Stoplap van Elsje Bernhardina Uylenbroek

Elsje Uijlenbroek wordt op 26 november 1833 in Amsterdam geboren. Ze komt voort uit het huwelijk dat op 4 november 1829 tussen de dan 28-jarige jarige Bernardus Uijlenbroek (1801-1847) en de 31-jarige Margaretha Steenmeijer (1798-1878) in Amsterdam gesloten wordt. Elsje is de oudste van tenminste twee kinderen. Ze heeft een jongere zus Wilhelmina Bernhardina, die het levenslicht ziet op 19 mei 1834. Over Elsjes jonge jaren is weinig bekend over haar liefdesleven des te meer. Elsje trouwt twee keer. Haar eerste huwelijk vindt plaats op 11 mei 1853 in Amsterdam. Haar bruidegom is Gijsbertus de Jong, schilder uit Rotterdam. Elsje verliest haar echtgenoot en stapt op 3 februari 1869 als zijn weduwe opnieuw in het huwelijksbootje. Deze keer met Jan Adrianus Angel (1812), eveneens een huisschilder, maar nu afkomstig uit Amsterdam. Ook voor Jan is het zijn tweede huwelijk. Hij is weduwnaar van Grietje Albers met wie hij tussen 1838 en 1855 negen kinderen kreeg. Elsjes huwelijken daarentegen zijn beide kinderloos gebleven. Ze overlijdt op 20 november 1914 in Amsterdam, tachtig jaar oud. Gezien het leeftijdsverschil heeft zij haar tweede echtgenoot vermoedelijk ruimschoots overleefd. In welk jaar Elsje deze stoplap heeft vervaardigd is niet met zekerheid te zeggen. Ze werd dienstbode en zal daartoe een goede voorbereiding gehad hebben in een van de weeshuizen of opleidingsinstituten in Amsterdam. Daar werden jonge meisjes opgeleid om later met handwerk in hun eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. Op grond van haar leeftijd zou haar stoplap daarom tussen 1845 en 1850 gemaakt kunnen zijn. Rondom een middenkader dat gevuld is met een geromantiseerd motief en met initialen in kransen en onder kronen, oefende ze acht stoppen waaronder de gebruikelijke kruisstoppen en een sterstop. Ze durfde een hogere moeilijkheidsgraad aan zo bewijst de winkelhaakstop linksboven en de hoekstop rechtsonder. Haar handwerklerares zal ongetwijfeld trots op haar geweest zijn.