strong></p> <ul style="list-style-type:disc; "> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/246396/de-poppen-aan-het-dansen">De poppen aan het dansen.</a></li> <li><a href="http://www.maartenspruyt.com/styling/145-ode-aan-de-nederlandse-mode">Ode aan de Nederlandse mode.</a></li> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/253056">De opening van de tentoonstelling op Linda.tv.</a>  </li> </ul> https://hart.amsterdam/rsc/246396 2017-06-12T12:35:35+02:00 2017-06-01T16:06:00+02:00 Yoma Schertz https://hart.amsterdam/rsc/148774 De poppen aan het dansen De voormalige Filmzolder van het Amsterdam Museum, normaal een vergaderzaal, nu the place to be. Hier vindt de voorbereiding van de Puck &amp; Hans-tentoonstelling plaats. De kleding van Puck &amp; Hans hangt aan rekken en etalagepoppen veranderen langzaamaan in ware mannequins. <p><strong>De filmzolder</strong></p> <p>Ik loop de broeierige Filmzolder van het Amsterdam Museum op. De plek waar we vergaderen is nu het terrein van conservatoren, behoudsmedewerkers en stylisten. Conservator Judith van Amelsvoort en behoudsmedewerkers Hetty Wiechmann en Marjolijn de Bakker zijn bezig de poppen aan te kleden. Ik spreek Marjolijn, die al vier jaar in ons museum werkzaam is.</p> <p><!-- z-media 246424 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 246408 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Behoudsmedewerker</strong></p> <p>‘Een behoudsmedewerker zorgt voor de collectie’, zegt Marjolijn. ‘Er zijn twee opties om behoudsmedewerker te worden. Je kunt of een opleiding volgen aan de Reinwardt Academie in Amsterdam of praktijkervaring opdoen.’ Van origine is Marjolijn ontwerpster en docent. Na de middelbare school heeft ze de lerarenopleiding gevolgd, met handvaardigheid en textiel.</p> <p><!-- z-media 246409 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p>Ze ging aan de slag in het onderwijs, maar wilde altijd al met kunst werken. Daarom ging ze modevormgeving in Arnhem studeren. Het leek haar geweldig om tentoonstellingen in te richten. Vanuit het onderwijs is ze uiteindelijk de museumwereld ingerold. Ze belde iemand van Museum Boijmans van Beuningen en kon daar direct aan de slag. Uiteindelijk heeft ze vier jaar in Rotterdam gewerkt en werkte ze jarenlang voor kunstenaars.</p> <p><!-- z-media 246428 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Opbouw van de tentoonstelling</strong></p> <p>Op 8 mei begon het team met het aankleden van de poppen en met de voorbereiding van de tentoonstelling. Ze zijn echter al een half jaar bezig de <a href="https://hart.amsterdam/nl/page/206623/van-inzending-tot-museumcollectie">Puck &amp; Hans-kleding in te zamelen</a>. ‘<a href="http://www.maartenspruyt.com/">Maarten Spruyt</a> is de vormgever en stylist&#39;, aldus Marjolijn. ‘Hij brengt alle accessoires mee, van schoenen en hakken tot kettingen en tassen, echt hele collecties. Met zoveel verschillende stukken kun je je helemaal uitleven. De poppen die je nu ziet zijn speciaal zo gekleed voor de tentoonstelling. Dit zijn geen bestaande setjes.’</p> <p>Zoveel Puck &amp; Hans-stukken in één ruimte met stylist Maarten Spruyt: dat moet wel zorgen voor spetterende combinaties.</p> <p><!-- z-media 246410 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 246429 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Meer informatie:</strong></p> <ul style="list-style-type:disc; "> <li><strong><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/227696/documentaire-over-modeduo-puck-hans">Documentaire over modeduo Puck &amp; Hans.</a></strong></li> <li><strong><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/207591/van-kledingstuk-tot-museumstuk">Van kledingstuk tot museumstuk.</a></strong></li> </ul> <p> </p> https://hart.amsterdam/rsc/239104 2017-06-02T12:13:48+02:00 2017-05-18T15:09:00+02:00 Yoma Schertz https://hart.amsterdam/rsc/148774 De 18de eeuwse jukebox De thee staat al klaar in het atelier aan de kleine binnenplaats van het Amsterdam Museum. Ik ben weer op bezoek bij restauratoren Jaap Boonstra en Paul Born in het ‘Atelier voor Ambachtelijke Kunst’, zoals ze hun geliefde werkplaats noemen. De restauratoren, die al decennialang voor het museum werken, hebben dit keer een gezamenlijke klus: een beschadigde klok uit de Dreesmann-collectie. ‘Kom maar kijken!’ Ik loop naar de kast die, inderdaad, behoorlijk gehavend is. Wat is hier precies gebeurd mannen? Dat gaan ze niet aan de grote klok hangen. <p><!-- z-media 239122 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong></strong><strong>De klok uit de Dreesmann-collectie</strong></p> <p>De houten klok uit midden 18<sup>de</sup> eeuw is een vroegere museumaankoop. De klok stond lange tijd in museum Willet-Holthuysen en is later naar het depot in Amsterdam-Noord overgebracht. De klok kan maar liefst twintig verschillende melodietjes spelen, een soort van achttiende eeuwse jukebox dus. De klok was eigendom van Willem Dreesmann, de toenmalige directeur van Vroom &amp; Dreesmann. Dreesmann verzamelde kunst en antiek en richtte een museum op in een villa aan het museumplein. Hij overleed echter een halfjaar na de opening van het museum. Zijn kinderen brachten een deel van de verzameling in 1960 naar de veiling. Een speciale stichting schafte de klok voor de collectie van het Amsterdam Museum aan.</p> <p><!-- z-media 239106 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 239134 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 239110 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --><strong>Een klus</strong></p> <p>‘Dit wordt wel een klusje: alles zit los’, zegt Jaap terwijl de bovenkant van de klokkast lichtjes heen en weer schudt. Als ik Jaap en Paul vraag wat er met de kast is gebeurd, lacht Jaap weifelend. Hij kijkt Paul aan. ‘De houten klokkast is uit elkaar gevallen. Een beetje pijnlijk en tegelijkertijd ook wel grappig. Dat moeten we nu repareren,’ aldus Jaap. ‘Meer kunnen we er niet over zeggen.’ Jaap, die is van het hout en repareert de kast. Paul, is van de mechaniek en neemt dus het uurwerk voor zijn rekening.</p> <p><!-- z-media 239117 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 239116 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>De kast</strong></p> <p>Dit is een voorbeeld van een rijke kast plus snijwerk van zeer hoge kwaliteit. Wat je ziet aan de buitenkant, dat is notenhout. De constructie aan de binnenkant is gemaakt van eikenhout. De “wildere” structuur aan de buitenkant is gemaakt van wortelnoot, dat is een houtsoort gesneden uit de uitstulpingen van een boomstronk. De kast, daar moest het uurwerk goed in passen. De slinger die aan het uurwerk hangt heeft ruimte nodig om lekker te kunnen bewegen. Dat goudkleurige ornament in het midden van de kast is door de geelgieter, de koperwerker, gemaakt, zo noem je dat. Het past bij elkaar, bij de tijd van herderinnetjes en bloemenmannetjes. De twee houten standbeeldjes zijn deels beschadigd, de uitstekende armen zijn gebroken. Ze zijn gemaakt van notenhout. Een naakte grijsaard stelt vaak Vadertje Tijd voor.</p> <p><!-- z-media 239109 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 239120 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Het uurwerk</strong></p> <p>Het uurwerk is aan de buitenkant gesigneerd door uurwerkmaker Gerrit Knip. In het midden van de achttiende eeuw maakten ze uurwerken op serie en pas later kwam er een kast bij. Gerrit Knip had een winkel met een zeer groot aanbod aan uurwerken. Er zat ontzettend veel werk in het maken van de wijzerplaat. Uit onderzoek blijkt dat veel Engelse uurwerkmakers in de zeventiende en achttiende eeuw in Amsterdam werkten. In het Engelse Colchester ontstond een kleine industrie waar uurwerken en halffabricaten werden gemaakt. Veel uurwerken uit die tijd zijn in beide landen precies hetzelfde door de uitwisseling van uurwerkmakers en halffabricaten. Het uurwerk, daar ging het echt om, aldus Paul. Het materiaal van het binnenwerk was behoorlijk duur. De kast kwam er een beetje bij zeg maar - nou Paul, laat het Jaap niet horen.</p> <p><!-- z-media 239123 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p>Er zit een grote speelrol in de klok waar wel twintig verschillende muziekjes op zitten. Als er een speelrol in een klok zit, betekent het dat er een extra gewicht aan vast moet worden gemaakt. Je kan de muziekjes uitkiezen door de wijzer te verschuiven, linksboven de klok.</p> <p><!