Zotonic - Atom Feed Module 2024-03-29T02:51:12+01:00 https://hart.amsterdam/nl/ Hart Amsterdammuseum https://hart.amsterdam/rsc/300824 2017-09-27T15:44:22+02:00 2017-09-08T09:00:00+02:00 Tessel Dekker https://hart.amsterdam/rsc/30945 Indrukken van het Burgerweeshuis Volgend jaar wordt de vaste opstelling van het Amsterdam Museum vernieuwd. Hierbij zal ook aandacht uitgaan naar de oude functie van het gebouw als Burgerweeshuis. De foto’s uit het album van 1904 geven een mooi inkijkje in het leven van de wezen. <p><strong>27 kijkjes in het leven van de wezen</strong></p> <p>Eeuwenlang speelde het leven van de burgerwezen zich af achter gesloten deuren. Zelfs beroemde kunstenaars die de wezen wilden schilderen, kregen daarvoor geen toestemming. Zo moest schilder <a href="http://am.adlibhosting.com/amonline/Details/collect/38869">Nicolaas van der Waay</a> zich tevredenstellen met het zwart-rode meisjeskostuum dat hij van het Burgerweeshuis kreeg. Voor zijn schilderijen moest hij verder uit zijn eigen fantasie putten. Pas in 1904, vanwege het jubileum van de bouwopzichter, kreeg fotograaf August Stap als eerste toestemming om de wereld binnen de poorten vast te leggen. De 27 foto’s bieden een uniek kijkje in het Burgerweeshuis. Het onderwerp sprak aan, want al snel werden van de foto’s ingekleurde postkaarten gemaakt. Het rood in de kleding van de wezen, het ‘logo’ van het Burgerweeshuis, werd daarbij zwaar aangezet.</p> <p><!-- z-media 300843 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Met de tijd mee</strong></p> <p>Op het eerste gezicht lijkt de tijd in het Burgerweeshuis van 1904 eeuwenlang te hebben stilgestaan. Net als in de zeventiende eeuw dragen de kinderen hun traditionele zwart-rode uniformen. Eten, slapen en leren doen de jongens en meisjes gescheiden van elkaar. Jongens worden opgeleid om te timmeren, meisjes moeten zich toeleggen op huisvlijt. Toch stond de tijd achter de poort niet werkelijk stil en drongen ook hier nieuwe ideeën over opvoeding door. Vooral door de inspanningen van de toenmalige hoofdonderwijzer van de weeshuisschool Jan Stam (1849-1917) werden nieuwe manieren van opvoeden ingevoerd. Dit zien we terug op de foto’s. Op de jongensspeelplaats wordt korfbal gespeeld – een sport die toen nog maar twee jaar bestond – waarbij meisjes en jongens juist samen spelen. Ook nieuw waren het gymnastieklokaal (nu het restauratieatelier), uitgerust met moderne toestellen, en de conversatiezaal voor jongens (nu café Mokum), waar later ook een biljardtafel zou worden geplaatst.</p> <p><!-- z-media 300835 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><!-- z-media 300848 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p>Toch was het weeshuis ook al in 1904 een instelling van vroegere tijden. Het aantal wezen zou in de loop van de twintigste eeuw snel teruglopen. In 1960 verhuisde het Burgerweeshuis naar het IJsbaanpad, waar het nog tot 1991 als weeshuis functioneerde.</p> <p>Bekijk het <a href="http://am.adlibhosting.com/amonline/details/collect/2980">Fotoalbum Burgerweeshuis</a> in de Collectie Online van het Amsterdam Museum.