De echte wereld legt nog andere grenzen op: over een grote, oude stad als Amsterdam valt heel veel te vertellen, en je hebt al gauw de neiging om dat dan ook maar te doen! Daarmee loop je wel het risico dat wat begon als een spannende en informatieve tour, nu een soort avond-vierdaagse wordt…
Informatie dichter bij elkaar plaatsen is geen oplossing: De nauwkeurigheid van telefoon-GPS neemt af naar mate de straten smaller, en de huizen hoger worden. Punten die minder dan dertig meter uit elkaar liggen zijn al bijna niet te onderscheiden. Je verhaal wordt verwarrend, omdat onbedoeld informatie verschijnt die je pas verderop wilde laten zien. Bovendien maakt een wirwar van gemarkeerde locaties op de kaart het navigeren alleen maar lastiger.
Eén van de conclusies die we trekken is dan ook dat we niet alles moeten willen vertellen, maar tegelijkertijd wel suggesties willen kunnen geven om mensen uit te dagen: om zelf eens die kerk van binnen te gaan bekijken, of vooral toch ‘s te genieten van ‘t prachtige uitzicht op dat ene zonovergoten terras. Daarmee ontdekken we dat we, los van het verhaal van de route zelf, eigenlijk een nieuw soort informatie kwijt willen: tips. Niet alleen kost voor meer avontuurlijk ingestelde bezoekers, maar de tour wordt er afwisselender van, en er ontstaan zo natuurlijke keuze- en rustmomenten.
We gaan ook zoeken naar manieren om ons verhaal compacter te presenteren: combineren van content die we eerder op afzonderlijke locaties geplaatst hadden maakt het navigeren overzichtelijker, terwijl we ons minder hoeven beperken in wat we willen vertellen. Het idee bezoekers uit te kunnen dagen prikkelt ons zelf ook: kunnen we mensen dichter betrekken bij de thema’s die we aansnijden door naar hun mening te vragen? Kunnen we discussies tussen bezoekers onderling uitlokken? De vraag/antwoord mogelijkheden die we nu hebben blijken te beperkt: we willen ook de antwoorden en meningen van ándere gebruikers kunnen zien. Deze nieuwe interactievormen gaan we in een volgend lab uitproberen, en opnemen in de tours.
Ook op de gebruikte soort content laat de echte wereld z’n invloed gelden: video lijkt in eerste instantie het meest voor de hand te liggen, en blijkt ook wel het sterkst om een stemming te zetten – maar video haalt wel je aandacht uit de omgeving weg, terwijl we daar juist over wilden vertellen. Audiofragmenten blijken geschikter om onderweg de verhaallijn voort te zetten, maar hier en daar missen we toch de snelle herkenningsmogelijkheid van een foto of video.
Losse tekst blijkt het minst aantrekkelijk om het verhaal te vertellen - maar juist wél weer het prettigst om korte, extra aanwijzingen te kunnen geven: even teruglezen om welk grachtenpand ‘t ook al weer precies ging is een stuk gemakkelijker dan opnieuw een stuk video af te moeten spelen. Al experimenterend kom je zo tot een content-strategie: video voor grotere thema’s en introducties, audio voor het lopende verhaal (en verhalen onder het lopen), tekst voor korte tips en aanwijzingen.