Zotonic - Atom Feed Module 2024-03-29T13:40:50+01:00 https://hart.amsterdam/nl/ Hart Amsterdammuseum https://hart.amsterdam/rsc/14119 2012-07-19T22:37:20+02:00 2012-07-19T12:42:22+02:00 Xandra van Gelder https://hart.amsterdam/rsc/13069 Vriend en Vijand Het tapijt van de 179 nationaliteiten ligt en de bezoekers lopen en speuren door de Schuttersgalerij. Speuren naar het land van herkomst, een favoriet vakantieland of uitzoeken welk land bij een mooi detail in het kleed past. <p>De aandacht van medewerkers en kunstenaar valt meestal voor de start van een project. Waar komt het te hangen/liggen, welke maat moet het hebben, hoe zullen we het beschermen, welke tekst moet erbij en hoe zorgen we voor publiciteit? Daarna is de klus geklaard en neemt het bezoek het over. </p> <p>Zij moeten zich verhouden tot de kunst. Mooi of lelijk? Begrijpelijk of een mysterie? De bezoekers zijn nu aan het woord. En in dit speciale geval: aan de voet. Hoe vaak herbergt een museum een kunstwerk dat te gebruiken is? Zelden. Bij dit kleed is dit wel het geval: je mag erover lopen, op liggen, aan voelen en – als het mooi weer is – kan je ook met blote voeten over de zachte wol aaien. </p> <p>Maar er zijn ook grenzen. Op de eerste dag dat de Schuttersgalerij open was voor publiek zag kunstenaar Barbara Broekman twee mannen met friet over het tapijt lopen. &quot;Van die snelle jongens: knap in het pak en goed in het vel. Ze liepen onbekommerd, keken niet om zich heen, maar gebruikten de galerij gewoon als een straat om van A naar B te komen. Dat is natuurlijk ook prima. Maar die friet was niet zomaar friet. Ze hadden ieder een enorme zak met daarop mayonaise, ketchup en satésaus. Je zag het langs de randen naar beneden lopen. Het moet kunnen, maar ik stierf even duizend doden.&quot;</p> <p>In de eerste dagen kwam ook een groep opvallende bezoekers: peuters. Ze zaten op het kleed – waarschijnlijk met hun handen voelend aan het zachte velletje. In eerste instantie waren ze vooral gefascineerd door de suppoost, die een opvallende rood-blauwe das droeg. Daarna kregen ze ook aandacht voor de gekleurde vlakken voor hun neus. De peuters zitten op het kinderdagverblijf De Platanen uit de Jordaan. Naar aanleiding van een artikel in de krant, hadden de begeleidsters de bolderkarren vol kinderen geladen om eens te kijken naar dat vrolijke kleed.</p> <p><!-- z-media 14121 {"align":"block","size":"middle","crop":"","link":""} --></p> https://hart.amsterdam/rsc/13075 2021-03-07T18:32:32+01:00 2012-06-28T12:29:00+02:00 Xandra van Gelder https://hart.amsterdam/rsc/13069 Is iedereen een beetje buitenlander? Wat is een Nederlander? En vooral wie is Nederlander? Rare vraag zul je misschien denken. Dat is toch duidelijk: wie in Nederland woont, Nederlandse ouders heeft en/of met een Nederlander trouwt. Dat zijn Nederlanders. <p>In veel gevallen is het zo ’simpel’, maar er zijn ook twijfelgevallen. Veel Nederlanders vinden het maar wat leuk om bij wereldberoemde kunstenaars of sporters vast te stellen dat zij ook een beetje Nederlander zijn. Zo hebben zanger Bruce Springsteen en actrice Audrey Hepburn ouders met Nederlandse wortels. Zelfs oud presidenten van de Verenigde Staten Bush –vader en zoon – hebben in de verte Nederlandse familie. Heel veel Nederlanders hebben voorouders uit andere landen. Een vader uit Italië, een grootouder uit Indonesië of een verre voorouder uit Spanje. Soms is die achtergrond belangrijk voor iemand, soms niet.