Voetbalrelieken

David Endt over voetbal en religie

Een holy shrine noemt David Endt zijn kantoortje vol met voetbalrelieken in de ArenA toen hij teammanager van Ajax was. Modderige shirts, stukgespeelde schoenen, allemaal tastbare herinneringen aan spelers en wedstrijden. Een paar ervan zijn nu onderdeel van 'Voetbal Halleluja!'

ArenA David Endt in zijn kantoor, 2013 - foto Ad Nuis

Voor David Endt waren de objecten meer dan wandversiering. Na een duel tijdens de kampioenswedstrijd van 2002 in het modderige stadion van NEC hing het shirt van aanvoerder Cristian Chivu aan flarden. David wilde het shirt in de vuilnisbak gooien, maar bedacht zich. Hij besloot het in te lijsten en op te hangen: het bloed, zweet en tranen, dat voetbal nu eenmaal is. Jonge spelers begonnen vaak over dat shirt en dan hield Endt hen voor, dat je met een schoon shirt nooit kampioen wordt.“Toen Urby Emanuelson besloot om zijn dreads af te knippen heb ik ze ingelijst en opgehangen. Het lijkt wel op het bijbelse verhaal van Samsom, maar hij is niet slechter gaan voetballen.”

Passie

De liefde voor Ajax en voor de spelers spreekt uit de inrichting van Endt’s kantoortje en uit de vele boeken die hij geschreven heeft. Ook al werkt hij niet meer bij Ajax, zijn passie is gebleven. Bij thuiswedstrijden staat hij het liefst op de F-side tussen de meest gepassioneerde supporters. “Ik had altijd mijn vaste plek, op een houten bankje achter het doel. Sommige teammanagers gingen bij de trainers zitten, maar achter het doel had ik meeste contact met de spelers. Toen ik niet meer bij Ajax werkte, heb ik een seizoenskaart genomen bij de F-side. Na de eerste wedstrijd was ik gebroken, je voelt de spanning van dat vak in je hele lijf, die intense wil om te winnen. Bij de F-side en in Vak 410 kan je ook zien wat het effect van een voorganger kan zijn op de massa: een alibi om mee te doen.” Hij heeft de supportersculturen zien veranderen, zoals de komst van Vak 410, dat beïnvloed is door Italiaanse supporters met hun muziek en choreografieën. “Italianen maken overal opera van”.

Goden

Endt vermoedt dat supporters misschien nog wel meer rituelen hebben dan spelers. Die hebben de macht, als supporter ben je afhankelijk van de spelers.”Al die kleine opofferingen, zoals altijd met de fiets naar het stadion gaan, zijn in feite offerandes. Je hebt er alles aan gedaan, maar uiteindelijk ben je overgeleverd aan de goden.” David Endt heeft de term Godenzonen van Ajax bedacht, de titel van zijn boek uit 1994. “We zaten op kantoor bij Thomas Rap met Youp van ‘t Hek. ‘Goden’ zei iemand. Nee ‘godenzonen’, zei ik.” Endt heeft er nog wel kritiek op gekregen van katholieke instanties, die het blasfemisch vonden. “Maar bij Ajax heeft het meer het de Griekse mythologie te maken. Die generatie van de jaren negentig voelde als de zonen van de gouden generatie van de jaren zeventig.”

omslag — De Godenzonen van Ajax, David Endt

Rituelen

Ook de rituelen van spelers heeft Endt van nabij meegemaakt. In een hoek van de kleedkamer willen zitten, omdat het een gevoel van bescherming geeft. Neeskens die de onderbroek van Sjaak Swart droeg. Het kauwgummetje van Cruijff, dat hij bij het begin van de wedstrijd uitspuwde en op de helft van de tegenstander schopte. David vindt het zo mooi van voetbal dat het alle religies door elkaar is, een soort algemene religie eigenlijk.

Icoon

Dat gevoel voor het religieuze in voetbal komt misschien van zijn moeder. Ze was katholiek en verzamelde Russische iconen. Het gevoel voor drama uit Davids geliefde Italië helpt ook mee. Toen Shota Arveladze in problemen was gekomen met justitie heeft David een soort icoon gemaakt van een foto van de Georgische speler. “Die heb ik in mijn auto gehangen, toen ik een paar dagen lang van politie naar justitie reed om hem vrij te krijgen. En het is gelukt.”

Voetbalgod

Endt begrijpt heel goed dat we Maradona hebben uitgekozen als het beeld van de tentoonstelling. Zelf heeft hij een minuscuul Zuid-Amerikaans altaartje, waar hij een foto van de Argentijnse voetbalgod in heeft geplakt, op zijn bureau staan. “Hij is, als alle heiligen, heel groot maar ook kwetsbaar, allemaal hebben we wel schaafwonden.”