</p> https://hart.amsterdam/rsc/215402 2017-05-09T13:17:21+02:00 2017-03-30T10:51:00+02:00 Tessel Dekker https://hart.amsterdam/rsc/30945 Nieuwkomers in Amsterdam Onderzoeker Mariëlle Hageman publiceerde dit jaar haar boek &#39;Amsterdam in de wereld&#39;, waarin zij de wederzijdse culturele beïnvloeding tussen Amsterdam en de rest van de wereld laat zien. Aan de ene kant zijn Amsterdammers sinds de oprichting van de VOC overal ter wereld te vinden. En aan de andere kant weten vreemdelingen ook al sinds het ontstaan van de stad hun weg hierheen te vinden. Als je goed kijkt, kun je de sporen hiervan terugzien in Amsterdam. <p><strong>Mariëlle Hageman gaf op zondag 2 april een <a rel="noopener noreferrer" href="https://hart.amsterdam/nl/page/207164" target="_blank">lezing over de sporen van nieuwkomers</a>.</strong></p> <p> </p> <p><!-- z-media 215404 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Gedeeld erfgoed</strong></p> <p>Globalisering lijkt een twintigste-eeuwse uitvinding, maar ook in de vroegmoderne tijd blijken de grenzen een stuk makkelijker te overschrijden dan je wellicht op het eerste gezicht zou denken. Dat geldt in het bijzonder voor het ondernemende Amsterdam van de Gouden Eeuw. Zoals Hageman in haar boek beschrijft, hebben Amsterdammers hun sporen overal ter wereld nagelaten, en de wereld deed dat tegelijkertijd in de stad. De geschiedenis van Amsterdam blijkt dan ook vaak een gedeelde geschiedenis te zijn. De scherpe tegenstelling tussen &#39;echte Amsterdammers&#39; (geboren in de stad) en &#39;import&#39; is eigenlijk ook een idee van recente datum: de stad moest het juist eeuwenlang van import van buiten hebben. Dat &#39;buiten&#39; was relatief en groeide met de tijd van het Hollandse ommeland in de middeleeuwen tot de omvang van de gekende wereld in de zeventiende eeuw. En ironisch genoeg hebben juist veel zaken die we nu als typisch Amsterdams beschouwen hun oorsprong elders. Een leuk voorbeeld zijn de tapijtjes in bruine cafés, die hun herkomst vinden in de handel met het Turkse rijk.<br /><!-- z-media 215405 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>Nieuwste sporen</strong></p> <p>Ook in de afgelopen jaren kwamen er weer nieuwkomers in Amsterdam te wonen: soms vanwege de vrijheden die de globalisering biedt, andere keren omdat zij genoodzaakt waren om hun eigen land te ontvluchten. Zo komen sinds het uitbreken van de bloedige burgeroorlog veel vluchtelingen vanuit Syrië naar Europa, ook naar Amsterdam. Omdat het er niet naar uitziet dat de situatie binnenkort verbetert, proberen veel Syriërs hier een nieuw bestaan op te bouwen. In sommige gevallen laten zij dan ook op hun beurt culturele sporen na in de stad. Zo opende dit jaar het Syrische restaurant <a rel="noopener noreferrer" href="http://www.parool.nl/stadsgids/syrisch-restaurant-sham-opent-deuren-in-warmoesstraat~a4457095/" target="_blank">Sham</a> in Amsterdam. De oprichter, zelf van Syrische afkomst, geeft statushouders die recent van Syrië naar Nederland zijn gekomen een kans om hier aan de slag te gaan. Amsterdammers kunnen in het restaurant de Syrische keuken proeven en genieten van Syrische livemuziek. Ook Mohamad en Abeer, te zien in de tentoonstelling ‘Maurice Boyer - thuis in Amsterdam’, brengen met hun cateringbedrijfje Syrische smaken naar Nederland. Deze ondernemende Syriërs zijn de meest recente toevoeging aan de diversiteit van culturen, die Amsterdam van oudsher tot Amsterdam maakt.<br /><!