"Mijn favoriete plek is de Spaandammerbuurt; ik heb daar lang gewoond en de buurt is mij dierbaar gebleven. Met mijn dochter ga ik naar deze plek. Het postkantoor roept veel herinneringen op aan de jaren ’70. Vanuit het postkantoor belde ik met mijn familie in Turkije. Je moest het nummer eerst doorgeven aan een medewerker die dan achter de balie in een aparte telefooncentrale kamer het nummer voor je draaide. Indien het verbonden was kon je in een aparte cel je gesprek houden. Dit hield soms in dat zij gewild of ongewild soms je gesprek kom afluisteren. Gelukkig verstond zij het dan niet want wij spraken Turks.
De plek roept ook veel emoties op. Heimwee en het missen van je familie… maar ook mijn man en de tijd die we in deze buurt samen met de kinderen hebben doorgebracht. Ik voel bijna weer hetzelfde gevoel als toen. Ook voel ik de emotie weer toen ik moest wachten voordat ik kon worden doorverbonden. De spanning die er vooraf was en dan eenmaal als je dan was doorverbonden hoorde je familie aan de andere kant. Vaak was dat mijn vader omdat hij ook bij een postkantoor in Turkije was. Mijn moeder kon niet altijd meekomen. Voordat je je familie kon spreken moest je heel wat regelen. Eerst je familie schrijven dat je op die dag om die tijd zou bellen of ze dan in het postkantoor konden zijn. Dan als de datum eenmaal was aangebroken ging je dus naar het postkantoor in Nederland. Vandaar uit werd je dus doorverbonden naar het postkantoor in Turkije… en je hoopte dat het lukte… want soms ging het mis."
Verstuur deze foto in de vorm van een ansichtkaart via www.kunstkaartjesturen.nl.