De afgelopen weken ben ik veel buitenlandse Oranjefans tegengekomen. Het Australische echtpaar bijvoorbeeld dat een paar dagen na de nederlaag heel sportief T-shirts gekocht heeft met Van Persie en Sneijder achterop. Ik trof hen vlakbij het Museumplein waar ze, in hun oranje T-shirts, Nederland gingen aanmoedigen. Na de nederlaag van Australië hadden ze besloten om nu maar voor Nederland te zijn.
Of de twee vrolijke Brazilianen die eerst in Brussel tussen de als rode duivels verklede Belgen feest vierden en een paar dagen later, weer gehuld in Braziliaanse vlag en nu aangevuld met oranje shawl, het Nederlands elftal kwamen aanmoedigen tussen de duizenden mensen op het Museumplein.
Kosmopolitische slingers
Sommige fans wisselen net zo makkelijk van nationaliteit als voetballers. Ik bekeek Duitsland-Brazilië in restaurant Samba-kitchen op de Ceintuurbaan. In gezelschap overigens van een Kroatische vriendin, die blij was haar nationale vlag te herkennen in de kosmopolitische slingers met alle WK deelnemers boven ons hoofd. We zaten tussen de Brazilianen en mensen van andere nationaliteiten die hun verbondenheid met Brazilië wilden tonen. De bediening droeg hun dubbele loyaliteit uit in oranje T-shirts met zowel de Nederlandse als de Braziliaanse vlag. De eigenaar vertelde me dat de T-shirts in Suriname gemaakt waren.
Verbijsterd zagen we toe hoe de Goddelijke Kanaries in de pan gehakt werden door die Mannschaft. Bij het enige Braziliaanse doelpunt probeerde de eigenaar nog een dansje te maken, maar de treurnis was te diep. Iedereen zocht troost in de caipirinha’s.
#NEDARG
In het geval van het ‘gemengd gehuwde’ koninklijk paar werd overigens op de social media zwaar in twijfel getrokken of onze koninklijke allochtoon Maxima wel echt voor Nederland zou juichen, zoals ze zei tegen een RTL verslaggever. De photoshoppers gingen los. Lachen zo’n WK, maar ook een mooie graadmeter hoe het gesteld is met nationalisme én met het vermogen om te switchen tussen verschillende identiteiten.