Het is waardevol dat hier een discussie over gevoerd wordt. Graag sluit ik mij aan bij de kanttekening van Richard (Dutch Graffiti Library) op het gebied van graffiti en street art. De vergankelijkheid is onlosmakelijk verbonden met het fenomeen. Binnen de scene bestaat een hiërarchie die bepaalt welke werken er blijven staan of overgeschilderd worden, overigens zijn graffitischrijvers het daar niet altijd unaniem over eens. Ook verdwijnen werken door verwijdering door de gemeente of doordat ze gewoonweg vergaan (verf bladdert af of verschiet van kleur). De dynamiek die hierbij ontstaat bepaalt juist het unieke karakter van graffiti en street art. Dus ook namens mij de vraag: hoe gaan we hiermee om binnen het Stadscuratorschap?
Badhuizen Heb persoonlijke diverse badhuizen een bezoek gebracht in de jaren 1950. Onder anderen; 1. Diamantstraat 134. Woonde om de hoek. 2. Heiligeweg. Op weg naar huis, even een bad nemen. 3. Dicht bij de AlbertCuyp. Alhoewel alleen maar eens per week.
Bedankt voor je aanvulling. Het ligt inderdaad voor de hand dat niet de gemeente Amsterdam, maar Rijkswaterstaat de schenker is geweest van de leeuwen aan Emmeloord.
Dit is iets waar stichting Amsterdam Street Art zich al ruim 6 jaar hard voor maakt. Wereldwijd worden dit soort iniatieven omarmd en opgezet door groepen kunstenaars, fanatieke creatieven en street art organisaties en dan zou in Amsterdam nu opeens 1 stadscurator daar het verschil in moeten kunnen maken. Bijzonder maar gelukkig wel een stap in de goede richting.
In kan me helemaal vinden in het verhaal van Annemarie; kunst in de openbare ruimte heeft een beschermer nodig, een woordvoerder, een gepassioneerde betrokkene, een bemiddelaar, een protogonist, een stadsliefhebber, een historicus, een lobbyist en misschien wel een mecenas. Deze opsomming is niet uitputtend maar dat kan ook niet, kunst op straat is veel tegelijk. Het zijn monumenten voor grote en kleine gebeurtenissen, sieraden voor een nieuwe plein of wijk, symbolen voor een bouwperiode, tijdperk, noem maar op. Vaak zorgt de overheid voor het geld maar soms is de kunst gratis of illegaal. Zo gaat dat buiten, daar heb je niet alles in de hand. Kunst draagt bij aan de gelaagdheid van de stad en is vaak als een verre vriend die je pas mist als hij er niet meer is: een vanzelfsprekend onderdeel van je omgeving. Vanwege dat laatste doet het vaak zo' n pijn als mensen er slordig mee omgaan; is net met veel aandacht en liefde een historisch beeld op een brug gerestaureerd, plemt Liander er een nutshuisje tegenaan. Ontwerpt een kunstenaar een zorgvuldig rotonde ensemble, plaatst groenvoorziening er heggetjes tussen omdat verdwenen groen elders gecompenseerd moet worden. Mijn lijst van mooie, rare, slechte, uitzonderlijke voorbeelden en zonder een centje pijn gerealisserde mooie kunstwerken is lang na 15 jaar werken als kunstadviseur voor de gemeente Amsterdam. Er komt veel kijken bij allles wat je plaatst in de schaarse openbare ruimte van de stad, en bij kunst wil je dan ook nog dat het zo lang mogelijk zijn glans behoud, we hebben er tenslotte allemaal veel aandacht, tijd en geld ingestoken.
Een stadscurator is een eerste stap. Nog liever pleit ik voor een gezamenlijke verantwoordelijkheid van initiatiefnemers, ontwerpers uitvoerders en kunstenaars. Als we allemaal gezamenlijk optrekken komt het goed. Zorg dat het ergens voor staat, als het er staat maar zorg vooral dat er kunst komt! Kunst moet, om je te kunnen verwonderen en de geest van de tijd te verbeelden. Speeltoestellen, hoe mooi ook alleen zijn niet genoeg. Met kunst van nu bouw je aan een gelaagde stad voor de toekomst en zorg je voor een aantrekkelijke woonomgeving. Als een stadscurator daartoe de aanzet kan geven zeg ik volmondig Ja! Dan wordt, met een verwijzing naar de Amsterdamse School, Amsterdam weer de stad waar we onze kunst idealen kunnen verwezenlijken.