-- z-media 215406 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p> </p> https://hart.amsterdam/rsc/207506 2017-04-02T20:15:56+02:00 2017-03-17T10:10:00+01:00 Tessel Dekker https://hart.amsterdam/rsc/30945 De rebelse stad Hoewel de stad met zijn vreedzame demonstraties en petitiestandjes doorgaans heel rustig lijkt, had Amsterdam tot voor kort een eeuwenlange reputatie van een lastige stad. In het verleden werd de hoofdstad om de zoveel jaar wel opgeschud door hevig burgerlijk verzet. Een voorbeeld zijn de krakersprotesten van de jaren 80. <p><!-- z-media 207513 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p>De foto’s van Maurice Boyer geven de heftige botsingen tussen krakers en politie prachtig weer: losgerukt trottoir, geïmproviseerde barricades, rookpluimen, vuur, en natuurlijk de mensen, in leren jassen of met witte helmen, die elkaar met stenen en slagstok te lijf gaan. In zekere zin zijn het geen nieuwe beelden: ze doen denken aan de foto’s en prenten van eerdere opstanden. Boyers werk is te plaatsen binnen een lange traditie van de verbeelding van volksopstanden. Ik bespreek er hier twee: de eerste en de grootste.</p> <p><strong>1535: Religieuze fanatici</strong></p> <p>Het eerste grote oproer in Amsterdam was het befaamde Wederdopersoproer in 1535. De opstandelingen, vaak uit de onderste bevolkingslaag, hadden zich afgescheiden van de katholieke kerk en bekeerd tot het anabaptisme (‘herdopen’). Ze waren in de veronderstelling dat het einde der tijde was aangebroken. In het holst van de nacht ontdeden ze zich van hun kleren, zich zo bevrijdend van aardse zaken, staken deze in brand en renden naakt door de straten. Ze maakten de indruk gek te zijn geworden. Maar dat deze ‘naaktlopers’ ook daadwerkelijk gevaarlijk waren, bleek op 10 mei. Ze wilden de stad overnemen en onderwerpen aan de leer van de Wederdoop, zoals eerder ook met succes was gebeurd in Münster. De opstandelingen bezetten op deze dag het stadhuis op de Dam, waarbij zelfs een burgemeester – in een poging heldhaftig op te treden – werd doodgeslagen. Toch verkozen de prentenmakers de wederdopers vooral af te beelden als gekke naaktlopers.<br /><!-- z-media 207515 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>1696: Een ontspoord belastingsprotest</strong></p> <p>Het grootste oproer uit de Amsterdamse geschiedenis is het Aansprekersoproer van 1696. Wat begon als een protest tegen belasting op begraven, eindigde in een uitbarsting van algehele woede onder het volk. Het begon met kleine relletjes, maar liep uit tot een bloederige burgeroorlog. Het protest ontketende zich op de Dam – waar immers nog steeds de gezaghebbers in het stadhuis zetelden – waarna de oproerkraaiers besloten huizen van invloedrijke mensen te plunderen, te beginnen bij dat van de burgemeester. Als laatste was het huis van Isaac de Pinto, een rijke handelaar met connecties in het stadsbestuur, aan de beurt. Inmiddels waren ook veel opportunisten aangehaakt, die hun kans schoon zagen  om zilverwerk en andere kostbaarheden mee te nemen. Maar op dit punt trad de schutterij hardhandig op en de opstand kwam tot een bloederig einde. De relschoppers werden zwaar bestraft om navolging af te schrikken. Twaalf van hen belandden aan de galg – waarvan één in het door hem gestolen tafelkleed – en een aantal werd naar Suriname verbannen.<br /><!