Voor Truus ligt de schoonheid van het Waterlooplein hem in alles eromheen. Want is het plein uniek en iets typerends voor Amsterdam? Volgens Truus niet. “Het is eigenlijk een plein zoals elke stad er eentje heeft.” Toch heeft het een speciaal plekje in haar hart. Het is voor haar namelijk de plek waar al haar interesses samenkomen. Het is omringd door prachtige grachten, prachtige architectuur en het is er altijd gezellig met alle marktkraampjes, veel verschillende mensen en natuurlijk alle toeristen. Vooral de architectuur van Amsterdam is voor Truus erg belangrijk. Ze is zelf lid van verschillende verenigingen die zich inzetten voor het behoud van het culturele erfgoed van Amsterdam en ze hoopt zo een steentje te kunnen bijdragen aan het behoud hiervan voor de volgende generatie.
Toch maakt Truus zich ook zorgen over de toekomst van Amsterdam. Ze heeft het gevoel dat nieuwe Amsterdammers nog niet dat gevoel van liefde voor de stad hebben dat zij en haar leeftijdsgenoten wel hebben. Toch verzekert ze mij dat dit met tijd wel komt. “Als jij verkering krijgt met een leuke jongeman, dan ga je ook steeds meer van hem houden, toch? Tot hij op een gegeven moment dood gaat natuurlijk. Maar zo gaat het niet met de stad, nee, we zijn wel zuinig op de stad.” Ze is daarom ook blij om te zien dat de liefde voor de stad zich blijft ontwikkelen bij andere mensen, omdat ze het heel belangrijk vindt dat het architectonische culturele erfgoed van Amsterdam niet verloren gaat. Ze geniet ervan om alle toeristen op het Waterlooplein rond te zien lopen. Ze brengen natuurlijk geld binnen, maar Truus vindt het ook mooi om te zien dat de meeste toeristen een belangstelling voor de stad hebben en gefascineerd over het Waterlooplein heen lopen, net zoals zij als 18-jarig meisje ook deed.