Communisten in Nederland en de Russische inval in Budapest
De woede van veel Nederlanders over de Russische inval in Budapest (nov 1956) richtte zich voornamelijk - uitsluitend? - op Nederlandse communisten (CPN en De Waarheid). Waarom niet ook op de Ambassade van de Sovjet Unie? Ik vraag me af of de woede van de demonstranten - wie waren dat, voornamelijk oproerkraaiers, of vooral ook 'gewone' burgers? - uitsluitend ingegeven was door angst voor het communisme, de angst voor 'het rode gevaar'. Men wilde zich zeker ook 'afreageren'. Communisten waren een gemakkelijk doelwit en slachtoffer. De communisten werden toen nog verder geïsoleerd. Daarbij rijst de vraag of de communisten zich eerder op voorhand al niet veel te veel hadden geïsoleerd van grote delen van de Nederlandse bevolking door zich volledig en (nagenoeg) kritiekloos achter het Sovjetbeleid te stellen. De CPN had zich 'vervreemd'. De CPN werd om die reden waarschijnlijk gezien als de representant van de Sovjet Unie en dus ook als de boosdoener. Ongetwijfeld heeft het Russische optreden in Budapest de angst voor het communisme - en de vermeende expansiedrift van de Sovjet Unie - vergroot, niet alleen in Nederland.
ik las deze tekst van jou en begon spontaan te huilen, zo mooi dat je je van niemand iets aantrok en gewoon jezelf bleef.
Ik heb ook een vriend die Moslim is, nu zijn we ongeveer 9 maanden samen. Ik heb vandaag voor het eerst zijn familie ontmoet, op het suikerfeest. Zo een open en vriendelijke familie, ik zag me er later al bij passen in het plaatje.
Vandaag hadden ik en mijn vriend het nog over het feit dat hij me 'perfect' vind behalve dat hij zooo graag zou hebben dat ik me zou bekeren. Hij zegt ook dat hij dan zo enorm gelukkig zal zijn en dat dat het laatste is dat hij echt graag wil.
Op die momenten denk je natuurlijk van, ja zo kan ik hem gelukkig maken.
Maar.. Daar draait het niet om. Hij zegt ook dat ik het vanuit mijn hart moet willen, moet beginnen lezen over de Islam. Dit doe ik al via internet maar het allereerste is telkens het geloof in Allah en de profeten.
En.. Vroeger ben ik gedoopt, en heb mijn eerste communie gedaan. Maar op mijn 12 jaar heb ik een lentefeest gegeven, geen plechtige communie gedaan omdat ik niet gelovig was. Ik ging om de twee weken naar de ochtendmis omdat dit verplicht was bij de Franse scouts, maar ik had er niet veel aan, omdat ik niet veel verstond. Enkel de hosti vond ik leuk.
Later in het middelbaar kreeg ik godsdienst en ben bij mezelf meer gaan nadenken of ik gelovig was of niet.
Ik had geen beeld wie God was.. Een man in de lucht? (Zoals hij altijd wordt afgebeeld) een kracht? Iemand die er als allereerste was en echt de wereld heeft geschapen, maar hoe?
Ik leerde verschillende termen en plaatste me uiteindelijk bij attheïst. Ik vind het jammer omdat hier te zeggen maar ik had precies geen nood aan een geloof alhoewel ik het altijd heel mooi vind als mensen kunnen geloven.
Ik vind het nu ook heel moeilijk om gelovig te worden. Ik lees ook dingen, heb net een filmpje gezien en daar begon het met de intentie van het geloven in.., de 5 pilaren, enz.
Maar ik kan me er niet in vinden. Ik lees het graag maar er verandert niets in mijn hoofd. Ik heb schrik om later mijn vriend kwijt te geraken. Ik hou ontzettend veel van hem en ik heb hem al gezegd dat geloof iets zeer persoonlijks is en dat ik het moeilijk vind om me tot de Islam te bekeren. Dat is natuurlijk niet zo een geldige reden voor hem. Als antwoord zegt hij vaak dat ik moet blijven lezen en dat hij hoopt dat ik later nog van mening verander.
Maar ik ben zo een vastberaden iemand.
