Waar is het idee van de documentaire ontstaan?
Het idee voor de documentaire ontstond op de tennisbaan bij het Kattenlaantje. Daar speelde ik wel eens tennis met Puck en Hans. Puck in vol ornaat met rammelende gouden sieraden, alsof ze zo van het terras van Roland Garros kwam. Schel fluitend op haar vingers als modepartner en echtgenoot Hans drie banen verderop meer zijn best moest doen.
Wat gaan we allemaal zien in de documentaire?
Humor. Ik zou bijna zeggen ‘Bumor’ omdat dit nu een gevleugeld woord in de verkiezingstijd is voor de persoonsgebonden humor van CDA-er Buma. Puck en Hans kunnen er ook wat van; ieder voor zich en samen nog beter! Verder breng ik alle aspecten die komen kijken bij de totstandkoming van de mode-overzichtstentoonstelling in beeld. Een interessant onderdeel hiervan is de kledinginzameling. Des te interessanter als je weet dat ze al bijna twintig jaar zijn gestopt en aanvankelijk bang waren voor lege zalen. Dit omdat ze zelf nauwelijks kleding hadden bewaard. Het was een grote verassing toen de eerste oproep op Facebook meteen viral ging. In de documentaire ben ik daarom ook letterlijk begonnen met die oproep op Facebook. Zou het ze lukken om…?
De inspiratiebron voor de documentaire was trouwens First Monday in May (2016), een documentaire over de totstandkoming van een grote modetentoonstelling in het Metropolitan Museum in NYC. Maar dan anders natuurlijk!
Hoe is werken met Puck en Hans?
Werken met Puck en Hans is never a dull moment. Ze vertrouwen mij en het kan ze niet schelen als ik ze overal met een camera volg. Sterker nog, ik denk dat ze het ook wel spannend vinden. Beiden weten goed hoe de camera werkt en wat ze wel en niet willen. Je hebt het vaker met succesvolle mensen, die willen altijd in control zijn. Moeilijk is dat ze mij wel eens vergeten te informeren als er iets speelt voor de film. Hier ben ik namelijk wel afhankelijk van. Ik kan moeilijk bij ze blijven slapen om alles te weten!
Hoe ga je te werk?
Mijn tactiek is het verhaal zoveel mogelijk zichzelf te laten vertellen. Ik probeer zoveel mogelijk te observeren, te registeren en zo onzichtbaar mogelijk te zijn. Als dat lukt, dan krijg je pas goed zicht op de werkelijke processen en hoe mensen daarin zijn. Dit is een tijdrovende methode, want mensen willen alleen maar de mooie kant van zichzelf laten zien. Dat is begrijpelijk maar ook oersaai. Er komt niets goeds tot stand zonder dat daar strijd bij komt kijken. Geen zon, zonder regen.
Wat was het leukste moment tot nu toe?
Het leukste moment moet eigenlijk nog komen. Dit is iets waar ik met Hans al een tijdje op aan het azen ben: een bezoek aan Jean Paul Gaultier! We zijn er druk mee bezig of het lukt durf ik hier nog niet te beweren. Wordt vervolgd!