-- z-media 239114 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p>Het uurwerk is behoorlijk stoffig, dat gaat Paul schoonmaken. Het schijnt namelijk, dat als er stof in de lagers komt en zich vermengt met de olie je zogenaamde “slijtpasta” krijgt waardoor de klok twee keer zo snel slijt. Elke klok in het Amsterdam Museum of museum Willet-Holthuysen, doet het. Een klok in de opstelling loopt zodat het de sfeer in de musea verlevendigd. Als de klok gerepareerd is, gaat hij niet terug naar museum Willet-Holthuysen. Waarschijnlijk krijgt hij een plekje ergens in het Amsterdam Museum.</p> <p><!-- z-media 239121 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>De maanstanden</strong></p> <p>Een aantal eeuwen geleden leefde men veel meer volgens de jaargetijden, eb en vloed en ook waren de maanstanden waren van groot belang. Daarom zijn de maanstanden aangegeven op de klok. Bij volle maan was de stad zodanig verlicht dat je ergens naartoe kon. Straatverlichting was er nog niet volop, als het geen volle maan was, zag je geen hand voor ogen ’s avonds op straat. Het was fijn voor de inwoners van Amsterdam om van te voren te weten wanneer het licht was, voor havenwerkzaamheden of bijvoorbeeld romantische ontmoetingen. Daar komt bij dat de maanstanden samengaan met springtij en doodtij, ook niet onbelangrijk voor een havenstad.<!-- z-media 239108 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Deurschuif</strong></p> <p>Zijn jullie verder nog ergens mee bezig? Jaap maakt een onderdeel voor een deur in Museum Willet-Holthuysen: ‘Ja, hoe noem je zoiets? Een schuifgrendel? Een schuif? In het Duits heet het in ieder geval een <em>kantenriegel</em>’. ‘Een deurschuif’, zegt Paul stellig.</p> <p> </p> <p><strong>Voor meer verricht restauratiewerk door Jaap en Paul kijkt u op:</strong></p> <ul style="list-style-type:disc; "> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/214087/de-olielampen-in-museum-willet-holthuysen">De olielampen van Willet-Holthuysen</a></li> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/176516">&#39;Decoratien&#39; en bloemenschilder Auguste Graux</a></li> </ul> https://hart.amsterdam/rsc/235518 2017-06-02T12:12:03+02:00 2017-05-09T14:14:00+02:00 Yoma Schertz https://hart.amsterdam/rsc/148774 De Vrijheidskoffie Het contrast is groot. Een paar jaar geleden vluchtten Mohamad en Abeer met hun twee kinderen halsoverkop uit Syrië. Na een helse tocht kwamen ze aan op het Amsterdam Centraal. Fotograaf Maurice Boyer volgde het gezin met zijn camera. Op 5 mei serveerden ze Syrische hapjes tijdens de Vrijheidskoffie in museumcafé Mokum. Mohamad vertelde hun verhaal. <p><!-- z-media 235521 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Bevrijdingsdag in Café Mokum</strong></p> <p>Om negen uur dekten enkele medewerkers van het Amsterdam Museum en café Mokum de tafels. Iets voor tienen kwamen Mohamad en Abeer aan met Tima en Hamza, hun twee kinderen. Maurice Boyer was er eveneens bij met zijn puppy. Mohamad en Abeer gingen meteen aan de slag in de keuken, hun kinderen speelden een spelletje aan tafel. Even later arriveerden de gasten.</p> <p><!-- z-media 235523 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 235522 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>De verdwijning</strong></p> <p>Tijdens de koffie stelde conservator Tom van der Molen Mohamad vragen over hun leven in Syrië en de vlucht naar Nederland. ‘We leidden een normaal leven’, zei Mohamad in het Engels. ‘Ik had een bedrijf met achtendertig werknemers en vloog geregeld naar Dubai voor zaken. Op een gegeven moment ging dit niet meer vanwege de oorlog en werd de dochter van een vriend van mij ontvoerd: de gijzelnemers vroegen veel losgeld. Zijn dochter is tot op de dag van vandaag verdwenen. De verdwijning was de druppel voor ons. We besloten richting Europa te vluchten, samen met de broer van Abeer en zijn gezin. Amsterdam, dat werd ons doel.’</p> <p><!-- z-media 235532 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>De tocht</strong></p> <p>‘Je bent overgeleverd aan de maffia’, aldus Mohamad. ‘Je betaalt zekere mensen een som geld voor je tocht naar het Westen. Je hebt geen idee wat er met jou en je gezin gaat gebeuren. Dit besef je je pas als je er al middenin zit en er geen weg terug meer is. Ze stoppen je in boten en vrachtwagens, je weet niet wanneer die deur weer open gaat… Ze sturen je door van mannetje naar mannetje. Ze zeggen allemaal geen woord, behalve: ga in deze vrachtwagen, of: loop vijftien kilometer in die richting, daar wacht iemand anders je op. Je doet alles wat ze zeggen en je geeft ze meer geld dan afgesproken als ze daar om vragen. Je hebt immers je kinderen bij je.’