Heldring en Van Eeghen

De twee mannen leerden elkaar kennen rond 1845 in Amsterdamse kringen van ‘het Réveil’. Het Réveil was een los-vast gezelschap van maatschappelijk geëngageerde protestanten uit de hogere standen. Binnen deze beweging stond persoonlijke geloofsbeleving voorop, in combinatie met sociaal werk en evangelisatie. Met evangeliseren heb ik als atheïst niet veel op, maar voor de ontwikkeling van het sociaal werk in Nederland is het Réveil wel heel belangrijk geweest.

Verheffingswerk

Piet van Eeghen was doopsgezind, Ottho Heldring Nederlands-Hervormd. De een zakenman, de ander dominee. Bovendien was Heldring twaalf jaar ouder. Maar ze vonden elkaar in hun behoefte het volk te verheffen. In Zetten in de Betuwe, vlakbij het dorpje waar Heldring predikant was, stichtten ze een opvanghuis voor prostituees. Een jaar later volgde een opvanghuis voor moeilijk opvoedbare jongens in Hoenderloo. Heldring was al eerder actief in Hoenderloo. Het kerkje in het dorp draagt nog steeds zijn naam.

Het Doorgangshuis

Dit zogenaamde Doorgangshuis groeide in de twintigste eeuw uit tot een grote organisatie voor jeugdzorg, al lang niet meer alleen voor jongens. Er moeten in de loop der tijd duizenden jongeren zijn opgevangen. Vorig jaar is de instelling in Hoenderloo na veel ophef gesloten. Ruim anderhalve eeuw na de oprichting van het Doorgangshuis, toch geen slechte score.

Familievrienden

Vriendschap tussen twee mensen betekende in de negentiende eeuw meestal ook vriendschap tussen twee families. Piets dochter Truus trouwde in 1884 met Heldrings zoon Jan Lodewijk, die net als zijn vader dominee was. Ook in de volgende generatie kwam het tot een huwelijk tussen de twee families. Piets kleinzoon Christiaan Pieter trouwde in 1906 met Henriëtte Heldring, een kleindochter van zijn Gelderse vriend. Ons kent ons en ons trouwt ook graag met ons.