Die zagen er toen (ik ben geboren in 1953) prachtig uit. Wat vooral gemaakt werd in die tijd waren suikerbeesten.Ze hadden de mooiste kleuren en wat leek het me geweldig ooit eens zo’n suikerbeest in mijn schoen te krijgen.Helaas gebeurde dit niet.
Wel werden we vroeger als kind flink bang gemaakt met Zwarte Piet. Immers, als je je bord niet leegat, ging je mee in de zak naar Spanje. Met heel veel tegenzin zat je dan tot in de late uurtjes achter je bord met spruiten! Ik beloofde mezelf dat mijn kinderen in de toekomst absoluut niet zouden worden overgeslagen met Sinterklaas.
Deze belofte heb ik gehouden. Mijn inmiddels volwassen kinderen kijken nog steeds met veel plezier terug op het Sinterklaasfeest van vroeger. Inmiddels ben ik de trotse oma van een kleinzoon van 3 jaar die op dit moment volop met Sinterklaas bezig is.
Ik ben steeds weer ontroerd als ik zie hoe hij met veel enthousiasme zijn laarsje(s) of schoentje(s) bij de cv zet en met veel kennis alle Sinterklaasliedjes ten gehore brengt. Hoe hij me blij opbelt om te vertellen wat hij in zijn schoen kreeg. Ook was hij aanwezig bij de Sinterklaasviering hier in het Amsterdam Museum en toen ik dat heerlijke onbevangen koppie van hem zag, kon ik wel huilen van geluk.
Wat fijn dat de kinderen van tegenwoordig niet meer bang gemaakt worden en hierdoor veel meer kunnen genieten van de Sinterklaasperiode. Laten we hopen dat deze traditie nog lang blijft bestaan. Met de cadeautjes op 5 december komt het helemaal goed. Daar zorgen Opa en Oma wel voor.
Ik wens iedereen een heel fijn Sinterklaasfeest toe.