</p> <p><!-- z-media 235524 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Nederland</strong></p> <p>Uiteindelijk kwamen ze na een lange reis aan op het Amsterdam Centraal. Ze liepen een politiebureau binnen waar ze meteen koffie en thee kregen. De agenten vertelden hun dat ze in Nederland konden blijven. Inmiddels hebben ze in verschillende asielzoekerscentra en huizen in Nederland gewoond. Allemaal volgen ze Nederlandse les. De kinderen spreken het vloeiend, de ouders verstaan wel veel, maar Engels is makkelijker. ‘We voelen ons zo welkom in Nederland. Ik ben fan van Ajax wisten jullie dat? We woonden een tijdje in de buurt van de Arena. Heerlijk zo vlakbij Ajax, ik was zo trots’, glundert Mohamad. Dat klinkt al als een echte Amsterdammer.</p> <p><!-- z-media 235519 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Meer lezen?</strong></p> <ul> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/230085/de-kroningsrellen">De Kroningsrellen</a></li> </ul> <p> </p> https://hart.amsterdam/rsc/230085 2017-06-02T12:09:40+02:00 2017-04-26T15:56:00+02:00 Yoma Schertz https://hart.amsterdam/rsc/148774 De Kroningsrellen Op 30 april 1980 is Amsterdam in oorlog. Na de inhuldiging van prinses Beatrix breken er rellen uit: de zogenaamde Kroningsrellen. ’s Ochtends is het nog relatief rustig in de hoofdstad. Kort daarna ontploffen drie rookbommen tussen het publiek op de Dam. Er klinkt boegeroep, de afscheidsspeech van Koningin Juliana is amper te verstaan. Fotograaf Maurice Boyer is er bij die beruchte dag en legt alles vast voor het NRC Handelsblad. Wat begint met geschreeuw, eindigt met brandstichting en bakstenen die door de lucht vliegen. De Hells Angels staan als enige aan de kant van de ME. Ik spreek Maurice Boyer over de telefoon. Een verslag van één van de roerigste dagen uit de krakersgeschiedenis van Amsterdam.<br /> <p><!-- z-media 230089 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>De Vondelstraatrellen</strong></p> <p>In de maanden voor de inhuldiging van prinses Beatrix ontstaat er een verharding binnen de kraakbeweging. Vanwege de enorme woningnood kraken steeds meer mensen leegstaande gebouwen. De politie probeert de panden te ontruimen in opdracht van de gemeente Amsterdam. De krakers, die recht menen te hebben op panden die langer dan een jaar leegstaan, gebruiken steeds vaker geweld. Ze trekken bakstenen uit de grond, werpen barricades op en steken voertuigen in de brand. Voor het eerst verschijnen er krakers, net als de politie, gehelmd. In de Vondelstraat loopt het ontzettend uit de hand. Als reactie op het geweld besluit de burgemeester Wim Polak tanks in te zetten. Tanks… in de straten van Amsterdam! Alles wijst erop dat het tijdens de inhuldiging van prinses Beatrix volledig uit de hand gaat lopen.</p> <p><!-- z-media 230094 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 230093 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Nationale Kraakdag</strong></p> <p>De Kroningsdag is door de krakers van tevoren tot Nationale Kraakdag uitgeroepen. Ze verspreiden affiches en kalken overal leuzen met de tekst “Geen Woning, Geen Kroning.” De krakers maken er hun eigen feestje van. De stad Amsterdam bereidt zich extra goed voor op de Kroningsdag. Meer dan 10.000 politiemannen zijn die dag op de been. Bij het NRC Handelsblad hebben ze de taken verdeeld: fotograaf Vincent Mentzel gaat naar de Kroning op de Dam; Maurice Boyer is de vliegende keep van die dag en legt de sfeer in de straten vast. Voor het eerst maken de fotografen en de NRC-redactie gebruik van walkie-talkies. Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen, dat je geen mobiel had. Het was speciaal als je een walkie-talkie meekreeg - dat waren nog eens tijden. De redactie stuurt de fotografen aan vanuit het NRC Handelsbladgebouw op de Nieuwezijds Voorburgwal.<br /><!-- z-media 230091 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Kraakpand Kinkerstraat</strong></p> <p>’s Ochtend tussen acht en negen uur vertrekt Maurice Boyer richting een pand op de Kinkerstraat boven de Blokker, op de hoek van de Bilderdijkstraat. Krakers hebben aangegeven dit te kraken op de Kroningsdag. Dat wilt hij vastleggen. Bij het pand aangekomen ziet Maurice Boyer dat krakers proberen barricades op te werpen waarop de ME de boel schoonveegt. Een deel van de krakers vertrekt vervolgens al rellend richting de Dam.