Ik was net begonnen met werken bij een studentenuitzendbureau in Amsterdam, en werd tot mijn geluk vaak ingedeeld bij wedstrijden van Ajax, om daar in een van de zalen achter de bar te staan. Ik was voor het nieuwe voetbalseizoen een seizoenkaart bij Ajax misgelopen, omdat een paar vrienden deze kaarten op het laatst te duur vonden, maar op deze manier kon ik toch bijna elke wedstrijd voor een deel zien, al was het op de tv schermen binnen.
Het leuke van het werk was dat ik vaak werd ingedeeld achter een bar in een zaal waar de bobo’s van Ajax voor, tijdens en na de wedstrijd wat kwamen eten en vooral drinken. Ik zou graag zeggen dat ze met me praatten, maar feitelijk heb ik alleen maar bestellingen aangenomen van Ajax legendes als Sjaak Swart, Bobbie Haarms, Danny Blind, Frank de Boer, Marco van Basten en zelfs een keer van Jari Litmanen. Ook de toenmalige selectiespelers kwamen na de wedstrijden een tikje verplicht naar boven. De biertjes en de Vieux-Cola vlogen je, vooral bij Danny Blind, om de oren voor een stel oud-voetballers, en om die te mogen inschenken was best leuk.
Ik ben een groot fan van Ajax, maar heb nooit echt de behoefte gehad om handtekeningen of een foto te vragen, en zenuwachtig of hysterisch te worden als een (oud) speler langs loopt. Je geniet van de beelden, ze kunnen een trucje, toevallig voor de club die ik support, maar daar blijft het voor mij bij. En als er dan een oud speler langs komt kijk je op, denkt ‘dat is die en die’ en vervolgens schenk je wat voor hem in.
Ik weet niet meer welke wedstrijd het was, maar ik was weer aan het werk in de zaal en een paar collega’s hadden geroepen dat Johan Cruijff er ook was. Ik richtte me tijdens het glazen spoelen op om hem even te zoeken, toen hij plots voor me stond en twee vieux-cola bestelde. En juist op dat moment werd ik zenuwachtig, klapte ik dicht en staarde ik hem aan. Ik was verbaasd dat het gebeurde, maar hallo, Johan Cruijff! De legendarische nummer 14! Hij bestelde nogmaals de twee vieux-cola, ditmaal iets krachtiger, ik werd weer wakker, schonk de bestelling in en tijdens het inschenken vroeg ik aan hem: ‘hoe gaat het en wat vond u van de wedstrijd?’ Terwijl ik dacht wat voor iets stoms ik nu weer deed door dit te vragen, antwoordde hij heel relaxt dat het goed ging, dat hij even heen en weer was vanuit Barcelona, en dat de wedstrijd stukken beter kon, maar er was in ieder geval weer gewonnen. En toen: ‘Heb jij nog wat meegekregen van de wedstrijd?’ Ik heb geen idee waar het nu weer vandaan kwam, maar opnieuw werd ik nerveus. Gelukkig kreeg ik eruit dat ik weinig had kunnen zien, het was druk geweest. ‘Oh ja, dat is wel logisch natuurlijk. Nou, werkze!’ En hij liep weer de zaal in.
Ik stond nog helemaal perplex, van het twee zinnen uitwisselen met Cruiff, maar ook het feit dat ik er blijkbaar zo van onder de indruk was. Ik heb hem dan niet mee kunnen maken als speler, maar ook bij mij zijn de beelden bekend, en zijn kijk op voetbal. Een echte legende, ook voor mij. En als je dan toch een paar woorden met Johan Cruijff mag uitwisselen, ben ik blij dat Johan Cruijff’s misschien wel beroemdste woordje ‘Logisch’ er tussen zat.