Luister naar het interview, klik op het afspeel-icoontje:
Sommige schrijvers waren net bezig met de overgang van de straat naar de galerie. In het interview dat we met hem hadden, vertelt Kornblit: “Ze wilden ook wel eens relaxed werken op hun kamer, in plaats van illegaal en op hun hoede op de treinyards”. En bovendien konden ze geld verdienen. Kornblit bleef acht maanden in New York en ging terug met heel veel werk én het plan om elke maand een nieuwe tentoonstelling van graffitikunst te brengen in zijn galerie aan de Willemsparkweg 69 in Amsterdam-Zuid. De eerste was met Dondi, daarna volgden solo-exposities van onder anderen Quik, Seen, Blade, Crash, Rammellzee en Zephyr. Yaki zorgde goed voor de jonge graffiti-kunstenaars die – vaak voor het eerst van hun leven – in een vliegtuig stapten en naar Amsterdam kwamen. “Ze kregen tickets, ze kregen geld, ze kregen cocaïne.”
Pieces in Amsterdam
De New Yorkers ontmoetten de jonge Amsterdamse graffitischrijvers die in de buurt van Galerie Kornblit woonden: Niels Meulman (Shoe), Boris Tellegen (Delta), Jan Rothuizen (Yann) en Jasper Krabbé (Jaz). Ze waren zwaar onder de indruk van de grote, kleurrijke pieces van de New Yorkers, die hen tricks leerden zoals eerst de fill in en daarna pas de outline. De kunstenaars van Galerie Kornblit gaven een enorme impuls aan de Amsterdamse graffitiscène.
Met smaak vertelt Yaki over de openingen in de galerie. Het waren happenings met honderden mensen. Vooral de opening met Rammellzee was geweldig. Hij kon geweldig rappen en deed dat ook bij de opening van zijn eigen show in Galerie Yaki Kornblit. Yaki was dol op Rammellzee. “Hij speelt de infamous, maar hij was heel dicht bij mijn ziel.”
Met punaises aan de muur
Kornblit reisde zeer regelmatig naar New York en kwam terug met schilderijen op rol. Hij lijstte ze niet eens in, maar hing ze met punaises aan de muur. Als warme broodjes verkocht hij ze, voor rond de 4000 gulden. Zijn klanten waren enkele Nederlandse verzamelaars, maar vooral ook buitenlanders: Belgen en Duitsers. Kornblit wist ook museumdirecteuren enthousiast te krijgen: Wim Beeren die nog in 1983 in het Boijmans van Beuningen een tentoonstelling maakte met Amerikaanse graffiti kunstenaars. Ook Frans Haks van het Groninger Museum zag meteen wat in de nieuwe stroming.
Liefde
Na een aantal hectische jaren kreeg Kornblit een hartaanval en strandde zijn huwelijk. Hij ging het rustig aan doen. Nog steeds leeft hij omringd door schilderijen van de New Yorkers die hij naar Europa haalde. De mooiste hield hij zelf. Verzamelen gaat bij Yaki om liefde en niet om geld, hoewel dankzij hem ‘veel mensen veel geld verdiend hebben’.
Yaki Kornblit, 2015 foto: Annemarie de Wildt