</p> <p><!-- z-media 230090 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Demonstratie van de Anarchisten</strong></p> <p>Via de walkie-talkie hoort Boyer dat hij naar de demonstratie van de Anarchisten moet. Deze begint tussen elf en twaalf uur in het centrum bij het Jonas Daniël Meijerplein. Hij fietst snel naar de redactie van NRC Handelsblad op de Nieuwezijds Voorburgwal om zijn fotorolletjes af te geven. Een koerier vertrekt direct naar Rotterdam zodat de foto’s nog op tijd zijn voor het krantenartikel van die dag. Maurice Boyer ziet dat alles is afgesloten. Je komt nergens meer door met de fiets. Hij gaat te voet verder en sluipt om versperringen heen richting de demonstratie van de Anarchisten.</p> <p><!-- z-media 230088 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>De Blauwbrug</strong></p> <p>Er is nog een demonstratie later op de dag die Vincent Mentzel vastlegt: de demonstratie bij de Blauwbrug en het Waterlooplein, waar nu de Stopera staat. De ME zet de straten rondom de Blauwbrug af en ook de brug zelf. Hier loopt het helemaal uit de hand. De krakers kunnen er niet door. Er woedt een ware veldslag op het nog lege Stoperaterrein. Met honderden bakstenen vallen ze de ME aan. Via andere straten komen ze toch op het Rokin terecht vlakbij hun doel: de Dam. Het was één grote strijd. Amsterdam is een stad in oorlog. Maurice Boyer maakt urenlang foto’s op het Rokin. Uiteindelijk komen de krakers niet langs de ME de Dam op.</p> <p><!-- z-media 230097 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --><strong>Heeft u ooit een moment van angst gevoeld?</strong></p> <p>‘Nee, dit hoort erbij. Je moet wel ontzettend oppassen natuurlijk. Maar angst is geen goede raadgever. Dan kan je beter thuisblijven. Door een camera kijken is toch een andere soort werkelijkheid. Je ziet de wereld door een venster. Je bent te veel bezig met fotograferen, met kadrering, om angst te voelen. Je wilt dat alles er goed op komt. Het is ook adrenaline waar je op drijft. Ik ben er de hele dag bij geweest. Ik heb &#39;s avonds ook nog foto’s van het Rokin gemaakt. Uiteindelijk ben ik daar in de buurt gebleven, er gebeurde zo veel’, aldus Maurice Boyer.</p> <p><!-- z-media 230095 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --><!-- z-media 230098 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --><strong>Meer lezen?</strong></p> <ul style="list-style-type:disc; "> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/235518/de-vrijheidskoffie">Bijeenkomst: de Vrijheidskoffie</a></li> </ul> https://hart.amsterdam/rsc/229667 2017-05-02T12:38:50+02:00 2017-04-25T15:47:00+02:00 Yoma Schertz https://hart.amsterdam/rsc/148774 Filmvertoning Herengracht 401 Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het statige Amsterdamse grachtenpand aan de Herengracht 401 een onderduikadres. Na de oorlog vormden de onderduikjaren de basis voor een hechte kunstenaarsgemeenschap. Op 20 mei vertoont het Amsterdam Museum de film Herengracht 401 in het auditorium. <p>Nu de oprichtster en patrones is overleden, gaat het huis een nieuwe fase van haar leven in, en wordt er door de huidige bewoners aan de toekomst gewerkt. Terwijl zij opruimen en verbouwen om het open te kunnen stellen voor publiek, wil regisseur Janina Pigaht het verhaal van het huis vastleggen nu er ook nog mensen kunnen vertellen over de eerste decennia vlak na de oorlog. Maar valt er wel een eenduidig verhaal te vertellen? Bij de vertoning van Herengracht 401 in het Amsterdam Museum is regisseur Janina Pigaht aanwezig voor een Q&amp;A.