</p> <p>Kunstenaar Barbara Broekman maakte een tapijt dat is geïnspireerd op het gegeven dat in Amsterdam mensen van 179 verschillende nationaliteiten wonen. Voor de opening van deze tentoonstelling in de Schuttersgalerij heeft zij geprobeerd zoveel mogelijk mensen van die verschillende nationaliteiten bijeen te brengen. Zij zullen donderdag 28 juni poseren op hun ‘eigen’ stukje tapijt.</p> <p>Op zulke momenten vragen mensen zich af tot welke nationaliteit zij behoren. Er zijn Joegoslaven in Nederland, met een Joegoslavisch paspoort die zichzelf nog altijd Joegoslaaf noemen, ook al bestaat hun land formeel niet meer. Zij weigeren om de Servische of Montenegrijnse nationaliteit aan te nemen en laten zich dan liever tot Nederlander naturaliseren.Daarnaast zijn er geadopteerde kinderen die bij hun adoptie de Nederlandse nationaliteit verwierven, maar zich nog altijd ook met hun geboorteland vereenzelvigen. Het is helemaal niet zo eenvoudig om te bepalen wie wat is. De Amerikaanse president John F. Kennedy sprak in 1963 bij de Berlijnse Muur de beroemde woorden: &quot;Ich bin ein Berliner&quot;. (Ik ben een inwoner van Berlijn.)</p> <p>Kijk vanaf vrijdag naar het 40 meter lange tapijt en mijmer over je eigen herkomst.</p> https://hart.amsterdam/rsc/13070 2021-03-07T18:31:52+01:00 2012-06-27T11:42:00+02:00 Xandra van Gelder https://hart.amsterdam/rsc/13069 Clichés in textiel Hoeveel nationaliteiten denk je dat er in Amsterdam wonen? Eerst even denken, svp, voor je verder leest. Waag eens een gokje. Meer dan 180. Ongelooflijk veel, zeker als je bedenkt dat er ongeveer 190 landen bestaan. Uit bijna al die landen woont een inwoner – of nazaat – in Amsterdam. <p>Kunstenaar Barbara Broekman raakte 10 jaar geleden gefascineerd door de enorme diversiteit in ‘haar’ stad. Zij zocht naar een manier om die verscheidenheid zichtbaar te maken. Dat is nog niet zo simpel. Foto’s van verschillende mensen kan, maar uiteindelijk zullen al die verschillende gezichten vooral veel overeenkomsten vertonen.</p> <p>Broekman, die veel met textiel werkt, ging op zoek naar textiel uit al die landen. Ze zocht vooral naar spullen die een clichébeeld opleveren. Dus bijvoorbeeld Staphorster klederdracht uit Nederland, kant uit België en textiel behang uit Groot Brittannië. Uit elk stuk textiel koos ze een detail. Ze verzamelde overigens niet het echte textiel, maar foto’s ervan. Dat is makkelijker. Voor het echte werk moet je veel reizen en dat is tijdrovend en kostbaar.</p> <p>Bijna altijd was ze gespitst op nieuwe vondsten. Ooit scheurde zij in een wachtkamer stiekem een artikel uit het tijdschrift <em>National Geographic</em>. Het moeilijkst was om beeld te vinden van landen die heel arm zijn of langdurig in oorlog verkeren. El Salvador en Somalië kostten de meeste moeite. Van elk detail heeft Barbara een tekening gemaakt en die zijn uiteindelijk gebruikt om een enorm tapijt mee te ontwerpen. Speciaal voor het Amsterdam Museum maakte zij een tapijt van 40 meter lang waarin alle nationaliteiten verwerkt zijn.</p> <p>In de Schuttersgalerij kan ontdekken hoe deze reis door de wereld bevalt.</p>