Eeuwenlang heeft men kinderen al op zeer jonge leeftijd als miniatuurvolwassenen gekleed. Dit geldt voor zowel jongens als meisjes.
Vanaf de 2e helft van de 16de eeuw tot halverwege de 19de eeuw dragen jongens en meisjes als kleuter een jurk. De reden hiervoor is vooral praktisch: het verschonen van niet-zindelijke kinderen was veel makkelijker in een jurk. Na de kleutertijd krijgen jongens een driedelig pak, naar de snit van hun vaders pak. Meisjes krijgen net als hun moeder een japon aan. Ook het ondergoed en onderkleding worden naar voorbeeld van volwassenenkleding gemaakt. Een voorbeeld hiervan is het jongenshemd van linnen, afgezet met kant langs de hals en manchetten. Een verschil met een mannenhemd is dat een mannenhemd nooit van voren open is zoals dit jongenshemd.
Wit linnen hemd voor een jongen, 1775-1800
Naarmate de 19de eeuw verstrijkt gaan veel verworven vrijheden op kledinggebied voor volwassenen en kinderen echter verloren. Rond de jaren '40 wordt een meisje weer gekleed als dame. Ook korsetten en crinolines horen bij de kleding van jonge meisjes. Tegen 1880 krijgen vrouwen en meisjes in hun japonnen meer ruimte rond het middel dankzij de prinsessenlijn, die geen taillenaad heeft. De vrouwen snoeren hun taille later wel weer in, maar voor kinderen wordt het dan niet meer nodig geacht.
Meisjesjurk 1880-1890
Na 1880 begint de inmiddels gegroeide belangstelling voor de behoeften van het kind voor het eerst concrete vruchten af te werpen. Idealen op het gebied van kinderkleding worden nieuw leven ingeblazen. De Reformbeweging, de Vereeniging voor Verbetering van Vrouwenkleding, speelt hier een belangrijke rol in.