De Verlanglijst was de taak van mijn vader, hij was technisch tekenaar bij Fokker, maar op de lijst leefde zich helemaal uit.
De lijst was een groot tekenvel; boven in een tekening van een sinterklaas op de stoomboot of op zn paard en de maand ie door de bomen scheen, sint op zn paard op het dak, door mijn vader getekend en ingekleurd, tenminste als hij het op tijd afkreeg. De rest van het papier was verdeeld in vakken met de namen van alle kinderen erboven en twee vakjes voor mijn ouders.
Rondom was de lijst versierd met tekeningen van letters, snoepgoed en voorbeelden van kadootjes; mijn vader tekende alles en mijn zusje en ik mochten het inkleuren.
De lijst hing op een prominente plek, bij de eettafel, zodat je er steeds goed zicht op had.
Iedereen kon op deze lijst zijn wensen invullen. De sinterklaastijd was een hele spannende tijd, wat zou je wensen en wat zou de sint brengen?
’s Avonds liedjes zingen bij de kachel en een wortel en hooi voor het paard. De volgende dag de spanning of er inderdaad iets lekkers in je schoen zat (wat pepernoten, een kikker of een muis van chocolade en fondant bbbrrr) en of kleine stoutigheden niet tot een zakje met zout of een roe in de schoen hadden geleid.
Op 5 december vonden we de gedekte ontbijttafel met de pakjes daarop uitgestald!
Wat een verrassing, wat zou sinterklaas voor je bedacht hebben?! Ik herinner me de keer dat mijn zusje en ik ieder een parapluutje kregen! Ik een lichtblauwe, zij een groene. Ik vond het fantastisch; ik weet niet of we er ook om gevraagd hadden, maar dat gaf niet. De magie van die lijst was dat je kon wensen wat je wilde.
Op 5 december was de lijst weg; die had sinterklaas meegenomen!
Dat die lijst het jaar erop op de andere kant van het papier gemaakt werd, maakte niets uit…, of kwamen daar de eerst vraagtekens???
Ik denk dat ik een jaar of 10 was? Toen ik eens in de zomer in een kast aan het rommelen was en wat lag daar helemaal achterin? Een rol papier, hee de sinterklaaslijst….? Hoe kon dat nou?
Ik vroeg aan mijn moeder hoe die nou in die kast kon liggen, was toch mee met sinterklaas? Mijn moeder lachte wat en probeerde een sluitende reden te bedenken, maar de twijfel was gezaaid…
Het was jammer te weten dat het sinterklaassprookje niet echt waar was, dat je wensen nu gerelateerd waren aan het (beperkte) budget van mijn ouders. Je kon niet meer fantaseren wat je wilde; het was veel gewoner geworden, de mythe was eraf.
Maar daar kwam iets anders leuks voor in de plaats; Nu mochten mijn zusje en ik meedoen met de groten; het lootjes trekken en de surprises met de gedichten maken. Ook een enorm spannende tijd met deuren van kamers waar opeens verboden toegang op stond en natuurlijk was ik zelf al dagen bezig om iets bijzonders te maken. De lat lag behoorlijk hoog, iedereen wilde zo goed en origineel voor de dag komen; een enorm creatieve periode.
Die jaren kwam de lijst er wel, maar steeds minder mooi versierd, voor mijn vader was de lol er een beetje af en mijn ouders moesten steeds maar vragen of iedereen zijn lijstje nu eindelijk eens wilde invullen…
Bovendien werden de sinterklaasgedichten en de surprises steeds vaker gebruikt om elkaar eens even een steek (trap) onder water te geven. Ging soms echt te ver…
Langzaamaan werd sinterklaasavond een verplichting waar eigenlijk niemand meer zin en tijd voor wilde maken, tot grote teleurstelling van mijn moeder die de gezelligheid enorm miste nu alle kinderen het huis uit waren.
Jammer genoeg heb ik geen voorbeeld van een van die mooie sinterklaaslijsten, mijn broers en zusters hebben er ook geen, ze zijn verdwenen; ze liggen vast allemaal ergens in Madrid……