Tuinkamer Museum Willet-Holthuysen

Tuinkamer Museum Willet-Holthuysen

Bij het openleggen van de vloer kwamen we daarbij sporen tegen van een eerdere bouwfase van het pand. Er zaten restanten van twee muurankers onder de marmertegels die de plaats markeren waar vroeger de buitenmuur gelopen heeft. Toen in de 18de eeuw een erkerkamer aangebouwd werd, moeten zij hun functie verloren hebben. Interessant is dat de ankers lijken aan te geven dat ook in de eerdere bouwfase er al een (kleine) uitbouw de tuin in was, aangezien ze niet op één lijn liggen met de overige achtergevel, maar ca. 1,5 meter verder de tuin in geplaatst zijn. Ook aan de buitengevel is een oneffenheid aan het metselwerk waarneembaar waar de 18de-eeuwse erker aansluit op de eerdere uitbouw.

Afb. 1 Detail van een anker onder de huidige gangvloer

Afb. 1 Detail van een anker onder de huidige gangvloer

Alle rechten voorbehouden
Afb. 2 Metselwerk buitengevel met de overgang tussen bouwfases aangegeven

Afb. 2 Metselwerk buitengevel met de overgang tussen bouwfases aangegeven

Ter vergelijking een historisch ontwerp van hoe zo’n zeventiende-eeuwse tuingevel er uit gezien kan hebben. Opvallend is de symmetrie in het ontwerp, de raamverdeling met de kruiskozijnen, wat oorspronkelijk ook bij Herengracht  605 het geval was.

Afb. 3 Achtergevel van een woonhuis aan de Keizersgracht te Amsterdam ca. 1664, door Philips Vingboons, collectie Rijksmuseum Amsterdam,  RP-P-1911-3542

Afb. 3 Achtergevel van een woonhuis aan de Keizersgracht te Amsterdam ca. 1664, door Philips Vingboons, collectie Rijksmuseum Amsterdam, RP-P-1911-3542

Afb. 4 Achtergevel Museum Willet-Holthuysen

Afb. 4 Achtergevel Museum Willet-Holthuysen


Afb. 3 Achtergevel van een woonhuis aan de Keizersgracht te Amsterdam ca. 1664, door Philips Vingboons, collectie Rijksmuseum Amsterdam,  RP-P-1911-3542
Afb. 4 Achtergevel Museum Willet-Holthuysen

Aanvankelijk dachten we dat alleen onder de drempel aangetaste plekken zaten en daar zijn toen vulstukken van nieuw hout ingepast. Maar er bleek ook onder de wc-muur rot in de strijkbalk te zitten. Dit was moeilijk te bereiken, waardoor we een ander manier van verstevigen hebben toegepast. Er is met laag viskeuze (dun vloeiende) epoxyhars impregneer geïnjecteerd. We hebben daarvoor een serie gaten geboord langs de plint van de koepelkamer, schuin naar beneden tot op de strijkbalk. Ongeveer twee en een halve kilo hars gemengd met glasbolletjes is in etappes geïnjecteerd, tot een druipspoor beneden in het souterrain aangaf dat het hout verzadigd was.


Afb. 5 Injecteren strijkbalk

Afb. 5 Injecteren strijkbalk

Afb. 6 Schematische doorsnede strijkbalken tussen gang en erker

Afb. 6 Schematische doorsnede strijkbalken tussen gang en erker

Vervolgens was het mogelijk het gat bij de drempel weer dicht te leggen. Op advies van Gerrit van der Meulen, de timmerman van het museum, hebben we stroken plaatmateriaal gedeeltelijk onder de vloerdelen geschoven en vervolgens vastgeschroefd in het verstevigde hout van de strijkbalken. Hierdoor is de vloer weer stevig bevestigd op de balken en buigt niet meer door.

Afb. 7a Dichtzetten gat in de vloer bij ingang koepelkamer

Afb. 7a Dichtzetten gat in de vloer bij ingang koepelkamer

Afb. 7b Dichtzetten gat in de vloer bij ingang koepelkamer

Afb. 7b Dichtzetten gat in de vloer bij ingang koepelkamer

Afb. 7c Dichtzetten gat in de vloer bij ingang koepelkamer

Afb. 7c Dichtzetten gat in de vloer bij ingang koepelkamer

Afb. 7d Dichtzetten gat in de vloer bij ingang koepelkamer

Afb. 7d Dichtzetten gat in de vloer bij ingang koepelkamer

Afb. 7a-d Dichtzetten gat in de vloer bij ingang koepelkamer.

De komende tijd gaan we de marmer tegels uit de gang terugleggen en waar dat nodig is het parket van de kamer herstellen.