Dit is barvrouw Julia, 26 jaar oud en al zes jaar 50% Amsterdammer. “Ik heb een ex die in Amsterdam woonde en m’n huidige vriend woont ook in Amsterdam dus dan krijg je dat, hè.” Krakerscafé Molli is haar favoriete plek: een sociaal centrum dat wordt gerund door een vrijwilligerscollectief. De ruimte werd gekraakt in 1979 en is inmiddels gelegaliseerd. Wat onveranderd is gebleven is de anarchistische insteek: binnen hangt het vol met posters van protesten en stickers met leuzen als ‘sometimes antisocial, always antifascist’. Julia zelf draagt een trui waar op staat ‘niemand is illegaal’. De toon is gezet.
De voornaamste activiteiten van Molli zijn tegenwoordig de vegan voku’s (volkskeuken), waar je op dinsdag en woensdag terecht kunt. Restvoedsel wordt opgehaald op markten en daarmee koken de vrijwilligers een verse maaltijd. Iedereen is welkom om te komen eten en doneert daarbij wat die kan missen, ook mensen die niets kunnen betalen zijn welkom. De opbrengst gaat naar een goed doel. Elke dinsdag runt Julia hier de boel: “Mijn vriend raakte zeven jaar geleden bij Molli betrokken. Toen ik hem leerde kennen begon ik hier ook te komen. Molli is een collectief, iedereen doet waar die goed in is. Ik doe dus de voku, maar je hebt ook eens per maand het een poetry event, Grote Glazen Kleine Lettertjes. Dat doen Rots en Charlie dan weer.”
Voor Julia en haar vriend neemt de Molli een centrale plek in in hun leven. Zelfs als Julia in een andere stad een keer helpt in een eetcafé herkennen mensen haar: “Dan komt er iemand naar je toe en dan roepen ze ‘jij bent van Molli!’ Je komt ze gewoon overal tegen. Zoveel mooie mensen en ze hebben allemaal zoveel plannen. Nu bijvoorbeeld is er een chick en die wil hier tekenworkshops gaan geven. Ja, dan denk ik gewoon let’s go, weet je.”
Over het algemeen komen er in de Molli veel krakers, maar er zijn ook steeds meer linkse jongeren die zelf niet kraken, maar de zaak wel steunen. Ondanks dat iedereen hier welkom is vindt Julia de Molli absoluut niet typisch Amsterdams: “Als ik zo kijk over de afgelopen 10 jaar...je had zoveel alternatieve plekken, maar alles gaat dood. Paradiso en de Melkweg, die zijn toch ooit gekraakt? Nou, die hele cultuur is weg. Alles gaat gewoon naar de fucking gentrificatie. Je hebt wel van die oud-Molli members die hier nog komen, nou die verhalen, jonge! Dat ze de hele straat hadden gekraakt en dan kwam de politie met tanks, alles gebarricadeerd met stoelen...het was gewoon army tegen army. Dat ga je hier niet meer vinden, hoor. Dus typisch Amsterdams? Dat is de Molli niet meer.”
HEEL DE PIJP? NEE! EEN KLEIN CAFÉ HOUDT DAPPER STAND…
“Alles gaat gewoon naar de fucking gentrificatie”
De Amsterdamse buurt de Pijp staat tegenwoordig synoniem voor gentrificatie: oude panden worden opgeknapt en voor de hoofdprijs verhuurd, er is een overdaad aan hippe eettentjes en in het Sarphatipark hoor je voornamelijk Engels. Is heel de buurt het terrein geworden van expats? Nee! Krakerscafé Molli houdt dapper stand, al sinds 1979.