Johan wist ervan. Ik was destijds sportfotograaf voor de landelijke dagbladen, waaronder dagblad De Tijd en vond het een eer om wereldvoetballer Johan Cruijff van dichtbij mee te maken.
Het is een “gewone” zwart/wit foto, die later ingekleurd is. Het was slimmer geweest als ik een dia had gemaakt, maar daar moest natuurlijk wel extra voor worden betaald. Vooraf heb ik geen afspraken over dit soort dingen gemaakt, want ik vertrouwde Maarten.
Ik dacht als ik een nota zou sturen dat het geen probleem zou zijn. Niks was minder waar. Schoonvader Coster, die ook de producent van de film was, wilde er niet voor betalen. Via Maarten kreeg ik te horen dat ik er toch al voor de krant naar toe moest, dus waarom zou Coster ook nog eens betalen? Ik kreeg zelfs geen naamsvermelding op de poster. Die foto is later voor van alles gebruikt, onder andere voor videobanden. Er is zelfs een bronzen beeld van gemaakt.
Gedane zaken nemen geen keer en ik neem het alleen mijzelf kwalijk. Ik had toen veel zakelijker moeten zijn. Het is allemaal goed gekomen met mijn carrière en ik vind het geweldig dat Johan gezond 65 is geworden.