Het beschermen van de Amsterdamse kunst in de openbare ruimte, is een plicht
Het beschermen van de Amsterdamse kunst in de openbare ruimte, is een plicht. Want juist ook deze kunst door de jaren heen, zegt veel over ons. Over wie wij zijn, als stad, als mensen.
Kunst in de openbare ruimte is onmiskenbaar cultureel erfgoed van grote waarde. Kunst en/of expressie in de openbare ruimte is het waard is om te ‘cureren’. Al was het maar om vragen te beantwoorden als:
Wie zorgt ervoor dat we ook in de toekomst van hoogwaardige kunst in de openbare ruimte kunnen blijven genieten?
Is er bij graffiti en street art een vorm te bedenken waardoor we deze kunst kunnen borgen of documenteren met de kernwaarde van vergankelijkheid in ogenschouw nemend?
Wat de Dutch Graffiti Library betreft zou de Stadcurator een vrije rol kunnen bekleden om hierover na te denken en invulling te geven aan een vorm van cureren of documenteren. Ook kan de Stadcurator richting geven aan de discussie over het behoud van kunst in de openbare ruimte en een verbindende rol spelen tussen betrokkenen.
Kortom een rol die anno 2017 moet worden ingevuld wil Amsterdam de openbare ruimte als expositieruimte positioneren!
Dutch Graffiti Library is initiatiefnemer om te komen tot de functie van stadcurator in samenwerking met Groen Links, het Amsterdam Museum, het Stedelijk Museum en de masteropleiding tot conservator aan de Universiteit van Amsterdam.
Reactie op: Stadscurator
Graffiti en street art
Het is waardevol dat hier een discussie over gevoerd wordt. Graag sluit ik mij aan bij de kanttekening van Richard (Dutch Graffiti Library) op het gebied van graffiti en street art. De vergankelijkheid is onlosmakelijk verbonden met het fenomeen. Binnen de scene bestaat een hiërarchie die bepaalt welke werken er blijven staan of overgeschilderd worden, overigens zijn graffitischrijvers het daar niet altijd unaniem over eens. Ook verdwijnen werken door verwijdering door de gemeente of doordat ze gewoonweg vergaan (verf bladdert af of verschiet van kleur). De dynamiek die hierbij ontstaat bepaalt juist het unieke karakter van graffiti en street art. Dus ook namens mij de vraag: hoe gaan we hiermee om binnen het Stadscuratorschap?
Reactie op: #020today: naar het badhuis
Mr.
Badhuizen Heb persoonlijke diverse badhuizen een bezoek gebracht in de jaren 1950. Onder anderen; 1. Diamantstraat 134. Woonde om de hoek. 2. Heiligeweg. Op weg naar huis, even een bad nemen. 3. Dicht bij de AlbertCuyp. Alhoewel alleen maar eens per week.
Groet,
Reactie op:
Nog steeds?
die is toch al terecht...
Reactie op: De leeuwen van Zeeburg
Misverstand opgelost
Beste Marjon,
Bedankt voor je aanvulling. Het ligt inderdaad voor de hand dat niet de gemeente Amsterdam, maar Rijkswaterstaat de schenker is geweest van de leeuwen aan Emmeloord.
De tekst is aangepast.
Reactie op: De plantage Surimombo
SurimoNbo
In de tijd van Jonas Witzen heette de plantage SurimoNbo
Dus met een N ipv M.
Reactie op: Sugar Trail
Plantage Concordia
Inspirerende verslaggeving over de Sugar Trail, Annemarie!
Reactie op: Stadscurator
Amsterdam Street Art
Dit is iets waar stichting Amsterdam Street Art zich al ruim 6 jaar hard voor maakt. Wereldwijd worden dit soort iniatieven omarmd en opgezet door groepen kunstenaars, fanatieke creatieven en street art organisaties en dan zou in Amsterdam nu opeens 1 stadscurator daar het verschil in moeten kunnen maken. Bijzonder maar gelukkig wel een stap in de goede richting.
