Ik was meteen geïntrigeerd. Toen ik met Huub van der Lubbe de audiotour voorbereidde, had hij me verteld dat zijn eerste optreden in Paradiso een massale theateravond was geweest, waar het huwelijk van de prinses werd nagespeeld. Huub had samen met zijn vrouw de rollen van Jozef en Maria, een stel dat in de jaren zeventig altijd bedelend door Amsterdam zwierf. We konden niet achterhalen in de Paradiso concertlijst wanneer het precies geweest was.
Pater des Geils
De dag na het telefoontje kwam Jos op het museum langs met een stapel met stencils, een verslag van een tweedaags evenement, waar honderden mensen aan meegedaan hadden: de volksopera Het Mirakel van Amsterdam op 10 en 11 juni 1977. Het totaaltheater speelde zich af in heel het gebouw. Jos had zelf ook meegedaan, als de 'Pater des Geils', die het huwelijk voltrok. In de kelder van Paradiso werd een stroom van tekeningen en teksten geproduceerd door onder andere Aat Veldhoen, Albert Blitz, Simon Vinkenoog en Martin Kaye, ontwerper en drukker van de legendarische Paradiso posters. Ter plekke werden ze in een oplage gestencild. De stencils tonen de Amsterdamse subcultuur met opruiende teksten als ‘Laat Kotälla vrij. Stop Drees sr. in de lik, massamoordenaar. O, Indonesiërs. Weg met het Koningshuis!!’, ‘Neuken en Dichten zonder voor het leven te zwichten’, ‘Als bezit diefstal is, dan kun je ’n bankroof zien als een rechtvaardiging’. Er zijn veel verwijzingen naar de treinkaping door Molukkers, waar op de ochtend van 11 juni met geweld een einde aan werd gemaakt.
Noordermarkt
Jos vertelde over de heerlijke chaos van Paradiso als een plek waar alles kon. Maar we praatten ook over zijn handel op de Noordermarkt waar hij op maandag stond. Vroeger ging ik daar regelmatig heen, maar ik had Jos nooit ontmoet. ‘Gun het jezelf, kom weer eens langs’ zei hij. Dat nam ik me voor. We reproduceerden een aantal stencils en voegden ze op het laatste moment nog toe aan de tentoonstelling. Hij was op de opening, met zijn mooie hoed en lieve glimlach. Ik vroeg Jelmer de Haas hem te fotograferen, in het betegelde punkhokje, vóór de tekeningen van de Volksopera van 1977.
Erik Hobijn berichtte me over zijn plotselinge dood. Helaas kan ik nooit meer bij Jos langs op de Noordermarkt. Een mooie markante Amsterdammer vol met geweldige verhalen is er niet meer.