Van haar 68 levensjaren woont Els al 50 jaar in Amsterdam, waarvan een groot deel in Amsterdam-Oost. Ze is werkzaam als adviseur voor musea en draagt geschiedenis een warm hart toe. Die dag heeft voor haar echter een nieuwe kleur aan het historisch herkenbare straatbeeld van de Linnaeusstraat gegeven. Waar toen het stadsdeelkantoor stond, staat vandaag een hotel. Els vertelt mij dat het “daarvóór het Burgerziekenhuis was, waar ik in 1982 van mijn eerste dochter ben bevallen.” Vandaag loopt Els hier naar eigen zeggen ingenomen door de waan van haar dag. Toch zijn er flarden van die twee momenten van betekenis die haar van tijd tot tijd herinneren aan haar persoonlijke verleden op deze plek.
Els benadrukt dat de moord iets teweeg heeft gebracht in hoe we een publieke discussie zouden moeten voeren, niet alleen in Amsterdam, maar ook in het algemeen. Het heeft iets betekend voor de ontwikkeling van hoe we omgaan met de vrijheid van meningsuiting. Ze voelt dat Amsterdam wel bij uitstek voor die ontwikkeling staat: “De diversiteit van Amsterdam heeft een meerwaarde, het maakt wijzere mensen. Daarom is dit moment belangrijk om te onthouden.” Amsterdam heeft volgens Els een bepaalde nieuwsgierigheid als historisch karaktereigenschap. Eén die nog altijd door blijft bloeien.
Steeds meer gebouwen in Amsterdam krijgen te maken met herbestemming en de waarde van oudbouw worden steeds meer erkend. Els merkt op dat “de visuele kwaliteit gelijk met de geschiedenis wordt gekoesterd.” Je bewaart zo het straatbeeld en de herinneringen die daarbij horen. De herkenbaarheid van de plek is voor Els belangrijk, maar ze kan zich voorstellen dat het ook voor meer Amsterdammers waarde heeft, want “het gebeurde dáár en nergens anders. Juist daarom is die plek altijd van belang.” Al functioneert de straat alleen maar als decor, kan het voor velen een grote rol spelen in de herinnering van dat moment. Voor Els is het overduidelijk: “het is niet een gedachteloze omgeving.”