-- z-media 207516 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p>De woeste beelden van oproeren kleuren ons beeld en bevestigen de reputatie van Amsterdam als lastige stad. Maar is dat eigenlijk wel terecht? Op zondag 19 maart geeft historicus Rudolf Dekker een lezing in het Amsterdam Museum over de geschiedenis van oproer en protest in Amsterdam. Onlangs schetste hij ook een overzicht van oproeren in Amsterdam in <a href="http://www.opnieuw.nu/wp-content/uploads/2016/04/OpNieuw_2015_03.pdf">OpNieuw</a>, bladzijde 14.</p> <p>Zondag 19 maart 2017 geeft historicus Rudolf Dekker een lezing van 15.00 tot 15.30 uur in het Amsterdam Museum: <a href="https://www.facebook.com/events/1645918435714082/">Lezing: van Beeldenstorm tot Kroningsoproer</a></p> https://hart.amsterdam/rsc/174041 2017-02-16T17:28:25+01:00 2017-02-16T14:00:00+01:00 Tessel Dekker https://hart.amsterdam/rsc/30945 Hoe Schiphol ontstond In 1916 verkocht boer Knibbe zijn twaalf hectare weide- en bouwland in de drooggelegde Haarlemmermeer aan de overheid. Deze verkoop markeert het ontstaan van de luchthaven Schiphol. Nadat de grond gereed was gemaakt en er enkele loodsen waren geplaatst, landden al in september van dat jaar de eerste vliegtuigen op het terrein. <p><strong>Het goedkoopste stukje grond</strong></p> <p>Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 werd het gebrek aan militaire middelen – met name een toereikend vliegveld – zichtbaar. Hoewel Nederland neutraal was, gaf de onzekere situatie wel aanleiding tot de oprichting van een nieuw militair vliegveld. Dat vliegveld moest de bestaande vliegbasis Soesterberg vervangen. Voorwaarde was dat het binnen de Stelling van Amsterdam zou komen. Maar dat het vliegveld op de plek is gekomen waar het nu ligt, was niet vanzelfsprekend. Aanvankelijk werd gezocht in de Zeeburgerpolder en in de buurt van Zwanenburg, maar deze grond bleek te duur. Het oog viel uiteindelijk op het gebied in de Haarlemmermeer. Na de aankoop van het land van Knibbe werd het omliggende gebied in snel tempo onteigend met de dreigende oorlog als argument. Slechts één jaar later was Schiphol al uitgegroeid tot een van de grootste vliegvelden van Europa.</p> <p><!-- z-media 174043 {"align":"block","size":"middle","crop":"","link":""} --></p> <p><strong>Belhamels en juffertjes</strong></p> <p>Niet iedereen was echter blij met de komst van Schiphol, zeker de plaatselijke bevolking niet. De streng gereformeerde gemeenschap zag de militairen vooral als indringers. Uit protest legden sommige bewoners scherpe mesjes op de rijbaan en bekogelden auto’s met bevroren koolstronken. Tegen dit fysieke verzet traden de militairen hard op. Andere omwonenden kozen voor een geweldloze manier om hun ongenoegen te uiten en dienden klachten in. Bijvoorbeeld tegen de jonge militairen die er met de dorpsmeisjes vandoor gingen. Maar helaas: de bevelhebber wilde het verzoek om zijn ondergeschikten de omgang met de meisjes te verbieden niet inwilligen.</p> <p><!-- z-media 174044 {"align":"block","size":"middle","crop":"","link":""} --></p> <p><strong>100 jaar later</strong></p> <p>Inmiddels zijn er amper nog sporen te zien van de eerste jaren van Schiphol. En door de grootschalige groei van de luchthaven ook niet meer van de authentieke omgeving. Het dorp Rijk moest bijvoorbeeld in de jaren 50 wijken voor uitbreidingen. Maar een strategische plek is Schiphol altijd gebleven – inmiddels niet meer vanuit militair oogpunt, maar vooral voor economisch en recreatief gebruik.