Ik tekende toen ook mijn eerste portretten. Mijn oma bracht mij op het idee om een tekening van Johan te maken en die naar hem op te sturen. Mijn ouders vonden het portret heel geslaagd en waren verbaasd over de gelijkenis. Mijn vader was grafisch ontwerper en werkte in een drukkerij. Hij maakte een mooie reproductie van de tekening, omdat hij bang was dat Johan andere dingen aan zijn hoofd had en niets van zich zou laten horen.
Maar niets was minder waar! Zo’n twee maanden later kwam mijn moeder naar het schoolplein met de mededeling dat ik onmiddellijk naar huis moest komen: Cruijff had hoogstpersoonlijk gebeld om mij te bedanken en ik mocht hem terugbellen. Op van de zenuwen en vol ongeloof belde ik hem terug. Eerst kreeg ik zijn vrouw Danny aan de lijn en vervolgens de meester zelf. Van dat gesprek kan ik mij niet alles meer herinneren, maar wel zei hij dat hij zelden zo'n tekening had ontvangen. Ik wilde uiteraard een handtekening en hij stuurde me enige tijd later een bedankkaart met een handtekening.
Enige tijd later mocht ik tijdens een soort fanmiddag een vraag aan Johan stellen en hij gaf uitvoerig antwoord. Ik kwam hem na afloop tegen op de gang, maar was te verlegen om te zeggen dat ik die jongen was die die tekening had gemaakt. Dat gebeurde later ook nog een keer in het ADO-stadion bij een oefenwedstrijd van Jong Oranje. Ik had de moed niet, maar kreeg wel weer een handtekening en heb nog altijd spijt dat ik hem niet durfde aan te spreken. De ervaringen met Cruijff hadden achteraf grote betekenis voor mijn verdere leven. Ik kreeg erkenning van mijn grote held en ben vanaf die tijd door blijven gaan met tekenen en schilderen en heb er mijn beroep van gemaakt.
Toen ik twee jaar geleden 40 werd en een overzichtstentoonstelling organiseerde in Den Haag, kwam het idee bij me op nogmaals een portret van mijn jeugdheld te maken. Ik zocht contact met de manager van Cruijff, Rutger Koopmans en die bracht mij op het idee om te werken naar een foto van Erwin Olaf. Zodoende heb ik 30 jaar na dato weer een portret gemaakt. Ik hoop dat Johan het ooit ziet.
