Zelf is Rachel geboren in Amsterdam en ze ziet de stad dan ook echt als haar thuisbasis, al heeft ze tussendoor een jaar of 8 in het buitenland gewoond. ´Ik heb Engelse ouders maar ik heb me eigenlijk altijd Amsterdams gevoeld, niet Nederlands of Engels. We kwamen ook nooit op andere plekken in Nederland, we kenden daar niemand!´
Terwijl we rondlopen langs de muurschilderingen en het monumentale Zonnehuis vertelt ze me over de geschiedenis van het plein. In de jaren 30 werd het Zonnehuis gebouwd als ontmoetingsplek van de havenarbeiders van NDSM-werf. De plek, als centrumpje van Tuindorp Oostzaan, betekent veel voor haar: ´Deze buurt is het Amsterdam waar mijn ouders zo verliefd op werden, gewoon een goede mix van sociale huur en private home owners, en niemand kan meteen zien wat iemand heeft. Als kind van de sociale huur is deze buurt dus wel heel speciaal.´
De relatie met Amsterdam is voor Rachel veranderd door de jaren heen. Amsterdam was anders als kind, puber en jongvolwassene. ´Ik ben opgegroeid in De Jordaan, op de Wallen, met een vader als klusjesman in de horeca: ik heb alles gezien!´ Ze lacht, en vervolgt: ´Nu, als moeder, is het natuurlijk heel anders. Met covid werd mijn wereld klein, en toen ik zwanger werd nog kleiner. Toen ben ik een paar jaar terug naar deze buurt verhuisd met mijn man, en dit is de eerste keer dat ik al mijn buren ken. Ik zing hier in een buurtkoor, er zijn hier filmavonden op het plein, en ik ga vaak naar concerten in het Zonnehuis. Eigenlijk is het als een klein dorp in de grote stad.´
Is het Zonneplein dan ook typisch Amsterdam? Rachel zwijgt even voordat ze antwoordt: ´Nou ja, het is natuurlijk typisch Amsterdams op verschillende manieren. Aan de ene kant wonen hier echt van die derde generatie Amsterdammers. Van de andere kant zijn hier allemaal verschillende soorten types, sociaal, creatief, wat ik ook leuk vind. Dat is ook typisch Amsterdam: altijd aan het veranderen. Mensen klagen weleens over alle bakfietsen die wel niet door de buurt rijden maar dan denk ik: er is een autoprobleem in Amsterdam, ik zou liever willen dat iedereen de bakfiets nam!´
Voordat we afscheid nemen neem ik nog even een foto van Rachel en Sora bij een van de muurschilderingen. De kleurrijke wand vrolijkt de hele plek op. Als ik zo naar ze kijk, dan vergeet ik de regen en snap ik wel waarom Rachel dit plein zo bijzonder vindt: hier schijnt de zon altijd een beetje.