Naam : Bill. A. Monkau
Een leerzame ontboezeming, Peggy
Van de 526 'bekijkers' vóór mij, zullen er vast wel enkelen zijn die iets van dien aard door het hoofd geflitst is.
Ik heb geen moeite om de leerzaamheid te vinden in de wijze waarop ons type mensen zich gedeisd houdt. Althans, die houding te bevragen.
Van gemengd ras heb ik me altijd afgevraagd waarom Michael Jackson-achtigen zichzelf discrimineren door afstand te willen nemen van hun lichamelijke kenmerken.
Als Black beautiful is, wat is dan de zin van je zwarte huid verbleken; leg dan uit waarom je jouw, dicht ineen-gekruld, hoofdhaar met een hete strijkijzer gladstrijkt; enzovoort, enzoverder.
Over racisme gesproken. Moeten we niet naar een onderscheid tussen interraciaal en INTRARACIAAL (racisme tegen jezelf, zoals de oma van Peggy)?
Wie racisme bij zichzelf over het hoofd ziet, maakt zich ongeloofwaardig door welke groep of welk individu dan ook dat etiket op te plakken.
Als de waarneming van Derksen – zijn uitspraak over Kamerlid De Hoop – racisme is, moeten we dan postuum de oma van Peggy Brandon aanklagen?
En wat te denken van zwarte medeburgers die ronduit buiten hun etniciteit trouwen en dat openlijk motiveren met:
< Het vergroten van maatschappelijke kansen voor mijn kinderen >
WIE DURFT DE WERELD VERBETEREN …
DOOR EERST ZICHZELF AAN TE PAKKEN?