Reactie op: Stadscurator
Stadscurator; doen!
In kan me helemaal vinden in het verhaal van Annemarie; kunst in de openbare ruimte heeft een beschermer nodig, een woordvoerder, een gepassioneerde betrokkene, een bemiddelaar, een protogonist, een stadsliefhebber, een historicus, een lobbyist en misschien wel een mecenas. Deze opsomming is niet uitputtend maar dat kan ook niet, kunst op straat is veel tegelijk. Het zijn monumenten voor grote en kleine gebeurtenissen, sieraden voor een nieuwe plein of wijk, symbolen voor een bouwperiode, tijdperk, noem maar op. Vaak zorgt de overheid voor het geld maar soms is de kunst gratis of illegaal. Zo gaat dat buiten, daar heb je niet alles in de hand. Kunst draagt bij aan de gelaagdheid van de stad en is vaak als een verre vriend die je pas mist als hij er niet meer is: een vanzelfsprekend onderdeel van je omgeving. Vanwege dat laatste doet het vaak zo' n pijn als mensen er slordig mee omgaan; is net met veel aandacht en liefde een historisch beeld op een brug gerestaureerd, plemt Liander er een nutshuisje tegenaan. Ontwerpt een kunstenaar een zorgvuldig rotonde ensemble, plaatst groenvoorziening er heggetjes tussen omdat verdwenen groen elders gecompenseerd moet worden. Mijn lijst van mooie, rare, slechte, uitzonderlijke voorbeelden en zonder een centje pijn gerealisserde mooie kunstwerken is lang na 15 jaar werken als kunstadviseur voor de gemeente Amsterdam. Er komt veel kijken bij allles wat je plaatst in de schaarse openbare ruimte van de stad, en bij kunst wil je dan ook nog dat het zo lang mogelijk zijn glans behoud, we hebben er tenslotte allemaal veel aandacht, tijd en geld ingestoken.
Een stadscurator is een eerste stap. Nog liever pleit ik voor een gezamenlijke verantwoordelijkheid van initiatiefnemers, ontwerpers uitvoerders en kunstenaars. Als we allemaal gezamenlijk optrekken komt het goed. Zorg dat het ergens voor staat, als het er staat maar zorg vooral dat er kunst komt! Kunst moet, om je te kunnen verwonderen en de geest van de tijd te verbeelden. Speeltoestellen, hoe mooi ook alleen zijn niet genoeg. Met kunst van nu bouw je aan een gelaagde stad voor de toekomst en zorg je voor een aantrekkelijke woonomgeving. Als een stadscurator daartoe de aanzet kan geven zeg ik volmondig Ja! Dan wordt, met een verwijzing naar de Amsterdamse School, Amsterdam weer de stad waar we onze kunst idealen kunnen verwezenlijken.
Reactie op: Stadscurator
Het beschermen van de Amsterdamse kunst in de openbare ruimte, is een plicht
Het beschermen van de Amsterdamse kunst in de openbare ruimte, is een plicht. Want juist ook deze kunst door de jaren heen, zegt veel over ons. Over wie wij zijn, als stad, als mensen.
Kunst in de openbare ruimte is onmiskenbaar cultureel erfgoed van grote waarde. Kunst en/of expressie in de openbare ruimte is het waard is om te ‘cureren’. Al was het maar om vragen te beantwoorden als:
Wat de Dutch Graffiti Library betreft zou de Stadcurator een vrije rol kunnen bekleden om hierover na te denken en invulling te geven aan een vorm van cureren of documenteren. Ook kan de Stadcurator richting geven aan de discussie over het behoud van kunst in de openbare ruimte en een verbindende rol spelen tussen betrokkenen.
Kortom een rol die anno 2017 moet worden ingevuld wil Amsterdam de openbare ruimte als expositieruimte positioneren!
Dutch Graffiti Library is initiatiefnemer om te komen tot de functie van stadcurator in samenwerking met Groen Links, het Amsterdam Museum, het Stedelijk Museum en de masteropleiding tot conservator aan de Universiteit van Amsterdam.