</p> <p> </p> <p>Wil je meer weten over het ontstaan van Schiphol? Op <strong>dinsdag</strong> <strong>28 februari om 15:00 uur </strong>geeft Schipholhistoricus Jan Willem de Wijn een <a rel="noopener noreferrer" href="https://hart.amsterdam/nl/page/162407" target="_blank">lezing</a> over de geboorte van Schiphol. Deze lezing is gratis toegankelijk voor onze bezoekers.</p> <p> </p> <p><em>Deze blog is mede tot stand gekomen dankzij het onderzoek van Jan Willem de Wijn.</em></p> https://hart.amsterdam/rsc/152811 2017-01-23T17:26:22+01:00 2017-01-09T13:56:00+01:00 Tessel Dekker https://hart.amsterdam/rsc/30945 Van Vliegkamp Schiphol tot Amsterdam Airport Wat 100 jaar geleden begon als klein militair vliegveld in de polder is vandaag de dag uitgegroeid tot één van de belangrijkste luchthavens ter wereld. Schiphol is hét symbool voor de Nederlandse luchtvaart en functioneert als toegangspoort tot ons land. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het afgelopen jaar uitvoerig is stilgestaan bij het jubileum van Schiphol. <p>Zo waren er op verschillende plekken exposities. In het Stadsarchief was een foto-expositie en in het Haarlemmermeermuseum een historische tentoonstelling. Momenteel kun je ook nog <a rel="noopener noreferrer" href="https://www.aviodrome.nl/evenementen/tentoonstelling-schiphol-100-jaar/" target="_blank"><em>100 jaar Schiphol </em>in het Aviodrome museum</a><strong> </strong>bezoeken. In het Amsterdam Museum is nog tot en met 7 mei <a rel="noopener noreferrer" href="https://www.amsterdammuseum.nl/tentoonstellingen/100-jaar-schiphol" target="_blank">Schiphol 100 jaar – klaar voor vertrek</a><strong> </strong>te zien. Maar het 100-jarige bestaan van Schiphol werd niet alleen met klassieke tentoonstellingen gevierd. Ook verschenen er vorig jaar enkele interessante digitale presentaties. Schiphol maakte bijvoorbeeld in samenwerking met het Amsterdam Museum het online museum <a rel="noopener noreferrer" href="https://www.schiphol100jaar.nl/" target="_blank">schiphol100jaar.nl</a><strong>. </strong></p> <p>Een ander mooi voorbeeld is de animatie die het Stadsarchief Amsterdam maakte over de groei van Schiphol. Zoals <a rel="noopener noreferrer" href="http://www.parool.nl/kunst-en-media/animatie-zo-groeide-schiphol-in-100-jaar-tijd~a4376851/" target="_blank">het Parool</a> al schreef: ‘Het Amsterdamse Stadsarchief weet altijd als geen ander filmpjes te maken van de groei van Amsterdam en de omgeving’. Eerder maakte het archief al vergelijkbare filmpjes over <a rel="noopener noreferrer" href="https://www.youtube.com/watch?v=IvsHvfs3G1M&amp;t=6s" target="_blank">de groei van de grachtengordel</a><strong> </strong>en <a rel="noopener noreferrer" href="https://www.youtube.com/watch?v=q5mirkkexSE" target="_blank">de uitbreidingen van de negentiende eeuw</a>. In de meest recente animatie zien we hoe de Haarlemmermeer wordt ingepolderd, hoe gebouwtjes verrijzen en landingsbanen verschijnen. Er wordt gebouwd, herbouwd, vertakt en vergroot tot het geheel de grootte heeft van een kleine stad. Juist met dit soort digitale visualiseringen, mede mogelijk gemaakt door de technologische vooruitgang, kun je tegenwoordig historische ontwikkelingen, zoals stedenbouw, op een spectaculaire manier inzichtelijk maken. Zo kan een breed publiek zich realiseren wat een onvoorstelbare groei Schiphol de afgelopen eeuw heeft meegemaakt.