Achter het groen van het Westerpark ligt de Spaarndammerbuurt, verscholen als een eilandje aan de andere kant van het spoor. Tot voor kort gold de buurt als de ‘Moord en Brand Buurt’, als een van de laatste arbeidersbuurten in de stad. Maar de afgelopen jaren is de bevolkingsopbouw van de buurt veranderd door de verkoop van voormalige sociale huurwoningen. Het winkelaanbod in de Spaarndammerstraat veranderde mee. Een van die nieuwe winkels is buurtwinkel Le Sud van Amad, een uit Iran afkomstige ondernemer.
Weken lang heb ik in en rond zijn winkel rondgehangen, heb beleefde vragen van andere klanten of ik niet aan de beurt was, afgewimpeld en goed gekeken naar wat er nu precies gebeurt voor en achter de counter en geteld hoeveel en wat voor een soort klanten er komen. Daarnaast heb ik in mijn stadsetnografisch onderzoek klanten en buurtbewoners geïnterviewd.
Eind 2008 toverde Amad zijn winkel om van een groenteboer voor Spaarndamse huisvrouwen tot mediterrane lekkernijen winkel. Daarmee speelde hij slim in op de aanwezigheid van een nieuwe groep hoger opgeleide buurtbewoners. De formule bleek een succes. Gewapend met bakfiets, boodschappenmand, kind, hond, vriend of vriendin trekken die nieuwe Spaarndammers er nu op de zaterdag rustig op uit om in die vriendelijke delicatessen winkel lekker te ontstressen tussen de bolletjes mozzarella, zelfgemaakte humus en heerlijke broodjes. Betoverd door de charme van winkeleigenaar Amad blijven veel van de klanten net iets langer hangen en nemen ze net wat meer mee naar huis dan gepland.
De winkel is, met het Westerpark, een recreatief hoogtepunt voor hoogopgeleide buurtbewoners. Ook vormt de winkel voor veel van die nieuwe gezichten in de buurt een ontmoetingsplek waar ze ontdekken in wat voor buurt ze nu eigenlijk wonen. ‘Dit soort kleine winkeltjes geven mij het buurtgevoel…zeker in zo’n buurt in transformatie is zo’n winkel echt een soort ankerpunt’ vertelde een van de vaste klanten.
Een bezoekje aan de winkel geeft hen het gevoel thuis te horen in de buurt. Veel klanten zijn er bovendien trots op bekend te zijn met het Iranese personeel. Zo springt een vaste klant geregeld op drukke dagen achter de counter om zij aan zij met Amad de klanten een portie olijven aan te reiken. Andere klanten laten hun vertrouwdheid zien door het personeel uitdrukkelijk bij de naam te noemen in het bijzijn van anderen. De Spaarndammerbuurt is immers een gemengde buurt en daar zijn die nieuwe hoger opgeleide buurtbewoners trots op: ‘Het is hier vooral geen Oud-Zuid’.