Het tegeltableau van 585 bij 170 cm werd in 1706 gemaakt door Willem van der Kloet, die een tegelbakkerij had aan de Prinsengracht in Amsterdam. Het is het grootste Nederlandse tegeltableau uit de 18de eeuw dat bewaard is gebleven. Het Amsterdams Historisch Museum kocht het in 1990 aan.

Bij mijn aanstelling in 2009 trof ik het tegeltableau aan in het restaurant van het Amsterdams Historisch Museum, destijds nog ‘David en Goliath’ geheten, waar het een groot gedeelte van de achterwand bestreek. Geïnspireerd op deze wanddecoratie had de pachter van het café, Amsterdam Village Company, het restaurant laten ‘restylen’: alle tafels waren ook voorzien van blauw-witte tegels. De indruk die het museumcafé daardoor maakte, was dat van een gezellig Oud-Hollands pannenkoekenhuisje, zeker in combinatie met het kolossale houten beeld van Goliath, dat onder de eiken plafondbalken gekneld stond. Niet bepaald het imago dat ik voor het vernieuwde museum in gedachten had! Ik zat bovendien met een inhoudelijk dilemma: zien de gasten van het café wel een inhoudelijk verband tussen de jacht op herten en de geschiedenis van Amsterdam, het onderwerp van ons museum?

Inmiddels is het café opnieuw ingericht: veel eigentijdser en met talrijke voorwerpen die wel de stadsgeschiedenis illustreren (die objecten zijn overigens geplaatst in hergebruikte vitrines). De Goliath is met zijn beeldengroep verplaatst naar de - eveneens heringerichte - Schuttersgalerij, waar het veel beter tot zijn recht komt. Het is een populair fotomoment geworden voor de honderdduizenden toeristen die jaarlijks door de galerij lopen. De beveiligers kunnen met een afstandsbediening zijn hoofd laten draaien en zijn ogen laten rollen, tot grote hilariteit van het publiek.

Dat ook voor het magnifieke tegeltableau een passende plaats moest worden gevonden, stond vanaf de herinrichtingsplannen van het café als een paal boven water. Al snel toonde het nationaal keramiekmuseum Het Princessehof in Leeuwarden zich geïnteresseerd. Voor hen is dit spectaculaire stuk een fantastische toevoeging aan hun presentatie.

Het is met het grootste genoegen dat wij de ‘Nachtwacht’ van de keramische kunst aan onze collega in het Hoge Noorden ter beschikking stellen. In deze tijden van crisis is dit één van de zaken die musea onderling veel meer zouden kunnen en moeten doen: als er tijdelijk geen geld is voor aankoop van dure voorwerpen, gun elkaar dan de depotstukken die voor de ander van cruciaal belang zijn!

Klik hier voor meer informatie over dit object.