De schildering is een groot beeldverhaal met Kaagman’s visie op de stad en de wereld. Kom vooral kijken in het Amsterdam Museum, want in het echt is de schutting nog veel indrukwekkender dan op een foto.
Zes panelen: 7.32 bij 1.22 meter
Deze zes panelen zijn, nadat de schutting werd afgebroken, gekocht door het Amsterdam Museum. Ze geven een mooi tijdsbeeld van de vroege jaren tachtig, niet lang na de Geen Woning Geen Kroning inhuldiging van Koningin Beatrix. Het was rumoerig in de stad, de kraakbeweging roerde zich. Als de koningin naar Amsterdam kwam, stonden er demonstranten in plaats van juichende bewonderaars zoals tegenwoordig.
Doemdenken
Het was de tijd van het doemdenken en de angst voor kernwapens. In 1981 demonstreerden 400.000 mensen daartegen op het Museumplein. Onder de Oostlijn van de metro waren (atoom)schuilkelders gebouwd. Zowel het woord schuilkelders als de paddenstoelwolk van een atoombom zijn te zien op de schutting van Kaagman. De gevreesde wolk rijst op boven de torens van de Mozes en Aäronkerk en het Paleis op de Dam.
Stencils en airbrush
De voorstelling is gemaakt met stencils en airbrush. Met de stencils maakt Kaagman repeterende patronen zoals het patroon in de lucht, maar ook de ratten en de ‘kantoorslaven’ die elke ochtend naar hun werk gaan. De ratten hebben te maken met het riool, ondergronds net als de metro, maar ook met de Punkbeweging waar Kaagman een belangrijke rol in speelde. Veel punks liepen met een ratje op hun schouder rond.
In de jaren dat de schutting op het Waterlooplein stond, kreeg deze nog een extra laag graffiti.
Deze blog stond onlangs ook als bijdrage in de rubriek Hebben en Houwen van het Amsterdam Museum in stadsblad De Echo.
Het 'Schuttingproject Waterlooplein' van Hugo Kaagman, een museumaanwinst uit 1984, was eerder te zien in 'God Save The Queen - Kunst, kraak, punk' in het Centraal Museum, Utrecht (2012) en nu voor het eerst in het Amsterdam Museum in de tentoonstelling 'Graffiti: New York meets the Dam' (tot en met 24 januari 2016).