Laser 3.14

Laser 3.14 is één van de meest zichtbare graffitikunstenaars van Amsterdam. Op vergankelijke ondergronden als bouwschuttingen en steigerdoeken laat hij zijn maatschappijkritische, poëtische boodschappen achter. Begin 1980 begon hij op zijn elfde graffiti te schrijven. Hij volgde later een grafische opleiding, illustreerde, maakte strips en schreef gedichten. Eind jaren 90 ging hij weer terug naar zijn graffitiroots. Als kind was hij al gefascineerd door de politieke leuzen van de krakers in de Spuistraat en op andere plekken in de stad. De stad werd het canvas voor zijn dichtregels. 3.14 verwijst naar het getal Pi, maar is ook een afkorting voor Public Image. Bij rondleidingen voor mensen die weinig van graffiti weten, vertelde ik altijd aan de hand van dit werk dat Laser 3.14 enerzijds pure graffiti maakt, alleen maar letters en altijd met zijn pseudoniem, maar dat zijn scherpe en humoristische boodschappen hem tot een heel eigen stem maken in de openbare ruimte van de stad. Graffitischrijvers communiceren vooral met elkaar. Laser 3.14 wil een conversatie starten met iedereen.

Pocketcaps

Het Amsterdam Museum heeft het werk aangekocht. In zijn atelier sprak ik met de kunstenaar, die anoniem wil blijven, over zijn werkwijze en ideeën. Laser 3.14 maakt zijn werk met Belton Premium spuitbussen. Wat de kwast is voor de schilder is de cap voor kunstenaars die met spuitverf werken. Dun, dik, met veel druk of juist weinig, het heeft allemaal invloed op vorm van de letters. Laser 3.14 ontdekte 13 jaar geleden bij toeval dat pocketcaps  precies de juiste druk hebben om in het donker snel zijn teksten te schrijven. De spuitbus  is bijna het verlengde van zijn lichaam, spuiten is een fysieke handeling voor hem.

Laser 3.14 heeft altijd in het Engels geschreven. Zijn taalgevoel is gevormd door Amerikaanse rap en hiphop en bovendien is Amsterdam een internationale stad. Zijn commentaar op het leven en de wereld is ook bestemd voor toeristen en tijdelijke bewoners. Regelmatig verkoopt hij werk aan een vertrekkende expat die zo de woorden van Laser 3.14 meeneemt als herinnering aan Amsterdam. Een enkele keer gebruikt hij een andere taal, zoals recent in ‘Wir schaffen das nicht’. Laser 3.14 schat dat hij meer dan 10.000 zinnen heeft gespoten op allerlei plekken in de stad in de ruim 15 jaar die hij nu bezig is. De eerste 10 jaar trok hij er 3 of 4 keer per week ’s nachts op uit, maar sinds hij een zoon heeft is dat wat minder geworden. Altijd als hij overdag op straat loopt, kijkt hij uit naar plekken om zijn teksten achter te laten. ‘Ik heb een free flowing brain’ zegt hij. Meestal zijn ze niet bedoeld voor een specifieke plek, maar soms schreeuwt een schutting of doek om een bepaalde tekst, zoals ‘dedicated follower of fashion’ op een modezaak-in-verbouwing op het Rokin. Zijn tekst ‘move on nothing to see here’ op een steigerdoek naast het toen nog niet geopende Stedelijk Museum ging de hele wereld over.

Hij houdt van Amsterdam vanwege de vrijheid en openheid van de stad. In deze video  zegt hij ´je kan Amsterdam aan de lijn leggen, maar de stad is een ontembaar beest, dat zich altijd weer losrukt´. Hij mengt zich graag in politieke en culturele discussies, zoals met deze uitspraak.  

Die kan gaan over vrouwenbesnijdenis maar ook over Zwarte Piet. Laser 3.14 vindt dat je niet in slachtofferdenken moet blijven hangen: ‘Black power is worthless if you keep victimizing yourself’.

Supernova

Bewust koos hij ervoor om te werken op vergankelijk materiaal zoals platen hout tegen panden in aanbouw of steigerdoek. Dat leverde hem kritiek op van graffitischrijvers, die juist op een onvergankelijke ondergrond als steen of beton hun sporen nalaten. Laser 3.14 is allergisch voor ‘fixed rules’. Hij ziet zijn werk als een exploderende supernova, het wordt op de ene plaats weggehaald en duikt ergens anders weer op, als een sterrenregen over de stad.