In dit huis ben ik groot geworden

Ik had er een geweldige tijd.

Derde Oosterparkstraat, Oosterparkbuurt

Dit verhaal is onderdeel van een reeks verhalen over de lievelingsplekken van de bewoners van de huizenblokken 3e Oosterparkstraat en Vrolikstraat die op de nominatie staan gesloopt te worden. De foto's en verhalen moeten zichtbaar maken wat er verdwijnt als panden worden gesloopt. Het project is een idee van fotograaf en medebewoner Maarten Steunenberg.

Camile en Zazu in de 3e Oosterparkstraat. Foto: Maarten Steunenberg.

Camile en Zazu in de 3e Oosterparkstraat. Foto: Maarten Steunenberg.

Alle rechten voorbehouden

10 Jaar heb ik in de 3e Oosterparkstraat 12 gewoond. Het huis bestond uit een grote, smalle woonkamer van 40 m2., slaapkamer, keuken en, wat voor mij het belangrijkste was, een grote achtertuin op het zuidwesten van 40 m2. Met de tuin van de buurman erbij vormde het één grote tuin met struiken tot wel 3 meter hoog. Vooral de rozenstruiken waren prachtig ! Echt een wonder, die tuin. Met vlierstruiken vol met merels. 3 Zitplekken. We organiseerden barbecues voor wel 20 mensen. Ik had er een geweldige tijd.

Jammer, dat de andere buren niks aan hun tuin deden. Er werd niet liefdevol met de omgeving omgegaan. Maar door de hoge struiken in onze tuin zag je daar gelukkig niet veel van. Ik had regelmatig bezoek van muizen, die ik ving en in de tuin zette. Eén grote, dikke muis beschouwde ik zelfs als mijn huisdier.

Ik heb veel geïnvesteerd in die woning, een grenenhouten vloer aangelegd. Het was er wel vochtig en tochtig. Vooral ’s winters was het er koud. Met bubbeltjesplastic probeerde ik de boel te isoleren. Ook was het er donker en erg gehorig Maar ja, de huur was maar Euro 197,- per maand. Daar kun je ook niet veel voor verwachten.

Aan de voorkant keek ik uit op nieuwbouw. Ik had een goed contact met de buren al bleef iedereen toch op zichzelf. Dat is hier in de Resedastraat wel anders. De laatste 3 jaren waren niet leuk meer. Er kwamen steeds meer problemen met het vocht, de stuc viel van de muren. En er verschenen gele vlekken op de muren. Het huis zag er afgeleefd uit. IJ-mere wilde daar niets aan doen. De huizen zouden toch gesloopt worden. Er schijnen maisonnettes voor in de plaats te komen (o.a. vrije sector).

Maar ik heb er met veel plezier gewoond. Veel meegemaakt, zowel lief als leed. In dat huis ben ik groot geworden. En nu woon ik met veel plezier in de Resedastraat, samen met mijn Zwitserse herder Zazu. Ook de rozenstruik uit de oude tuin is meeverhuisd en staat nu in de tuin van mijn nieuwe buurman, die het ook prachtig vindt.
----------------------------------------------------------------------------
Deze serie bestaat uit 9 verhalen. Dit is verhaal nr. 1. Voor verhaal nr. 2 ga naar:

https://geheugenvanoost.amsterdam/page/21820

(Een vrij uitzicht)
-----------------------------------------------------------------------------

Alle rechten voorbehouden

1431 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

3e Oosterparkstraat 12 Foto: Jo Haen

3e Oosterparkstraat 12 Foto: Jo Haen

Alle rechten voorbehouden
De woonkamer. Foto: Camile Smeets

De woonkamer. Foto: Camile Smeets

Alle rechten voorbehouden
De grote achtertuin. Met struiken tot 3 meter hoog.<br />Foto: Camile Smeets

De grote achtertuin. Met struiken tot 3 meter hoog.
Foto: Camile Smeets

Alle rechten voorbehouden
Het uitzicht op de nieuwbouw aan de overkant van de straat. Foto: Jo Haen

Het uitzicht op de nieuwbouw aan de overkant van de straat. Foto: Jo Haen

Alle rechten voorbehouden
3e Oosterparkstraat De huizen staan er nog steeds. Mei 2011.<br />Foto: Jo Haen De huizen staan er nog steeds. Richting Wibautstraat. Links vooraan nr. 12.  Mei 2011.<br />Foto: Jo Haen

3e Oosterparkstraat De huizen staan er nog steeds. Mei 2011.
Foto: Jo Haen De huizen staan er nog steeds. Richting Wibautstraat. Links vooraan nr. 12. Mei 2011.
Foto: Jo Haen

Alle rechten voorbehouden
Anneke Koehof

In dit huis ben ik groot geworden

Wat een leuk verhaal en wat zou het leuk zijn wanneer hieronder meer reacties komen van mensen die in die buurt woonden. Vond u het ook zo jammer om te moeten verhuizen en waar bent u daarna terecht gekomen?

U klikt op het kruisje, vult uw naam, e-mailadres (is niet zichtbaar, tenzij u daar voor kiest) en de titel van het verhaal in, in de daarvoor bestemde vakjes.

Daarna plaatst u uw reactie, even nalezen en op' BEWAAR' klikken. Een kind kan de was doen en uw reactie is bewaard voor het nageslacht!

Anneke Koehof, beheerder Facebookpagina van Het Geheugen van Oost