Het verhaal van Leo Hollander

Laurens leerde Leo kennen toen hij voor het eerst uitging in Amsterdam. “We werden verschrikkelijk verliefd op elkaar, het duurde maar kort, een paar maanden. Sindsdien zijn we hele goede vrienden gebleven. Leo leek heel stoer, maar was tegelijkertijd heel verlegen. Hij raakte bijvoorbeeld een keer helemaal verliefd op een matroos, of beter gezegd, een man die op carnaval verkleed als matroos rondliep. Wij hebben hem toen helemaal moeten bewegen om tot actie te komen. Toen hij eenmaal de stap zette was het alweer te laat. Dat was typisch Leo. Leo was een ongelooflijk goede minnaar, maar wel een zeer geëmotioneerde vent met een heel duistere laag, waardoor je soms bij god niet wist wat er aan de hand was.”

Nachtelijke banketten

Joop woonde samen met Leo in de Haarlemmer Houttuinen. “We vierden onze verjaardagen op beide verdiepingen en hielde nachtelijke banketten. Leo was zeker Bourgondisch. We doken vaak het uitgaansleven van Amsterdam in, de McDonald, Monopool maar vooral DOK. Leo kon heel gemakkelijk contacten leggen, maar ook ontzettend ouwehoeren. Ik leerde hem kennen via zijn partner Arno, maar nadat die relatie uit ging heeft Leo nooit echt meer een vaste relatie gehad. Hij was daar erg terughoudend in.” Ook Joop merkte wel dat Leo duistere kanten had. “In de jaren dat wij hele goede vrienden waren, gingen wij vaak carnaval vieren in Keulen. Op een gegeven ogenblik bekende Leo op zo’n tripje, dat hij eigenlijk ontzettend verliefd op mij was. Dat had ik nooit gemerkt en daar ben ik ook erg van geschrokken.”

Testen

Simon kwam in 1979 in Amsterdam wonen, daar leerde hij Leo, Laurens en Joop kennen. “Laurens, Leo en ik waren een van de weinige sporters binnen onze kringen. Leo en ik hielden erg van schaatsen, dus in de winter schaatsten wij graag op de Vinkeveense Plassen. Leo was de eerste die luidkeels in de kroeg vertelde dat hij zich had laten testen. Daar was Leo een enorm voorstander van, want als je er vroeg bij was, dan was er misschien nog wat aan te doen. Met de ziekte van Leo begon een hele heftige periode, daarna kwam je in een soort orkaan van allerlei mensen die wegvielen.”

Leo is ongeveer een jaar ziek geweest. Volgens Laurens was hij in die periode erg eenzaam. “Hij zocht heel zijn leven naar vaste verbindingen, maar was op het laatst toch aangewezen op buddy’s en goede vrienden, dat had hij toch anders gewild.” Leo is nog bij Laurens in Frankrijk op vakantie  geweest. “Leo belde mij op met de vraag of hij mee mocht. Ik vertelde dat ik natuurlijk wilde dat hij mee ging, maar of hij het alsjeblieft aan zijn arts kon voorleggen of dat wel verantwoord was. Het was een godswonder dat hij het in zijn eentje heeft gered om naar Frankrijk te komen. Het waren ook de laatste twee weken dat hij nog enigszins opereerde, daarna ging het ontzettend snel mis. Maar, hij hield vast aan het leven. Overigens niet in vrolijkheid, maar hij wilde gewoon per se niet dood.” Uiteindelijk stierf Leo toch, in de armen van zijn goede vriend Laurens.

Naamvlag

Leo’s naamvlag is gemaakt door Joop en Corry Klarenbeek, een vriendin van Joop. “Op zijn naamvlag is een beeld van de clown Pagliaccio te zien. Dit is omdat Leo een enorme operaliefhebber was. Tegelijkertijd staat het ook voor ‘Jantje lacht, Jantje huilt’, het tragische en het mooie in zijn leven. Het is duidelijk waar het roze aan verwijst, en het blauwe verwijst naar de hemel.” Het maken van de naamvlag had voor Joop vooral te maken met rouwverwerking, en om Leo nog vast te houden. “In die jaren heb ik zo ongeveer elk kerkhof en crematorium in Nederland bezocht en meer dan honderd mensen weggebracht. Mijn eigen vriend heb ik in 1991 begraven". Voor zijn eigen vriend heeft Joop van der Linden bewust geen naamvlag voor gemaakt. "Het was mooi geweest, en ik moest het afsluiten.” Simon en Laurens hadden  in die tijd weinig op met de aids quilt. “Wij zaten in de situatie dat je zelf bijna aan de beurt was, ik ging daar niet bij zitten, dat kwam veel te dichtbij. Voor mij was het nodig om afstand te nemen” aldus Simon.