Ik weet niet wat ik moet doen. Want enerzijds heb ik het geloof niet, anderzijds moet je het pas echt doen vanuit vrije wil en vanuit je hart.
Maar hoe kan ik dit zeggen? Of hoe kan ik laten tonen dat ik echt interesse heb maar me niet in de 5 pilaren kan vinden?
Mijn excuses dat ik je hier mee lastig val met mijn verhaal. Maar ik had nood om het aan iemand allemaal te zeggen, want anderen geven altijd zo een simpel antwoord zoals jouw vrienden deden.
Fotoboekje is veel te klein voor deze prachtige foto.s met zoveel historisch belang. Onmiddellijk vervangen voor een waardig fotoboek op behoorlijk formaat!
Is al enigszins bekend waar de bijeenkomst over gaat? En wordt er achteraf snel verslag gelegd op intranet? Ik kan er zelf niet bij zijn maar wil de ontwikkelingen natuurlijk wel op de voet volgen.
Reactie op:
verslaglegging
Hi Hester,
De bijeenkomst aanstaande maandag is het vervolg op de medewerkersbijeenkomst van 1 juni j.l. over de organisatieontwikkelingen. We streven ernaar de informatie die dan gedeeld worden z.s.m. daarna via intranet te verspreiden.
groet Lizzy
Reactie op:
extra AM bijeenkomst ma 26 juni
N.B. de reguliere AHM koffiebijeenkomst op 29 juni gaat gewoon door!
Reactie op:
Komt allen!
Vanavond van 17.00 - 19.00 uur opening M54 en personeelsborrel!!!! Het weer wordt heerlijk en we gaan gezellig borrelen op de Jongensbinnenplaats. Komen jullie ook?
Reactie op: Het Rode Gevaar
Communisten in Nederland en de Russische inval in Budapest
De woede van veel Nederlanders over de Russische inval in Budapest (nov 1956) richtte zich voornamelijk - uitsluitend? - op Nederlandse communisten (CPN en De Waarheid). Waarom niet ook op de Ambassade van de Sovjet Unie? Ik vraag me af of de woede van de demonstranten - wie waren dat, voornamelijk oproerkraaiers, of vooral ook 'gewone' burgers? - uitsluitend ingegeven was door angst voor het communisme, de angst voor 'het rode gevaar'. Men wilde zich zeker ook 'afreageren'. Communisten waren een gemakkelijk doelwit en slachtoffer. De communisten werden toen nog verder geïsoleerd. Daarbij rijst de vraag of de communisten zich eerder op voorhand al niet veel te veel hadden geïsoleerd van grote delen van de Nederlandse bevolking door zich volledig en (nagenoeg) kritiekloos achter het Sovjetbeleid te stellen. De CPN had zich 'vervreemd'. De CPN werd om die reden waarschijnlijk gezien als de representant van de Sovjet Unie en dus ook als de boosdoener. Ongetwijfeld heeft het Russische optreden in Budapest de angst voor het communisme - en de vermeende expansiedrift van de Sovjet Unie - vergroot, niet alleen in Nederland.
Reactie op: Van christen naar moslim
Het geloof is er nog niet...
Hey,
ik las deze tekst van jou en begon spontaan te huilen, zo mooi dat je je van niemand iets aantrok en gewoon jezelf bleef.
Ik heb ook een vriend die Moslim is, nu zijn we ongeveer 9 maanden samen. Ik heb vandaag voor het eerst zijn familie ontmoet, op het suikerfeest. Zo een open en vriendelijke familie, ik zag me er later al bij passen in het plaatje.
Vandaag hadden ik en mijn vriend het nog over het feit dat hij me 'perfect' vind behalve dat hij zooo graag zou hebben dat ik me zou bekeren. Hij zegt ook dat hij dan zo enorm gelukkig zal zijn en dat dat het laatste is dat hij echt graag wil.
Op die momenten denk je natuurlijk van, ja zo kan ik hem gelukkig maken.
Maar.. Daar draait het niet om. Hij zegt ook dat ik het vanuit mijn hart moet willen, moet beginnen lezen over de Islam. Dit doe ik al via internet maar het allereerste is telkens het geloof in Allah en de profeten.