</p> <p>Wil je meer weten over het historische onderzoek voor deze animatie en hoe de film werd gemaakt? Op <a rel="noopener noreferrer" href="https://www.amsterdammuseum.nl/activiteiten/100-jaar-schiphol-lezing-over-animatie" target="_blank"><strong>dinsdag</strong> <strong>31 januari om 15:00</strong></a> geven de makers, conservator Erik Schmitz (Stadsarchief Amsterdam) en animator Rudi Nieuwenhuis (THING), een lezing hierover in het Amsterdam Museum. Deze lezing is gratis voor museumbezoekers.</p> <p>Meld je aan via <a rel="noopener noreferrer" href="https://www.facebook.com/events/180385369095917/" target="_blank">Facebook</a>.</p> https://hart.amsterdam/rsc/55130 2018-09-30T11:44:26+02:00 2016-04-28T16:24:00+02:00 Tessel Dekker https://hart.amsterdam/rsc/30945 Aletta Jacobs Vastberaden en zelfverzekerd: zo staat Aletta Jacobs haast altijd op de foto’s die van haar zijn genomen. En zo staat de feministe ook op het portret dat Julius Oppenheim van haar maakte in 1924. Jacobs was op dat moment 70 jaar oud en had veel van haar ambities, die voor een vrouw onmogelijk leken, waar gemaakt. Ze had als eerste vrouw een universitaire studie afgerond, was daarna ook als eerste vrouw gepromoveerd en ging vervolgens aan de slag als eerste vrouwelijke arts in Nederland. Bovendien werd mede door haar inspanningen het algemeen vrouwenkiesrecht in 1919 ingevoerd. <p><!-- z-media 55136 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>R</strong><strong>eisnecessaire</strong></p> <p>Deze ingelijste foto van Jacobs is recentelijk aan het Amsterdam Museum <a href="http://hart.amsterdammuseum.nl/nl/page/52381">geschonken</a><strong>,</strong> samen met haar reisnecessaire en broche. Bijzonder is dat Jacobs deze diamanten broche draagt op de foto van Oppenheim. Het reisetui ziet er veelgebruikt uit: het is ongetwijfeld meegenomen op enkele wereldreizen die Jacobs maakte om haar ideeën over de rechten van de vrouw te verspreiden. Alle benodigdheden voor op reis zaten in de necessaire zoals een haarborstel, een kledingborstel, een krultang, een kam en enkele flacons. De zilveren deksels en lemmeten zijn in de loop der tijd dof geworden. Ter gelegenheid van deze expositie zijn ze opgepoetst: niet zoals een museumrestaurateur dat zou doen, maar zoals een dame van stand, zoals Jacobs, dat zou hebben gedaan.</p> <p><!-- z-media 55137 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p><strong>De eerste vrouwelijke arts</strong></p> <p>Jacobs studeerde medicijnen in Groningen, maar volgde ook een deel van haar studie in Amsterdam. Ze was daar onder de indruk van de slechte gezondheid van de vrouwen uit de volksklasse, met name die van de prostituees. Na haar promotie in 1879 vestigde ze zich in de hoofdstad als arts, waar ze gratis advies gaf aan arme vrouwen. Voor vermogende klanten hanteerde zij echter hetzelfde tarief als haar mannelijke collega’s deden, wat door sommigen als schokkend werd ervaren. Ook in het dagelijks leven probeerde Jacobs gelijkwaardig te leven; ze trok zich niets aan van de ongeschreven regels die dicteerden wanneer vrouwen zich op straat mochten vertonen.</p> <p><!-- z-media 55138 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p>Deze herinneringen haalt Jacobs op in 1924, wanneer ze 70 jaar is en haar <a href="http://www.dbnl.org/tekst/jaco045heri01_01/jaco045heri01_01.pdf">memoires </a>publiceert. Ze beseft hoeveel de tijden sindsdien zijn veranderd in het voordeel van de vrouw. Vrouwen waren inmiddels gewend geraakt aan de rechten en vrijheden, waarvoor Jacobs en andere feministen zo hard hadden gestreden.