"Die fiets blijft staan tot ik er niet meer ben"
Van mijn elfde jaar tot mijn vijftiende ben ik er geweest, van 1942 tot 1946. Mijn moeder had een hersenbloeding gehad en mijn vader pleegde drie jaar later zelfmoord. Wij waren met zijn negenen, maar er waren er al veel de deur uit, ik was de jongste. Wij kwamen met zijn drieën in het weeshuis, een broer die anderhalf jaar ouder was dan mij en nog een zusje. Wij waren dus echte volle wezen.