De buurt zag er niet altijd zo mooi uit. ‘Als kind in de jaren 70 groeide je op met dubbel geparkeerde auto’s, overal vuil, overal hondenpoep. Op weg naar school zag je dichtgetimmerde panden en af en toe een spuit in de goot.’
Begin jaren 70 was het plan om de hele Dapperbuurt plat te gooien en er nieuwbouw neer te zetten. Een actiegroep heeft zich hier tegen verzet. En met succes. Dit maakte indruk op de jonge Petra. ‘Voor mij was dit les één: Als je iets wilt, dan moet je er iets voor doen, dan moet je actievoeren.’
De Commelinstraat is voor Petra erg belangrijk. ‘Ik heb niet zo’n grote familie, maar wat ik aan familie had, woonde allemaal hier. Mijn hele historie ligt in deze straat. Hierdoor kwam ik niet snel uit mijn eigen buurt. Amsterdam kan nog zo’n grote stad zijn, uiteindelijk is het net een dorp.’ Recht tegenover haar huis woonde haar beste vriendinnetje. Samen zijn ze recent nog naar hun straat teruggegaan om herinneringen op te halen.
En herinneringen zijn er genoeg. Zo vertelt ze over de familie Appel, die op nummer 25 woonde. ‘Mijn tante kon aardig tekenen, die mocht weleens bij hen thuiskomen om tekeningen te maken. Op een dag kreeg ze twee tekeningen van Karel Appel. Die zijn beland tussen een stapel oude tekeningen van haarzelf en in een opruimbui heeft mijn oma dat allemaal weggedaan. Jaren later, kwamen er mensen bij haar aan de deur die vroegen om die tekeningen. Ze wilden er 2000 gulden per stuk voor geven, wat in die tijd een astronomisch bedrag was.’ Lachend zegt Petra: ‘Oma had nog rijk kunnen worden als ze die tekeningen maar bewaard had!’
Petra ziet de Commelinstraat absoluut als typisch Amsterdams. ‘Toen de buurt gebouwd werd, was het een echte Amsterdamse volksbuurt. In latere periodes zie je steeds meer instroom van mensen van buitenaf. Eerst de gastarbeiders uit Zuid-Europa, later de instroom van Surinaamse mensen. Het is een hele multiculturele buurt geworden. Als kind maakte ik die ontwikkeling mee. De buurt is een echte weerspiegeling van de inwoners van Amsterdam.’
Op haar vijftiende verhuisde Petra met haar ouders naar Almere. Al na twee jaar, op haar zeventiende, ging ze terug naar Amsterdam voor haar opleiding. ‘Amsterdam is echt mijn stad, ik heb denk ik in totaal niet langer dan vijf en een half jaar ergens anders gewoond.’
Petra woont nu in een ander deel van Amsterdam, maar de Commelinstraat zal voor haar altijd een speciale plek blijven. ‘Ik ben blij dat de straat bewaard gebleven is, dankzij de mensen die vonden dat ze zich hiervoor moesten inzetten.’