Hij klapte voor me

Mijn vader, Jaap Belmer, voetbalde voor de oorlog in Ajax. Hij schopte het tot het tweede elftal. Niet gering! Pa zong ook graag. Zijn repertoire bestond uit sterke nummers van Lou Bandy, Willy Alberti en Max van Praag. Hij had gevoel voor humor en wist moppen goed te brengen. Hoewel hij in de handel een beste boterham verdiende was artiest worden zijn grootste wens. Hij was erg vrij, liep tussen z'n publiek door en improviseerde veel. Met een slokje op shockeerde hij graag, bijvoorbeeld door het zoenen van de kale schedel van één van de mannelijke aanwezigen. Pa was er van overtuigd dat hij een toptalent was. Na ieder succesje op bruiloft of verjaardag moesten wij tot vervelens toe horen wat een fantastische artiest hij wel was. Jarenlang reed hij met een bandopname van zichzelf in het dashboardkastje van zijn auto, hij wilde die demo nog eens aan een impresario laten horen. Het is er nooit van gekomen, waarschijnlijk door gebrek aan lef, en uit angst voor een afwijzing. Hij zong ook bij de jaarlijkse etentjes van de Bordjesclub van Ajax. Een gezelschap zeer trouwe leden, die bij elke mijlpaal een Delftsblauw bordje kregen, met daarop het aantal jaren van hun lidmaatschap geschilderd. Een exclusief Ajax-gezelschap waarvan menig BN-er lid wilde zijn. Ze boden zich graag aan voor het opluisteren van het jaarlijkse etentje, om eenmalig de illusie te hebben bij het grote Ajax te horen. Cineast Bert Haanstra gaf bijvoorbeeld een lezing over zijn wereldberoemde films en bekende muzikanten lieten zich kosteloos horen. Zeer succesvol was pa’s optreden toen Harry de Groot hem een keer begeleidde. De Groot was in die tijd een topper in de amusement- en muziekwereld; zijn gratis optreden zag het bestuur van Ajax wel zitten. Vanachter de piano wist hij het optreden van pa tot grote hoogte op te stuwen. Iedereen was laaiend enthousiast, en in het clubblad werd de naam Jaap Belmer veelvuldig genoemd. Dat speelde in de tijd van het grote Ajax in de jaren ‘70. Natuurlijk stond de naam Johan Cruyff menigmaal in het clubblad. Maar toen pa eens nauwkeurig ging tellen, was z’n triomf compleet. Zijn naam stond vaker in de kolommen van het cluborgaan dan die van de grote voetballer..!