En.. Vroeger ben ik gedoopt, en heb mijn eerste communie gedaan. Maar op mijn 12 jaar heb ik een lentefeest gegeven, geen plechtige communie gedaan omdat ik niet gelovig was. Ik ging om de twee weken naar de ochtendmis omdat dit verplicht was bij de Franse scouts, maar ik had er niet veel aan, omdat ik niet veel verstond. Enkel de hosti vond ik leuk.
Later in het middelbaar kreeg ik godsdienst en ben bij mezelf meer gaan nadenken of ik gelovig was of niet.
Ik had geen beeld wie God was.. Een man in de lucht? (Zoals hij altijd wordt afgebeeld) een kracht? Iemand die er als allereerste was en echt de wereld heeft geschapen, maar hoe?
Ik leerde verschillende termen en plaatste me uiteindelijk bij attheïst. Ik vind het jammer omdat hier te zeggen maar ik had precies geen nood aan een geloof alhoewel ik het altijd heel mooi vind als mensen kunnen geloven.
Ik vind het nu ook heel moeilijk om gelovig te worden. Ik lees ook dingen, heb net een filmpje gezien en daar begon het met de intentie van het geloven in.., de 5 pilaren, enz.
Maar ik kan me er niet in vinden. Ik lees het graag maar er verandert niets in mijn hoofd. Ik heb schrik om later mijn vriend kwijt te geraken. Ik hou ontzettend veel van hem en ik heb hem al gezegd dat geloof iets zeer persoonlijks is en dat ik het moeilijk vind om me tot de Islam te bekeren. Dat is natuurlijk niet zo een geldige reden voor hem. Als antwoord zegt hij vaak dat ik moet blijven lezen en dat hij hoopt dat ik later nog van mening verander.
Maar ik ben zo een vastberaden iemand.
Ik weet niet wat ik moet doen. Want enerzijds heb ik het geloof niet, anderzijds moet je het pas echt doen vanuit vrije wil en vanuit je hart.
Maar hoe kan ik dit zeggen? Of hoe kan ik laten tonen dat ik echt interesse heb maar me niet in de 5 pilaren kan vinden?
Mijn excuses dat ik je hier mee lastig val met mijn verhaal. Maar ik had nood om het aan iemand allemaal te zeggen, want anderen geven altijd zo een simpel antwoord zoals jouw vrienden deden.
Vriendelijke groeten x
Reactie op: Fotoboekje
Fotoboekje is veel te klein voor deze prachtige foto.s met zoveel historisch belang. Onmiddellijk vervangen voor een waardig fotoboek op behoorlijk formaat!
Reactie op:
Verslaglegging
Top, thanks Liz!
Reactie op:
Verslaglegging
Is al enigszins bekend waar de bijeenkomst over gaat? En wordt er achteraf snel verslag gelegd op intranet? Ik kan er zelf niet bij zijn maar wil de ontwikkelingen natuurlijk wel op de voet volgen.
Reactie op:
verslaglegging
Hi Hester,
De bijeenkomst aanstaande maandag is het vervolg op de medewerkersbijeenkomst van 1 juni j.l. over de organisatieontwikkelingen. We streven ernaar de informatie die dan gedeeld worden z.s.m. daarna via intranet te verspreiden.
groet Lizzy
Reactie op:
extra AM bijeenkomst ma 26 juni
N.B. de reguliere AHM koffiebijeenkomst op 29 juni gaat gewoon door!
Reactie op:
Komt allen!
Vanavond van 17.00 - 19.00 uur opening M54 en personeelsborrel!!!! Het weer wordt heerlijk en we gaan gezellig borrelen op de Jongensbinnenplaats. Komen jullie ook?
Reactie op: Kledinginzameling Puck & Hans
Reactie op Ila van der Pouw
Beste mevrouw van der Pouw,
Wat een ontzettend leuk verhaal over hoe u aan uw Puck en Hans bent gekomen.
Het klinkt als een avontuurlijke nacht en wat fijn dat u nog zulke mooie herinneringen kost aan het pak.
Ik zal Puck op uw verhaal attenderen,
Met vriendelijke groet,
Valerie Veenvliet