<em> </em></p> <p><strong>Datum: </strong>20 mei 2017</p> <p><strong>Tijd:</strong> 15.00 – 16:45 uur</p> <p><strong>Kosten:</strong> gratis voor bezoekers van het museum</p> <p><strong>Locatie:</strong> Auditorium Amsterdam Museum</p> <p><strong>Aanmelden:</strong> reserveren is niet nodig, meld je op de dag zelf bij de kassa</p> https://hart.amsterdam/rsc/214087 2017-05-18T16:05:04+02:00 2017-03-28T13:31:00+02:00 Yoma Schertz https://hart.amsterdam/rsc/148774 De olielampen in Museum Willet-Holthuysen Ik ben op bezoek in het ‘Atelier voor Ambachtelijke Kunst’ zoals restauratoren Jaap Boonstra en Paul Born hun geliefde atelier noemen. Het atelier bevindt zich aan de kleine binnenplaats van het Amsterdam Museum. Jaap werkt er vijfentwintig jaar als restaurator en Paul al zevenendertig jaar – ja echt, zevenendertig jaar. Samen restaureren ze antieke stukken voor zowel het Amsterdam Museum als voor Museum Willet-Holthuysen. En ach, een kastje voor het Cromhouthuis zo nu en dan kan er ook nog bij. Jaap en Paul, die restaureren heel wat af. Werkelijk waar de prachtigste items gaan door hun robuuste handen: eeuwenoude tafels, deuren, kachels, vloeren, lijsten, scharnieren en lampen. Vol enthousiasme vertellen ze over hun dierbare antieke stukken. Deze keer staan de olielampen van Museum Willet-Holthuysen in de schijnwerpers. <p><em><!-- z-media 214093 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></em></p> <p><strong>De twee blauwe lampen van Museum Willet-Holthuysen</strong></p> <p>Op dit moment werkt Paul aan deze twee blauwe lampen die dateren uit 1870-1880. De lampen waren oorspronkelijk geen lampen, maar vazen. Ze komen waarschijnlijk uit China en werden in Europa voorzien van koperen gietwerk. Het binnenwerk van de lampen is in Parijs bevestigd. In Amsterdam is de lamp verder afgemaakt. Deze gewoonte stamt al uit de achttiende eeuw. In de negentiende eeuw werd de Amsterdamse markt overspoeld met dit soort vazen.</p> <p>Bij het openen van de lampen stuitte Paul op een dikke korst lampenolie, vermoedelijk van een eeuw oud. Op de lampen horen geslepen glazen bollen te staan. Deze bollen zorgen voor een schaduweffect op de wand. Toen de lampen niet meer met olie werden gestookt maar van elektriciteit werden voorzien, zijn er kapjes opgezet. Waarschijnlijk is dit in de museumtijd gebeurd en niet in de tijd dat het huis nog bewoond werd door het echtpaar <a href="https://www.willetholthuysen.nl/ontmoet">Willet-Holthuysen</a>.<br /><!-- z-media 214094 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --><!-- z-media 214095 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 214100 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 214097 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>De echtelijke slaapkamer</strong></p> <p>Op de foto, die dateert uit omstreeks 1907, is te zien dat de kamer ingericht is als bibliotheek. Er was een tijd dat museumdirecteuren en conservatoren de interieurs van <a href="https://www.willetholthuysen.nl/">Museum Willet-Holthuysen</a> niet zo spannend vonden en men een andere bestemming voor de kamers bedacht. Frans Coenen, de eerste conservator van het museum, kreeg de opdracht de bibliotheek toegankelijker te maken voor het publiek. “Coenen heeft de instructies braaf opgevolgd. Hij verwijderde de meubels uit de echtelijke slaapkamer en bouwde deze om tot bibliotheek. Dit jaar is de kamer voor het eerst sinds die tijd weer in ere hersteld en omgetoverd tot slaapkamer”, aldus Jaap.</p> <p><!-- z-media 214099 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>De witte olielampen uit het Burgerweeshuis</strong></p> <p>De linker witte lamp dateert uit omstreeks 1870, de rechter witte lamp uit 1900. Ze stonden in het Burgerweeshuis, het huidige <a href="https://www.amsterdammuseum.nl/">Amsterdam Museum</a>. De twee lampen aan de linkerzijde waren het smerigst, Paul had er een flinke kluif aan om ze schoon te krabben. Tijdens het boenen van de lampen kwam er een merknaam tevoorschijn: <em>Vve Leeuwenkuyl &amp; Fils Lampistes à Amsterdam</em>. Helaas zijn niet alle oorspronkelijke lampen van Museum Willet-Holthuysen intact en bewaard gebleven. Een aantal is gesneuveld; een aantal is bij het grofvuil gezet. Bij gebrek aan originele historische verlichting komen deze lampen na de restauratie waarschijnlijk in Museum Willet-Holthuysen te staan, aangezien IKEA-spotjes plaatsen uiteraard geen optie is.</p> <p><!