</p> <p><!-- z-media 55135 {"align":"block","size":"middle","crop":false,"link":false} --></p> <p> </p> https://hart.amsterdam/rsc/54813 2016-04-07T11:19:39+02:00 2016-04-05T12:54:00+02:00 Tessel Dekker https://hart.amsterdam/rsc/30945 Mijn oma en de Bevrijding Geschiedenis kan soms heel persoonlijk zijn. Zo kwam ik laatst mijn oma, Bep de Vries, tegen in het Amsterdam Museum. Op de filmbeelden van de bevrijding, die hier in het Amsterdam Museum doorlopend worden vertoond, is ze te zien. Ze is één van de opgetogen meisjes die langs de weg staan, als op 8 mei 1945 de Canadese troepen feestelijk onthaald worden in Amsterdam. <p><!-- z-media 54815 {"align":"block","size":"small","crop":"","link":""} --></p> <p>Drie dagen eerder was de overgave getekend door de Duitsers en was de bevrijding van Nederland een feit. In het dagboek dat mijn oma gedurende de oorlog bijhield, schrijft ze over de intocht: &#39;&#39;Gisteren zijn dan de Canadezen binnengekomen. Al vroeg waren we op pad gegaan om het schouwspel mee te maken. Het was een drukte van belang! Rijen dik stonden de mensen.&#39;&#39;</p> <p>Mijn oma was dertien toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, nog maar een kind dus. Ze beschrijft in haar dagboek hoe ze in de Hongerwinter vaak de barre tocht moest afleggen naar het platteland om er eten te halen in ruil voor allerlei spullen. Op het moment van de bevrijding was mijn oma nèt volwassen. En natuurlijk had ze bewondering voor de soldaten die het land hadden bevrijd: &#39;&#39;Er kwam een motorfiets langs met een echte Canadees. Ik zag m&#39;n kans schoon en ben gauw achterop gaan zitten. &#39;k Heb zo goed en zo kwaad als het ging met hem gepraat. Hij kwam van Ontario. Ik schatte hem ±35.&#39;&#39;</p> <p>Op een ware romance zou het niet uitlopen. Kort na de oorlog kwam ze mijn opa tegen, een gewone Hollandse jongen, met wie ze twee jaar later trouwde.</p> <p>&#39;&#39;We zijn wel 30x gefotografeerd&#39;&#39;, schrijft mijn oma in haar dagboek over de bevrijding. Maar wat ze misschien niet wist, was dat ze ook gefilmd werd in Kodak Kleurenfilm. Het zouden de iconische beelden van de bevrijding worden, die tot op heden nog keer op keer worden afgespeeld in musea, op tv en YouTube.<br /><!-- z-media 54814 {"align":"block","size":"middle","crop":"","link":""} --></p> https://hart.amsterdam/rsc/46747 2015-01-15T17:15:15+01:00 2015-01-13T12:21:25+01:00 Tessel Dekker https://hart.amsterdam/rsc/30945 #020today: Kermis op Haarlemmerplein <p>Het schilderij <em>Kermis op het Haarlemmerplein</em> van Breitner heeft momenteel geen gebrek aan belangstelling. Tot en met 1 februari 2015 is het nog te zien in de tentoonstelling <a href="http://stadsarchief.amsterdam.nl/presentaties/tentoonstellingen/breitner_in_amsterdam/index.nl.html">&#39;Breitner in Amsterdam, Impressies van de stad 1886-1923&#39;</a> in het Stadsarchief. Daarna hangt het vanaf 4 maart in <a href="http://www.amsterdammuseum.nl/verwacht-de-ijzeren-eeuw">‘De IJzeren Eeuw’</a>, een expositie in het Amsterdam Museum over Nederland in de 19de en begin 20ste eeuw. In deze blog staat Tessel Dekker stil bij dit werk vanuit een geheel andere invalshoek: hoe werd kermis gevierd in Amsterdam rond 1900?</p>