De kans Johan te ontmoeten liet ik me echter niet ontnemen en ik besloot dan ook weg te glippen van mijn eigen afdeling. In het trappenhuis was het al aardig druk, met vooral veel pers. Johan kwam (trots als een pauw dat een schilderij van hem onthuld werd denk ik) stralend binnen. Uiteraard werd er eerst een korte toespraak gehouden en daarna het schilderij onthuld.
Eerlijk gezegd zag dat schilderij er niet uit en blijkbaar vond Johan dat ook, want na de onthulling verschoot zijn gezicht! Van een afstandje hoorde ik hem ook zoiets zeggen tegen een journalist. Na afloop van het persmoment werd er nog wat nagedronken en dat leek mij het ideale moment om Johan te vragen wat hij ervan vond. Ik zou ook wel even een babbeltje met hem maken over de komende wedstrijd en de toekomst van Ajax. Daarnaast wilde ik ook wel eens weten waarom hij geen bondscoach was geworden. Enfin, genoeg gespreksstof dus. Maar het liep toch net iets anders... Johan was in gesprek met Henk Spaan.
Met mijn dienblaadje met Spa Rood en Blauw (een Spa-antje, volgens Henk) en jus ging ik naar Johan en kon alleen maar uitbrengen: "Wilt u iets drinken meneer Cruijff?" "Ja, is dat een Spa?" - "Jazeker, meneer Cruijff!" -"Doe dan maar een justje." -"Alstublieft, meneer Cruijff!"
En dat was het dan... Van ons geanimeerde gesprek kwam niets terecht, maar voor mij was het net zo'n bijzondere dag als voor Johan!