-- z-media 215678 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 214101 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Trekglas</strong></p> <p><a href="https://www.willetholthuysen.nl/ontmoet/abraham-willet">Abraham Willet</a> overleed in 1888 en zijn vrouw <a href="https://www.willetholthuysen.nl/ontmoet/louisa-holthuysen">Louisa Holthuysen</a> in 1895. Louisa liet hun grachtenpand na aan de Gemeente Amsterdam. Bovenstaande foto dateert uit omstreeks 1907: hier was het pand dus al twaalf jaar een museum. Volgens Jaap moet je niet alles wat je ziet geloven. Niet alle meubels stonden zo in de tijd dat het echtpaar er nog woonde Op de foto zie je dat er trekglas bevestigd is op de lampen. Daar overheen zijn witte glazen bollen bevestigd. De vorm van trekglas, buisvormig net als een kachelpijp, zorgt ervoor dat er een luchtstroom opgang komt vanaf de oliepit naar boven toe. Het trekglas raakt beroet; de lamp zelf blijft gespaard en geeft extra veel licht.</p> <p><!-- z-media 215677 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 214102 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 214103 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 214104 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Op zoek naar een lampenbediende</strong></p> <p>Door middel van deze advertentie van 7 juni 1882 in &#39;Het nieuws van den Dag&#39;, uit <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Courant/Nieuws_van_de_Dag">de Kleine Courant</a>, zochten Abraham Willet en Louisa Holthuysen naar een bediende die de lampen aan en uit kon doen: de lampen die nu in het Atelier van Ambachtelijke Kunst staan. Deze “lampenbediende” verdiende waarschijnlijk tussen de twee en zeven gulden per week. Dat waren nog eens tijden… Over de bediendes van Willet is vrij weinig bekend. Wel weten we dat het echtpaar door de jaren heen heel wat huisknechten in dienst nam, in de leeftijdscategorie van 15 tot 50 jaar.</p> <p> </p> <p><strong>Voor meer verricht restauratiewerk door Jaap en Paul kijkt u op:</strong></p> <ul style="list-style-type:disc; "> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/239104/de-18de-eeuwse-jukebox">De 18de eeuwse jukebox</a></li> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/176516">&#39;Decoratien&#39; en bloemenschilder Auguste Graux</a></li> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/53587">Recent gerestaureerd I</a></li> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/54522">Recent gerestaureerd II</a></li> <li><a href="https://hart.amsterdam/nl/page/82088">Kastruimte voor de provisiekamer</a></li> </ul> https://hart.amsterdam/rsc/186271 2017-04-05T10:16:11+02:00 2017-02-14T13:59:00+01:00 Yoma Schertz https://hart.amsterdam/rsc/148774 Transanders Gedicht van eerstejaarsstudenten Social Work aan de Hogeschool Utrecht over de tentoonstelling Transmission. <p>Vandaag was <em>anders</em>, anders dan normaal</p> <p>Les in een museum in plaats van in ‘t klaslokaal</p> <p>Een les waarin wij als social workers aan het denken werden gezet</p> <p>Over normen en waarden en het transgendertoilet</p> <p> </p> <p>Er werd gesproken met transgenders over hun levensloop</p> <p>Hun lange weg, onzekere dagen maar bovenal <em>voortdurende hoop</em></p> <p>Hoop op de dag dat zij zich thuis voelen in hun eigen lichaam,</p> <p>En wereldwijd kunnen voorstellen onder hun nieuwe vrouwennaam!</p> <p> </p> <p>Dominique vertelde, heel dapper en voldaan</p> <p>Dat zij haar <em>ideaalbeeld</em> wou volgen, en daar is ze voor gegaan</p> <p>Een prachtige vrouw hebben wij ontmoet,</p> <p>Waardoor wij anders zijn gaan kijken naar transgenders,</p> <p>Én dat door één tentoonstelling, jongens wat goed!</p> <p> </p> <p>Aan transgender Bianca vroegen wij de welbekende vraag;</p> <p>Voel je je nou meer man of vrouw?</p> <p>Hierop antwoordde zij maar al te graag</p> <p>“Ik voel me gewoon gewoon, en dat blijf ik trouw!”</p> <p> </p> <p>Ten toon stellen heeft voor ons na dit bezoek een dubbele betekenis</p> <p>Je kunt naar een tentoonstelling gaan, of <em>je kunt de tentoonstelling zijn</em></p> <p>En dat jullie als transgender jullie tentoon hebben gesteld is voor ons een waardevolle belevenis</p> <p>Waar wij jullie dankbaar voor zijn, op de korte én lange termijn</p> <p> </p> <p>Geroerd door alle foto’s en verhalen,</p> <p>Geroerd door alle inzet en vrouwen die weer stralen,</p> <p>Verlieten wij met een voldaan gevoel,</p> <p>In het mooie Amsterdam,</p> <p>Het puntje van onze stoel!</p> <p> </p> <p>Transmission: reprise, Bedankt!