Mirjam Sneeuwloper start het gesprek met een introductie over Ontmoet Amsterdam. “We willen de diversiteit van de stad laten zien en Amsterdammers met elkaar verbinden”. Dit doel willen we bereiken door middel van representatie van verschillende communities die erkenning zoeken in Amsterdam, waaronder transgenders.
Persoonlijke verhalen
Conservator Annemarie den Dekker legt uit dat we met programmalijn Ontmoet Amsterdam de persoonlijke verhalen van de stad willen vertellen. Belangrijk zijn de vragen ‘Zie jij je vertegenwoordigd in het museum?’ en ‘Hoe zou jij vertegenwoordigd willen worden’. Het Amsterdam Museum wil met dit project de transgender community een stem geven om het brede publiek hun verhaal te vertellen. Het museum stelt zich hierin zo flexibel mogelijk op. Het project heeft een open eind, door de input van mensen van buiten. In de tentoonstelling zullen in ieder geval foto’s worden geëxposeerd van de fotografen Koos Breukel en Milette Raats. Zij hebben transgender Miepie op verschillende plekken in de stad gefotografeerd. Miepie is met behulp van deze foto’s gerepresenteerd als glamorous vrouw. Dit is háár unieke verhaal. Dit is wel slechts één verhaal en daarom wil het Amsterdam Museum de vraag ook stellen aan andere transgenders. Tevens kunnen de foto’s een uitgangspunt zijn om een gesprek aan te gaan. Om het verhaal van de transgenders in Amsterdam meer body te geven willen we graag met de groep samenwerken.
Diversiteit en vooroordelen
Mirjam geeft aan dat het voor ons als museum heel spannend is om zo te werk te gaan omdat alles zo open ligt. Een greep uit de eerste reacties op het plan:
“Graag meer aandacht voor transmannen!”
“Het authentieke verhaal is belangrijk, verteld vanuit transgenders.”
“Voorlichting over travestieten geven.”
“De diversiteit binnen de transgender gemeenschap moet naar voren komen in de tentoonstelling”.
“Er zijn veel vooroordelen en ideeën over het onderwerp”. Mensen denken graag in hokjes. Men vindt het moeilijk als er niet wordt gekozen tussen man of vrouw zijn. “Zie je wel wat je denkt te zien? Je ziet niet wat je ziet”.
“Naast de diversiteit is het ook belangrijk om te laten zien wat mensen met elkaar gemeen hebben, om zo binding te creëren”. Zo heeft bijvoorbeeld iedereen een huishouden en doet boodschappen.
Men vindt het belangrijk om unieke verhalen te vertellen en om de diversiteit binnen de transgender community te laten zien.
Miepie
Na deze eerste inventarisatie van ideeën en visies neemt Annemarie de groep mee naar de plek waar de tentoonstelling komt te staan. Momenteel staat daar de participatieve tentoonstelling Mix Match Museum, waarin mensen zelf een tentoonstelling hebben samengesteld. De groep kan zich op deze manier een beeld vormen van de ideeën die ze hebben in de ruimtes. Annemarie laat zien welke muren en hoeken we in gedachte hebben en waar de foto’s met Miepie waarschijnlijk komen te hangen.
Na deze korte bezichtiging komen de foto’s met transgender Miepie op tafel. Mirjam geeft aan dat deze foto’s het startpunt zijn om de representatie van transgenders in het museum aan te gaan. Men vindt de foto’s best overweldigend. Het bijzondere is dat de fotografen Koos en Milette niet op de hoogte waren van de transitie waarin Miepie zat. Ze hebben haar gefotografeerd als de persoon die ze graag is. De foto’s gaan over identiteit. “Je kunt op zaal vragen stellen over identiteit aan de bezoeker en de participanten”.
Tot slot…
Mirjam legt de groep een aantal punten voor en vraagt hoe ze erover denken. De eerste vraag luidt “Hoe kijk je naar het transgender logo dat onder andere op de uitnodiging te zien is?” Ze vinden dat de diversiteit binnen de community niet genoeg naar voren komt in dat logo; het zou meer een Zwitsers zakmes mogen zijn. Uit de verdere reacties blijkt dat dit een te specifieke vraag is om in dit stadium met de groep te bespreken. Er heerst de vraag of er überhaupt wel een logo moet komen. Misschien is een foto van mensen meer representatief.
De volgende vraag van Mirjam is “Hoe kijk je er tegenaan om op zaal je verhaal te vertellen?” Het wordt als een verrijking gezien als ze zelf op zaal hun verhaal kunnen doen. Er zal dan wel duidelijk moeten zijn wat het doel is en hoe kondig je dat aan?
Er wordt positief gereageerd op het voorstel om de actualiteiten rondom het onderwerp op zaal te presenteren. Zo kan men zien dat er een hele wereld verscholen zit in de transgender community.
Het is alweer tijd om het gesprek af te ronden. De bijeenkomst wordt afgesloten door Annemarie en zij geeft de groep huiswerk mee in de vorm van vragen. “Willen jullie onderdeel zijn van de presentatie? Binnen of buiten de muren? Wat is het verhaal dat je wilt vertellen? Hoe wil je dat verhaal vertellen? Met behulp van een voorwerp, via een audiotour of anders?”
Na deze slotvragen gaan de deelnemers met Mirjam mee voor een afsluitende borrel in een kroeg in de buurt. Begin augustus zal er weer een gesprek zijn om beslissingen te nemen over de invulling van de tentoonstelling.