Hartelijk dank voor uw aanbieding. In de stadscollectie hebben we echter al vier van deze wiite bedjes. Helaas moet ik u dan ook melden dat wij geen interesse hebben om er nog een op te nemen. Mogelijk vind u nog via internet contact met een verzamelaar van spaarpotten of van witte bedjes in het bijzonder.
Van augustus 1959 tot mei 1960 woonde ik in het Burgerweeshuis aan de Sint-Luciënsteeg. Ikzelf, Martha Berendsen, sta op deze foto (derde van links), en ik weet nog een naam, die van het meisje rechts van mij, dat is Greet Geijs.
Het zijn wel mooie quilts gemaakt en heel persoonlijk gemaakt. Hun persoonlijkheid komt daar in naar voren wat zij zijn en wat zij het liefst deden. Het is een herinnering op een doek en zou die quilts wel eens in het echt willen zien. Ik heb de quilts wel op een plaatje gezien.
In het begin van de tachtiger jaren kwamen er allemaal berichten over Hiv en Aids en folders brochures. Iedere dag stond er wel een artikel over Aids in de krant en in opinieweekbladen tijdschriften glossy bladen en op T.V. en t.v. nieuws en actualiteitenrubrieken en programma"s. Het kwam zo vaak op t.v. dat je bijna niets meer durfde. Je zag wekelijks wel specialisten van het AMC over Aids praten en je kon het beter maar niet weten en mensen leefden in angst. Men wou niet stigmatiseren maar ook in alle relatievormen van wie toen een nieuwe relatie aanging moest zich bedacht zijn op Hiv en Aids en het was niet alleen maar en ziekte van een groep maar iedereen kon er mee te maken krijgen en oplopen. Zelfs van bloedproducten en mensen die bloed ontvangen en toen werd bloed nog niet getest. Met man en macht werkten ze wel aan medicijnen en verbetering maar er was toen nog niet veel en later kwamen er hiv remmers zoals AZT. Het heeft je toen wel aangegrepen omdat de mensen zo jong waren en zo in de bloei van hun leven en een sociaal leven hadden en dat werd in een klap teniet gedaan. Alle hoop en dromen deden dit teniet. Het zou een mijnenveld zijn weer een relatie aan te gaan. Er stond toen in die folder dat mensen die voor 1984 een vaste relatie hadden niets had te vrezen. Op jonge leeftijd in een vriendschap dit oplopen je dacht wat een pech en er was toen nog niets voor. De Aids infolijn was er toen ook en het hiv cafe. Ik sprak met een zekere Marieke die ook een relatie in het buitenland kreeg en iemand van zestien die ook in een relatie ook moet zijn besmet. Er ging geen dag voorbij of je hoorde er wel over en in de krant en op t.v. en in opinieweekbladen foto"s van iemand in een rolstoel met kaposi in het gezicht en op de armen met een heel benauwd gezicht. Het heeft je wel aangegrepen met die foto"s in bladen en waren blind en lagen in bed en heel mager en nachtzweten jeuk en diarree die maar nooit wou stoppen en er was nog niets voor. Ze zeiden dat je maar beter niet kon weten dat je het had omdat er nog niets voor was. Later hoorde je van die badhuizen in New York dat een aantal het daar hadden opgedaan en daar langs gegaan waren en niet wisten dat het daar rond ging. Op den duur hebben ze die badhuizen gesloten maar wel laat. Menigeen was erg bang. Ook in bars hing een spanning. Men wou geen paniek zaaien maar denk dat er ook hypochondrieen door zijn ontstaan en bang waren.
Reactie op: Contact
RE: WIT BEDJE VAN DE WITTE BEDJES COLLECTIE 1977
Beste Gerda,
Hartelijk dank voor uw aanbieding. In de stadscollectie hebben we echter al vier van deze wiite bedjes. Helaas moet ik u dan ook melden dat wij geen interesse hebben om er nog een op te nemen. Mogelijk vind u nog via internet contact met een verzamelaar van spaarpotten of van witte bedjes in het bijzonder.
Nogmaals dank dat u aan het museum heeft gedacht.
