Wij worden gewezen op het bestaan van Only-Friends, een voetbalvereniging voor kinderen met een beperking. Nadat Jurre twee keer heeft meegetraind, krijgt Dennis (oprichter van Only Friends en Amsterdammer van het jaar 2007) een uitnodiging om de wedstrijd om de Johan Cruyffschaal bij te wonen en de jongens mogen de voetballers het veld op begeleiden.
Op de bewuste dag melden wij ons al vroeg in de Arena, het is de bedoeling dat wij in een kleedkamer wachten tot het moment daar is. We hebben ongeveer 3 uur moeten wachten, dat is voor kinderen erg lang en zeker voor onze kinderen. Dennis vraagt daarom een bal zodat wij op het parkeerterrein een balletje kunnen trappen. De jongens zijn lekker bezig en de spanning verdwijnt, uiteindelijk besluit de organisatie van dit evenement dat ze ook wel achter de goal in de Arena penalty kunnen schieten. Zo gezegd zo gedaan, de Arena loopt al aardig vol en de jongens worden bij iedere treffer luid toegejuicht.
Jurre is de jongste en de kleinste en krijgt ook de volle aandacht van de tribune. Het bevalt hem wel zo te zien,wat ook goed past bij een jongen met down-syndroom.De wedstrijd gaat bijna beginnen, langzaam komen de spelers uit de catacomben. Onze voetballers staan klaar om hun hand te pakken, Jurre moet met Waterreus lopen. En dan stort hij in. De spanning wordt hem teveel en hij wil niet meer.
Op dat moment loopt Johan voorbij, hij tilt Jurre op en neemt hem mee het veld op vriendelijk, lachend en pratend. En daar sta je dan als moeder, ik kon alleen maar denken aan mijn eigen moeder die helaas al overleden was, voetbalsupporter in hart en nieren, wat zou ze trots op hem geweest zijn.
En toen was het moment weer voorbij, Johan overhandigde mij een van spanning wit weggetrokken Jurre, die nog een prachtige wedstrijd heeft gezien en nog jaren daarna genoten heeft van de mooie foto die er van hem en Johan gemaakt is. Jurre is nu 16 jaar en voetbalt nog steeds met veel plezier bij Only friends,