"Zo’n zuivelwinkeltje met suiker en verschillende soorten koffie en blikjes kattenvoer en twintig soorten boter in een koeling… Heel klein met heel weinig omzet. Toen ging de melkkoeling stuk en ben ik aan het rekenen geslagen. Hoeveel pakken melk ik moest verkopen voordat ik dat ding terug verdiende en kwam tot de conclusie dat het godsonmogelijk was".
"Dus zat ik vol zelfmedelijden te bedenken wat ik met mijn leven moest. En op dat moment stapte een dame binnen die vaker kwam en die vroeg om een onsje kaas. Dat ben ik gaan snijden en ik zag dat ze zich niet zo goed voelde, dus ik vroeg of het wel ging met haar. Nou, zegt ze, eigenlijk niet, ik kom net uit het ziekenhuis en heb gehoord dat ik kanker heb. Toen begon ze te huilen. Ik heb haar een kopje thee gegeven en we hebben wat zitten praten. Door haar ben ik gaan inzien dat mijn zelfmedelijden niks voorstelde, dat die kapotte melkkoeling er niet toe deed. Zij heeft me laten zien waar mijn waarde ligt in zo’n winkel. Dat is in het contact. Dat is de enige toegevoegde waarde die een winkel op deze schaal heeft ten opzichte van een supermarkt. En vanaf dat moment ben ik dat in mijn winkel gaan exploiteren: de aandacht".
Aldus Erik Heinen, eigenaar van Erik’s Delicatessen aan het Beukenplein. Zijn winkeltje van toen is uitgegroeid tot een gerenommeerde delicatessenzaak die tevens aan horecaondernemingen levert. Komen zijn klanten voor die persoonlijke aandacht? Is zijn specialiteitenzaak een buurtwinkel?
Dat waren vragen die ik me stelde in het stadsetnografische onderzoek dat ik deed in de winkel van Erik. Vele uren heb ik er doorgebracht. De eerste dagen heb ik alleen geobserveerd; gekeken naar hoe Erik en zijn medewerkers met klanten praten, hoeveel tijd ze nemen, waar de gesprekken over gaan. Later ben ik ook zelf gesprekjes aangegaan met de klanten, heb interviews afgenomen en vragenlijsten laten invullen.
Op basis van al die gegevens ben ik tot de conclusie gekomen dat deze moderne en gespecialiseerde zaak nog steeds een buurtwinkel is. Erik’s Delicatessen zorgt voor contact tussen buurtbewoners, eigenaar en medewerkers. Erik woont in de buurt en voelt zich betrokken bij de buurt. Hij organiseerde zelfs, samen met overbuurman Jan van Ekodis , een buurtbrunch.
Niet alle buurtbewoners kunnen zich de delicatessen van Erik permitteren. Maar de klanten die er boodschappen doen kunnen rekenen op aandacht, zelden heb ik een klant gezien die niet ook voor een praatje kwam. Er zijn vaste klanten die hun sleutel in bewaring geven en als ze hun portemonnee vergeten zijn kunnen ze nog steeds op de pof betalen. Voor hen fungeert Erik’s Delicatessen behalve als leverancier van kwaliteitsspullen, ook als een goede buurman.