Via woordspelingen, klankrijm, met een human beat box, veel humor, lichtvoetigheid, filosofische kanttekeningen, persoonlijke ontboezemingen en de parabel van de rijke Trump en de arme Lazarus, verbond de Droominee de dag na de Amerikaanse verkiezingen alle negen kunstwerken en parabels met elkaar, met ons en met de actualiteit. En ook Bijbelse thema’s die niets met de gelijkenissen van doen hebben, kwamen langs. Een zijweggetje via het prachtig verbeelde Paradijsverhaal van Janneke Tangelder bracht de Droominee naar Sarphati, die het schone drinkwater uit de duinen naar Amsterdam bracht en daarmee ‘het vuile van het schone water scheidde’ zoals God in Genesis het water van het land. We belandden bij het Onze Vader van het consumentisme, het gebed dat dagelijks wordt gehoord in de westerse wereld, als je maar goed luistert. Eigentijdse en gelaagde beelden en het spoken word belandden via de beamer op de wand, zodat wij als publiek konden meelezen. In het Nederlands, in het Engels, maar vooral: authentiek en doorleefd. Rik staat er gewoon zichzelf te zijn; een kunstenaar die bezieling meebrengt en knap verbanden legt die wij nog niet zagen, met woorden speelt waarvan wij vergeten waren dat er mee te spelen is.
De rijke Trump en de arme Lazarus
Spoken word. Is daar geen Nederlands woord voor? Gesproken woord toch? Klinkt heel wat minder. Het Bijbels Museum had Droominee Rik Zutphen uitgenodigd voor een spoken word performance. En eigenlijk wisten we niet helemaal wat we konden verwachten. De setting: in de Bijbelzaal van het museum - waar objecten uit de Bijbelgeschiedenis dit najaar de strijd om de aandacht van de bezoeker aangaan met negen kunstwerken over de parabels uit de Bijbel - zou de Droominee een avond vullen. En ik overdrijf niet; daar had je bij willen zijn!