Laura woont al haar hele leven in Amsterdam Oost. Drie jaar geleden verhuisde ze naar een studentencomplex op Zeeburgereiland. Zo kwam ze terecht in een hechte gemeenschap. Buren kloppen bij elkaar aan voor hulp, bouwen kampvuurtjes en ontmoeten elkaar op feestjes. Daarnaast zorgen ze samen voor hun omgeving. Iemand heeft de prullenbak ‘geadopteerd’ en zorgt ervoor dat er geen zwerfafval blijft liggen. Anderen organiseren knutselavondjes en bieden een luisterend oor. Ook helpt de ‘peetvader van de studenten’ iedereen met klusjes, zoals het plakken van banden en reparaties in huis. Zelf is Laura met een groepje bezig om een buurtmoestuin op te zetten. ‘Het is een buurt waar je er in Amsterdam tegenwoordig veel te weinig van hebt.’
Op het eiland bevindt zich een bijzondere plek, één van Laura’s favorieten. Het is een soort ‘vrijplaats’, zo staat daar bijvoorbeeld de creatieve broedplaats Fort Knox. ‘Dat is de eerste buurt op Zeeburgereiland,’ legt Laura me uit. Zo wordt het meestal niet gezien, maar dat is volgens haar onterecht. Kunstenaars en andere creatievelingen wonen en werken namelijk al meer dan vijftig jaar op het eiland. ‘Het is gewoon een ander soort buurt. Dat is waarom ik Zeeburgereiland zo mooi en uniek vind, omdat het een rafelrand is die nog niet omgezoomd is.’
Maar dat zal niet lang meer duren, want er worden constant nieuwe woningen gebouwd. Daarvoor gaan oude buurten tegen de vlakte. Alle woningen op Zeeburgereiland zijn dus tijdelijk. Toch werken Laura en de andere bewoners er hard aan om hun buurt een fijne, leefbare plek te laten zijn. ‘Ook in tijdelijke woonplekken moet je moeite steken, anders leef je niet echt.’ Laura is daarom onderdeel van Ons Eilandleven, een groep die aandacht vraagt voor de waardevolle gemeenschap op Zeeburgereiland. Ze organiseren evenementen voor (voormalig) bewoners, medewerkers van de gemeente en geïnteresseerden. Zij worden uitgenodigd om verschillende plekken op het eiland te leren kennen en hun verhalen te delen. Er is een ook groep die via een juridische weg probeert om uitstel van vertrek en alternatieve huisvesting te regelen.
Zeeburgereiland is Amsterdam zoals het volgens Laura zou moeten zijn. ‘Veel mensen die in Amsterdam wonen consumeren de stad alleen maar. De stad is een soort instituut. Je gaat er wonen, je gaat uit en je gaat naar musea en restaurants. Als je kinderen of een andere baan krijgt, ga je weer weg.’ Op Zeeburgereiland gaan ze hiertegen in verzet. ‘Dit is een plek waar je samenleeft met de stad en teruggeeft aan de plek waar je bent.’