In 2010, toen ik nog niet zo lang bij het Amsterdam Museum werkte, publiceerde Nina Simon ‘The Participatory Museum’. Nina was bekend van de blog Museum 2.0 en een grote bron van inspiratie voor het team e-cultuur. Vijf jaar later is er veel veranderd, maar nog steeds is The Participatory Museum ons handboek als het over publieksparticipatie gaat. Zo ook bij ‘Transmission'.
Transmission: een participatieve tentoonstelling
From me to we
Even opfrissen
Een projectteam bestaat uit verschillende disciplines, wat betekent dat niet iedereen zich dagelijks bezighoudt met interactie en participatie. Ik begin daarom altijd even met een opfriscursus voor we aan het leukste deel beginnen: de participatie workshops. Soms werken we daarvoor samen met een externe partij, maar in dit geval mocht ik zelf aan de slag (wat ik gelukkig helemaal niet erg erg vind).
From me to we
Uit de eerste brainstorm met collega’s Esmee, Mirjam en Jilles komen veel goede ideeën, die geplot op het ‘from me to we’ model van Nina Simon een uitgebalanceerd geheel vormen:
Stage 5: makes the entire institution feel like a social place, full of potentially interesting, challenging, enriching encounters with other people
- Pré opening organiseren waarbij de community en museummedewerkers kennis kunnen uitwisselen.
- Activiteiten in de tentoonstellingsruimte: rondleidingen door transgenders, debatten, etc.
- Op de transgender dag willen we verhalen verzamelen voor op het Hart met de mobiele studio.
Stage 4: helps visitors connect with particular people—staff members and other visitors—who share their content and activity interests
- Matches en mismatches n.a.v. het digitale gastenboek projecteren we groot op een wand (net als in A’DAM, man & mode).
- De reacties uit de babbelbox maken we ook zichtbaar op een wand.
- Bezoekers die hun e-mailadres hebben achtergelaten op de hoogte houden we op hoogte van activiteiten.
- Halverwege vullen we de tentoonstelling aan met de input vanuit het publiek (de ‘tweede ronde’).
- Fotomoment a la Vanity Fair
Stage 3: lets people see where their interests and actions fit in the wider community of visitors to the institution
- Aan het begin of eind van de tentoonstelling staat een digitaal gastenboek. Bezoekers beantwoorden een aantal kwantitatieve vragen en kunnen real time zien hoe het bezoek zich verhoudt (net als bij [https://vimeo.com/19433873 A’DAM ID). Idee is dat mensen zo aan het denken worden gezet over hun eigen identiteit.
- Mensen die op de hoogte gehouden willen worden van activiteiten in het kader van de tentoonstelling kunnen hun e-mailadres achterlaten.
Stage 2: provides an opportunity for inquiry and for visitors to take action and ask questions
- In de tentoonstelling is een ‘babbelbox’ waarin bezoekers een vraag of reactie achter kunnen laten, waar zowel de tentoonstellingsmaker als andere bezoekers op kunnen reageren.
- Bij de objecten vanuit de community oproep plaatsen voor bezoek om ook objecten aan te leveren voor de ‘tweede ronde’.
Stage 1: provides people with access to the content that they seek
- Naast de zaalteksten stellen we een subjectieve audiotour samen waarin Miepie, de fotografen en andere transgenders hun visie geven op verschillende foto’s. Bij het uitgiftepunt folders neerleggen, zodat bezoekers kunnen lezen wie er achter de stemmen zit.
- In de audiotour kunnen bezoekers ook luisteren naar verhalen over de objecten die vanuit de community aangeleverd zijn.
De volgende stap
Nu de vorm bekend is, kunnen we de inhoud bepalen. Dat doen we echter niet alleen: er zijn goede contacten gelegd met mensen uit de Amsterdamse LBTG(Q) community die zo aardig zijn om ons met raad en daad bij te staan. Maar daarover de volgende keer meer!
37 keer bekeken