Saskia Stolz van The Power of Art House wilde wat doen in deze tijd waarin bijna 60 miljoen mensen wereldwijd op de vlucht zijn. Dat zijn dus bijna 60 miljoen verhalen. Om mensen op een andere manier te laten kijken, lanceerden ze in september 2015 het guerrilla streetart project Moving People: duizenden miniatuurbeeldjes in de straten van Amsterdam en Den Haag. In een gesprek met Saskia en Jeske vertelden ze over het menselijke fenomeen dat jonge dieren, baby’s, eigenlijk alles wat klein is, ontroering en vertedering oproepen. Ze zochten naar een manier om de kleine, tastbare verhalen en menselijke stemmen achter de eindeloze vluchtelingencijfers in de krantenkoppen zichtbaar te maken.
3D-scans
Tien vluchtelingen uit onder meer Irak, Iran, Eritrea, Somalië, Rwanda en Oeganda stonden model voor hun eigen 3D-beeldje van ongeveer tien centimeter hoog. De herinneringen, gebeurtenissen en gevoelens die uit de interviews met deze mensen naar voren kwamen, werden visueel vertaald in hun pose. Van de beeldjes werden siliconenmallen gemaakt die in de Amsterdamse sociale werkplaats Pantar met de hand werden volgegoten met milieuvriendelijk gips en vervolgens werden beschilderd en gelakt. Aanvankelijk wilden Jeske en Saskia 23.970 beeldjes maken, het aantal asielaanvragen in Nederland in 2014. Toen dit financieel niet haalbaar bleek te zijn werden het er 10.010 . Zo zou elk verhaal op 1.001 plekken in de stad verteld worden. Via social media kreeg een veelvoud van 10.010 de verhalen te lezen. De uiterst aaibare versie van het verhaal van de vluchtelingen sloeg aan, mensen lazen de verhalen, namen de beeldjes mee om ze weer op een andere plek neer te zetten, door heel Nederland en over de landsgrenzen. De deelnemende (ex)vluchtelingen waren dankbaar dat hun verhaal zo een podium kreeg.
Storytellers
Een link op de miniatuurbeeldjes verwijst naar een website waar de verhalen te lezen zijn. Over Alex bijvoorbeeld die in 2014 Oeganda ontvluchtte omdat hij biseksueel is. Iedere dag hoorde hij over geweld tegen homo’s. In Nederland werd zijn gevoel van onveiligheid niet minder toen hij op Schiphol aankwam. ‘Het detentiecentrum daar is een oncomfortabele plek. Bijna inhumaan. Net een gevangenis.’ Hij wil aan het werk en daarnaast politicologie studeren, en muziek maken, dat deed hij ook in Oeganda.
De 28-jarige lerares Jihin ontvluchtte samen met haar man, een arts, en babyzoon hun woonplaats Damascus toen de Syrische burgeroorlog hen te gevaarlijk werd. In hun buurt werden chemische wapens ingezet, waardoor veel mensen gestikt zijn en dood neervielen. De tocht naar Europa was een hel in een overvolle boot. Jihin is dankbaar dat ze gered zijn. Ze wil nu rust en een veilig leven voor hen drieën.