</p> <p>Geschreven door: Tamara Walls, Marloes van de Ven &amp; Mosa Rijnja</p> <p>Eerstejaarsstudenten Social Work, aan de Hogeschool Utrecht</p> <p>DB2</p> https://hart.amsterdam/rsc/128026 2017-02-07T12:24:45+01:00 2016-12-09T11:23:00+01:00 Jasper Slob https://hart.amsterdam/rsc/52155 Maurice Boyer over Mohammed en familie Maurice Boyer volgde het gezin van Mohammed. Hij vertelt over zijn relatie met Mohammed en zijn vrouw en hoe hij de foto&#39;s kon maken. <p><iframe src="https://w.soundcloud.com/player/?url=https%3A//api.soundcloud.com/tracks/296835005&amp;color=ff5500&amp;auto_play=false&amp;hide_related=false&amp;show_comments=true&amp;show_user=true&amp;show_reposts=false" width="100%" height="166" scrolling="no" frameborder="no"></iframe></p> <p> </p> https://hart.amsterdam/rsc/128006 2017-03-02T11:49:51+01:00 2016-12-09T11:06:00+01:00 Jasper Slob https://hart.amsterdam/rsc/52155 Maurice Boyer over Heer Schaefer rot op Wethouder Stadsvernieuwing Schaefer zei: “in gelul kun je niet wonen”. De bewoners van de Staatsliedenbuurt waren bang. Zou hij hun buurt ook laten slopen? Het saamhorigheidsgevoel verdween. Maurice Boyer was erbij om het vast te leggen. <p> </p> <p><iframe src="https://w.soundcloud.com/player/?url=https%3A//api.soundcloud.com/tracks/296808168&amp;color=ff5500&amp;auto_play=false&amp;hide_related=false&amp;show_comments=true&amp;show_user=true&amp;show_reposts=false" width="100%" height="166" scrolling="no" frameborder="no"></iframe></p> https://hart.amsterdam/rsc/127977 2021-02-15T10:05:59+01:00 2016-12-09T10:30:00+01:00 Jasper Slob https://hart.amsterdam/rsc/52155 Maurice Boyer over Man met bakfiets Waar gaat deze man met de bakfiets naartoe? Een kelder, midden tussen het puin? De panden waren gesloopt maar de kelder niet. Waarom hebben ze dit onderstuk laten staan? Hadden ze een deal met deze man? <p><strong>De Verdwenen Trap</strong></p> <p>Beluister het onderstaand audiofragment voor meer informatie over de man met de bakfiets en over de foto eronder:</p> <p> </p> <p> </p> <p><strong> </strong></p> <p><strong>De Staatsliedenbuurt</strong></p> <p>Deze man staat in zijn &quot;achtertuin&quot; in de Staatsliedenbuurt. Veel huizen rondom hem waren gesloopt. Hij had er plezier in dat hij daar nog mocht wonen. In die tijd kon je gewoon nog de bouwplaats oplopen. De veiligheidsregels waren nog niet zo strikt als nu: er stonden geen hekken omheen.</p> <p> </p> <p><!-- z-media 107276 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p> </p> https://hart.amsterdam/rsc/105358 2017-03-29T21:09:52+02:00 2016-11-21T16:19:00+01:00 Yoma Schertz https://hart.amsterdam/rsc/148774 Gastvrij Oost In een voormalig kantoorpand op de Mauritskade in Amsterdam Oost wonen sinds half februari zo’n 30 vluchtelingen in een kleinschalige noodopvanglocatie van Gastvrij Oost. In afwachting van hun asielprocedure en met steun van buurtbewoners, dragen ze zelf zorg voor hun opvang. Ook het gezin dat Maurice Boyer sinds dit jaar volgt is er terecht gekomen. Maurice Boyer volgt hun integratie in de Amsterdamse samenleving, de eerste schooldag van hun kinderen, de eerste Nederlandse taalles, de bruiloft van hun oudste dochter. <p><!-- z-media 107881 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Gastvrij Oost</strong></p> <p>Met HOOST Mauritskade wil Gastvrij Oost laten zien dat vluchtelingen opvang ook anders kan, dat kleinschalige lokale opvang met steun vanuit de samenleving een haalbaar alternatief kan zijn, waardoor mensen die gevlucht zijn een warm welkom geboden wordt. Het initiatief is ontstaan vanuit het idee dat meedoen in de nieuwe samenleving essentieel is in het leven van iedere vluchteling, een lokaal, kleinschalig en menswaardig alternatief.</p> <p><strong>Lotsverbondenheid</strong></p> <p>Als zoon van Nederlands Indische ouders een nieuw bestaan in Nederland moesten opbouwen voelt Boyer verwantschap met dit gezin en de andere bewoners op de Mauritskade, die hier een nieuw leven moeten opbouwen. In 1999 fotografeerde hij in Macedonie en Albanie de vluchtelingen uit Kosovo. Die foto’s laten vluchtelingen zien die alleen maar aan overleven kunnen denken. De foto’s van de Syrische vluchtelingen laten zien hoe dat overleven in Amsterdam stapje voor stapje verandert in het opbouwen van een echt leven.</p> <p><strong>Verdieping</strong></p> <p>Kijk voor meer informatie over het gezin dat Maurice Boyer volgt op: <a href="https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/06/enkele-reis-mauritskade-a1543804">https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/06/enkele-reis-mauritskade-a1543804</a>.</p>