Met zijn tweeën – Lidwien Jansen en ik – gaan we bij zoveel mogelijk van hen langs, of interviewen we hen in het Amsterdam Museum (lang geleden hun thuis). De meeste van de kinderen die hier in de twintigste eeuw woonden waren geen volle wezen, zoals in de eeuwen daarvoor. Het waren ‘Stadsbestedelingen’, kinderen wiens ouders om welke reden dan ook niet voor hen konden zorgen. Een makkelijke jeugd hebben ze allemaal niet gehad. Sommigen hadden verschrikkelijk heimwee in de tijd dat ze in het Burgerweeshuis woonden. Toch overheersen bij de meeste mensen die wij nu spreken de goede herinneringen.
Verhalen over stiekem op het dak klimmen, voorgelezen worden op de grote slaapzaal, vieze levertraan en lekkere pannenkoeken, op het matje geroepen worden bij de directeur in de Regentenkamer, vakanties met het hele weeshuis in Bergen aan Zee… We gaan alle interviews uitwerken en in februari online zetten. Dan openen we ook een kleine tentoonstelling op de binnenplaats over het Burgerweeshuis. In, hoe toepasselijk, de Wezenkastjes. In de 18e en 19e eeuw bewaarden de weesjongens in die kastjes hun gereedschap. Nu is het een tentoonstellingsruimte. En begin jaren vijftig waren het zelfs even konijnenhokken. Weet ik dankzij het interview van gisteren. Wie weet wat voor een verhalen er nog allemaal gaan komen.