Kijken naar de sneeuw

wanneer voel je je thuis ?

Verteller: Mientje Bos
Indische Buurt

Acceptatie en discriminatie in de veranderende Indische buurt.

mevrouw Bos Nog altijd in de Madurastraat, foto januari 2014.

mevrouw Bos Nog altijd in de Madurastraat, foto januari 2014.

Alle rechten voorbehouden

"Toen ik hier net kwam wonen, heb ik wel eens een hele dag in verwondering naar de vallende sneeuw gekeken " vertelt mevrouw Bos.
In de begintijd had het gezin zo weinig geld, dat het te duur was om naar het badhuis te gaan, de teil in de keuken of op het balkon diende als bad gelegenheid. Hoewel het toen ongebruikelijk was voor een getrouwde vrouw ging mevrouw Bos werken om bij te verdienen, eerst als huishoudelijke hulp, later bij de PTT.

Ofschoon ze zich weinig met de buren bemoeide voelde mevrouw Bos zich wel geaccepteerd. Totdat de periode van treinkapingen door Ambonezen aanbrak.
"Men dacht dat ik als Indische zoiets goedkeurde en op het werk wilden sommigen niet naast me zitten en zeiden zelfs dat ik afgaf omdat ik bruin ben. In de buurt merkte ik bij het boodschappen doen dat ik slechte appelen mee kreeg of gebroken koekjes.Mijn man spoorde mij aan om terug te gaan naar de winkel en op te komen voor mijn rechten. Schoorvoetend heb ik het gedaan en heb zo geleerd om niet over me heen te laten lopen ."

Ongeveer ter zelfde tijd ging de buurt erg achteruit; veel leegstand van huizen, niemand wilde in Oost wonen, winkels sloten, zelfs de glazenwasser verdween en er kwamen drugs dealers en mensen gooiden hun rotzooi op straat. "Als ik de dokter moest laten komen, schaamde ik me voor de straat. Dat heeft ongeveer 10 jaar geduurd, toen begon de gemeente de buurt op te knappen".

Inmiddels kreeg het gezin Bos het financieel beter, men kon zelfs gaan sparen voor een vakantie. "En toen kreeg ik heimwee, ik wilde terug naar Indonesië, hoewel mijn ouders niet meer leefden. Mijn kinderen hadden hun opleiding afgemaakt en ik kon ze dus achterlaten, ik had mijn taak vervuld. Mijn man wilde ook graag Indonesië terug zien en zo hebben we een reis gemaakt met een Hollands reisgezelschap. We hadden het heel fijn en we besloten 1 week langer te blijven dan de groep. In die week besefte ik dat ik terug wilde naar Amsterdam, dat ik thuis hoorde in Holland".

lees verder:
http://www.geheugenvanoost.nl/87356/nl/rijsttafel-in-de-indische-buurt

Alle rechten voorbehouden

774 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Mevrouw Bos en haar man Foto uit privé bezit, genomen tijdens 40 jarig huwelijksfeest.

Mevrouw Bos en haar man Foto uit privé bezit, genomen tijdens 40 jarig huwelijksfeest.

Alle rechten voorbehouden
Sandra

Beter een goede buur...

Bijzonder dat iemand zo lang op een plek woont.

Amsterdam een anonieme stad? Niet als je "op het traphuis" van mevrouw Bos woont. Die neemt pakketjes voor anderen aan, verzorgt haar buren, kent vele bewoners en ondernemers, en staat open voor iedereen. En vertelt met veel humor prachtige verhalen van haar leven en de Indische Buurt. Fantastisch dat enkele hiervan op deze site zijn vastgelegd.

Mensen als mevrouw Bos zijn het cement en het geheugen van een buurt.