Met vriendelijke groet, Maarten
Reactie op: Boze Johan, Vrolijke Johan
Johan
Maar als hij wat zegt is het raak
Reactie op: Boze Johan, Vrolijke Johan
Johan
Een man met weinig woorden
Reactie op: Rath en Doodeheefver
Fotograaf......
Geachte lezer, de fotograaf van het paar in bed
was Ericjo Huff. Vanaf 1963 tot 1979 was ik
als art-director verantwoordelijk voor de stalenboeken.
Met vriendelijke groet,
Henk de Jong.
Reactie op: Contact
wit bedje van de witte bedjes collecte 1977
Beste,
Bij het opruimen vonden wij een "wit bedje" van de collecte uit 1977 van het Parool. Heeft u belangstelling hiervoor?
vriendelijke groeten Gerda
Reactie op: #020today: Anti-tippelbord
Reactie op: De laatste bewoners
De laatste wezen
Van augustus 1959 tot mei 1960 woonde ik in het Burgerweeshuis aan de Sint-Luciënsteeg. Ikzelf, Martha Berendsen, sta op deze foto (derde van links), en ik weet nog een naam, die van het meisje rechts van mij, dat is Greet Geijs.
Reactie op: Het verhaal van Esther ten…
Quilts
Het zijn wel mooie quilts gemaakt en heel persoonlijk gemaakt. Hun persoonlijkheid komt daar in naar voren wat zij zijn en wat zij het liefst deden. Het is een herinnering op een doek en zou die quilts wel eens in het echt willen zien. Ik heb de quilts wel op een plaatje gezien.
Reactie op: Het verhaal van Esther ten…
Tachtiger jaren
In het begin van de tachtiger jaren kwamen er allemaal berichten over Hiv en Aids en folders brochures. Iedere dag stond er wel een artikel over Aids in de krant en in opinieweekbladen tijdschriften glossy bladen en op T.V. en t.v. nieuws en actualiteitenrubrieken en programma"s. Het kwam zo vaak op t.v. dat je bijna niets meer durfde. Je zag wekelijks wel specialisten van het AMC over Aids praten en je kon het beter maar niet weten en mensen leefden in angst. Men wou niet stigmatiseren maar ook in alle relatievormen van wie toen een nieuwe relatie aanging moest zich bedacht zijn op Hiv en Aids en het was niet alleen maar en ziekte van een groep maar iedereen kon er mee te maken krijgen en oplopen. Zelfs van bloedproducten en mensen die bloed ontvangen en toen werd bloed nog niet getest. Met man en macht werkten ze wel aan medicijnen en verbetering maar er was toen nog niet veel en later kwamen er hiv remmers zoals AZT. Het heeft je toen wel aangegrepen omdat de mensen zo jong waren en zo in de bloei van hun leven en een sociaal leven hadden en dat werd in een klap teniet gedaan. Alle hoop en dromen deden dit teniet. Het zou een mijnenveld zijn weer een relatie aan te gaan. Er stond toen in die folder dat mensen die voor 1984 een vaste relatie hadden niets had te vrezen. Op jonge leeftijd in een vriendschap dit oplopen je dacht wat een pech en er was toen nog niets voor. De Aids infolijn was er toen ook en het hiv cafe. Ik sprak met een zekere Marieke die ook een relatie in het buitenland kreeg en iemand van zestien die ook in een relatie ook moet zijn besmet. Er ging geen dag voorbij of je hoorde er wel over en in de krant en op t.v. en in opinieweekbladen foto"s van iemand in een rolstoel met kaposi in het gezicht en op de armen met een heel benauwd gezicht. Het heeft je wel aangegrepen met die foto"s in bladen en waren blind en lagen in bed en heel mager en nachtzweten jeuk en diarree die maar nooit wou stoppen en er was nog niets voor. Ze zeiden dat je maar beter niet kon weten dat je het had omdat er nog niets voor was. Later hoorde je van die badhuizen in New York dat een aantal het daar hadden opgedaan en daar langs gegaan waren en niet wisten dat het daar rond ging. Op den duur hebben ze die badhuizen gesloten maar wel laat. Menigeen was erg bang. Ook in bars hing een spanning. Men wou geen paniek zaaien maar denk dat er ook hypochondrieen door zijn ontstaan en bang waren.