Vóór de wedstrijd wordt aan de overkant een doek uitgerold met een foto van Gerrie Mühren, die afgelopen week overleden is en er wordt 1 minuut stilte gehouden. Indrukwekkend in zo’n gigantisch stadion. Ajax speelt met rouwbanden, Volendam niet, dat had Gerrie voor zijn dood verzocht aan de club uit zijn geboortedorp, waar hij vanwege zijn overstap naar Ajax 'verrader' genoemd werd. Zijn neefje Robert Mühren, als enige Volendammer wel met rouwband, maakt de twee doelpunten voor FC Volendam.
De ArenA zit niet vol, ondanks de vooroorlogse prijzen van de kaartjes: slechts 5 euro. We krijgen waar voor ons geld. Per doelpunt kost de wedstrijd minder dan een euro. Het wordt, na verlenging als de stand 1-1 is, 4-2 voor Ajax. Ik ben niet zo’n fanatiek voetbalkijker, en al helemaal weinig chauvinistisch of nationalistisch. Het juichen als Ajax een doelpunt maakt gaat echter automatisch. We worden aangestoken door de drie fanatieke vrienden in Ajax shirtjes voor ons, die van elk Ajax-doelpunt een feestje maken. Maar Sander moet me wel tegenhouden als ik ook dreig te gaan juichen als Brandley Kuwas, de aantrekkelijke aanvaller van FC Volendam (met dreadlocks) bijna scoort.
Ajax-FC Volendam By: Annemarie de Wildt (en)
Klaas Puul Garnalen
De kleuren rood en wit steken mooi af tegen het groene gras. De Ajacieden dragen rood-witte shirts met hun eigen naam en nummer, de (naamloze) Volendammers maken op hun oranje shirts reclame voor Cheap Tickets (voorkant) en Klaas Puul Garnalen (achterkant). Ik bekijk het stadion en de supporters met net zo veel interesse als de wedstrijd zelf. Vorige week zagen we een mooie documentaire Football is God van de Deens regisseur Ole Bendtzen. Zo fanatiek als de hoofdpersonen, drie aanhangers van Club Atlético Boca Juniors in Buenos Aires, zijn de meeste mensen om ons heen niet. Vanuit Vak 112 hebben we een goed uitzicht op F side en de Ultra’s in vak 410 aan de overkant. Daar komen het geluid, de liedjes en de spreekkoren vandaan. Daar wordt onvermoeibaar met Amsterdamse en Israëlische vlaggen gezwaaid. Er heeft zelfs een Ultra een rode fakkel mee naar binnen weten te smokkelen die aangestoken wordt na het eerste Ajaxdoelpunt.
Spreekkoren
De spreekkoren zijn slecht te verstaan. Ik hoop binnenkort eens vanuit de Zuidkant van de ArenA een wedstrijd te volgen. Maar ik weet wat ze roepen dankzij de interessante documentaire Ajax! Joden! Amsterdam! van Frans Bromet en Willemijn Francissen over de Ajax-supporters die zichzelf Joden of Superjoden noemen. Als het spannend wordt tijdens Ajax-FC Volendam slaan de spreekkoren van de overkant soms even over naar de noordzijde. Tijdens de verlenging vallen er lekker veel doelpunten met iedere keer veel gejuich. Rond 11 uur is het afgelopen. Het is een bijzondere ervaring om, terwijl het prachtige lied van Kees Prins Dit is mijn club klinkt, met duizenden andere mensen met rode Ajax-sjaaltjes het stadion uit te lopen, langs de politiebussen en door de dranghekken van metrostation Strandvliet weer naar huis. Een ervaring rijker.
25 september 2013 Ajax-FC Volendam