MuseumLab
Onwennig maar nieuwsgierig betreden zij de zaal waar ze de komende twee uur het hemd van het lijf gevraagd zal worden. Ik ben gewapend met een aantal vragenboekjes en vier Ipads waar de lijst online op ingevuld kan worden. Na een korte introductie over het project kom ik erachter dat de groep het onderzoek blanco ingaat. Begeleidend docent Marjelle heeft de groep expres niet vooraf geïnformeerd waardoor ik de groep overval. Toch zijn zij meteen gegrepen door de stem van Henriette op de achtergrond. Het interview met de prostitué Henriette die tot op hoge leeftijd op de wallen heeft gewerkt is blijkbaar een goede binnenkomer. De studenten zijn geboeid door het persoonlijke verhaal, verbaasd door dat wat zij niet eerder hebben gehoord en in discussie met elkaar. ‘Is vroeger wel echt anders dan nu?’, hoor ik iemand vragen. Een lange stilte volgt. Een definitief antwoord op de vraag komt er niet. Wel de conclusie dat je het pas echt weet wanneer je zelf achter het raam hebt gezeten.
Terwijl de studenten rondlopen, schrijven en discussiëren merk ik dat er een uiterst geconcentreerde sfeer heerst. Elke vraag wordt nauwkeurig gelezen waarna een kritische blik volgt en een diepe zucht. Voor de vitrine met de tas vol voorlichtingsmateriaal staat een drietal studenten met een afkeurende blik te kijken. “Het is gewoon een tas met boekjes, geen kunst en het hoort zeker niet bij de collectie van het Amsterdam Museum” zegt het meisje. Hierop antwoordt de enige jongen uit dit gezelschap dat het niet gaat om de vraag of het kunst is of niet. Het gaat erom of het iets toevoegt aan de tentoonstelling, of het erbij hoort. Hij wijst naar de dildo in de vitrine en draait zich om maar de dames zijn al weg.
Schaamte voor de medeman
Nadat de laatste student de vragenlijst inlevert besluit ik meteen met de deur in huis te vallen en vraag ik de groep wat ze ervan vonden. “Lang!, heel lang! Persoonlijk. Indringend! ‘Een indringend maar uitdagend kruisverhoor’ noemt één van de studenten het onderzoek. Ik leer vandaag dat een kruisverhoor niet altijd een negatief iets is. Hoewel het merendeel van de studenten uit Amsterdam komt, dus bekend met het onderwerp valt het toch op dat prostitutie in een museum een lastig onderwerp blijft. Naast het feit dat het onderwerp veel meningsverschillen met zich meebrengt heerst er ook schaamte bij de mannen. “Ik schaam mij diep voor mijn medeman“.
De installatie Red Light van Marieken Verheyen blijft indruk maken op iedereen, niet alleen de mannen. Terwijl ik de groep bedank en de sessie afsluit hoor ik de indringende stem ´How Much´ zeggen. Ook al zit ik op dat moment niet op de kruk of achter het scherm, ik weet precies wat hij aan heeft, welk kapsel hij heeft en hoe hij kijkt. Het MuseumLab framed niet alleen het thema prostitutie maar ook de bezoeker. Een interview, een voorlichtingstas, stuk voor stuk daagt het de bezoeker uit na te denken over het kader waarin hij of zij zich bevindt in het MuseumLab.