Media

214 keer bekeken

1 Reactie

Albert 11 februari 2023

Mijn leugs met Ajax en Zeeburgia

Rein Mulder mijn jeugd Zeeburgia, Ajax, De Meer Bij viering van 100 jaar Zeeburgia op 22-2-2020 boekpresentatie kwam er een boel bij me los. Een stuk jeugd die ik niet zal vergeten. Mensen hebben geen idee hoe groot onze club Zeeburgia wel is qua naam en faam is geweest. Nu nog een fijne en bijzonder goede vereniging.

Marianne van Leeuwen en Rein Mulder 100 jaar Zeeburgia mijn jeugdclub 2020 Marianne v Leeuwen Zeeburgia 100 jaar Boekpresentatie

Rein Mulder en jeugdvriend David Endt 100 jaar Zeeburgia leuke ontmoeting jeugdvrienden uit Slotervaart

Rein Mulder en Rein Mulder Rein Mulder

Rein Mulder hele jeugd Zeeburgia

Rein Mulder Zeeburgia en Ajax mijn jeugd Rein Mulder

Rein Mulder Zeeburgia en Ajax mijn jeugd history De Meer

Rein Mulder hele jeugd Zeeburgia Watergraafsmeer

Rein Mulder

Mijn jeugd in Amsterdam begon al vroeg met voetballen auto's waren nog niet in de Laplacestraat Amsterdam Watergraafsmeer.Ik was van 1955.Op mijn 7 levensjaar kwam ik al te trainen bij Zeeburgia club aan de Kruislaan.

Echter alleen pas mee trainen, want bij 8 jaar kon ik competitie spelen. Kreeg van aardige terreinman Losekoot paar voetbalschoenen uit het hok met bolle neuzen. Ik was as een klein ventje met wit haar. Voetballen ging al snel beter elke dag op straat en 1x in de week op de club.

Nou ging ik toch tussen door de woningen even langs op de gezellige club. Op mijn 8 jaar ging ik competitie spelen was me geweldig beviel. Kan me veel herinneren de jaren die volgden verzamelen badhuis Indische buurt. En meneer Abbehuis was de man met een groene bus die vele elftallen naar clubs bracht. Wat een club liefde voor de A junioren .

Mocht bij Ajax komen spelen maar mocht niet van mijn vader ging naar dure school. Wel was ik kind aan huis bij Ajax, spijbelde en haalde de ballen voor Johan en Pietje op veld waar geen grasspriet meer stond. Deed dit zo vaak dat mijn ouders hopeloos werden.

Heb in die tijd al veel leuke dingen gekregen van Ajax spelers, later heb ik klein boekje en meer van Johan Cruijff terug gebracht naar Arena ( heer Tijsterman) want Ajax wou ook aan museum gaan bouwen in Arena.

Al gauw kwam ik in C1 en was wel een sociale club, snel hielp je mee met flesjes opruimen bij de mensen die lege flesjes hadden, op houten tribune dat was aan 1 kant van het veld. Het hoofdveld liep in kuip betonnen omranding die geheel volstond als eerste thuis speelden. Weet nog tegen Uithoorn waarin oud bokser Ruud Lubbers speelden. We werden door Peter Schutte getraind, die later naar Aalsmeer vertrok- tot mijn spijt- een geweldige trainer van het eerste elftal. De grote toernooien van onze club waren geweldig Watford, Cristal Palace,en meer deden de club goed. Die jongens trainden 10 x zo hard en wij kregen inzicht hoe hard je moest werken voor resultaat, we kregen alles lunchpakketten fruit melk. Kantine draaide al vroeg op volle toeren.

Mijn vader Rein Mulder senior 1927-2007 was fotograaf en maakte echt de mooiste foto’s bij de club. Hoorde op boekpresentatie bij een oud voorzitter dat alle foto's zijn vergaan door waterschade. Jammer had mooie toevoeging voor nieuwe boek geweest. Elk toernooi nam hij van alle elftallen foto's al op zaterdag, ik hielp mee in de middag met drogen van foto's zodat ze zondag klaar waren, ook ons paradepaardje het eerste zat erbij. Mijn vader was freelance fotograaf Parool. In de kantine hingen de foto's van alle elftallen. En alle mooie vaantjes van grote clubs en veel uit het buitenland maar ook Ajax. Mis geschiedenis van Zeeburgia die was erg groot. 100 jaar Zeeburgia 22-2-2020 boekpresentatie 100 jaar .

We hadden goede naam als Zeeburgia en er kwamen vaak scouts van Ajax kijken. Barry Hulshof ging al naar Ajax, dat had ik nooit begrepen hij liep niet als voetballer. Maar Barry groeide bij Ajax uit tot fenomeen tussen grote namen. Met grote toernooien waren wij altijd gastouder gezin en soms wel 3 Engelse jongens in huis. Watford en Cristal Palace waren mijn favoriet. Na die toernooien kregen we nog post, als de jongens kinderen kregen of nieuwjaar wensen.

Later in mijn jeugd gingen mijn ouders in Slotervaart wonen. Kwam naast David Endt te wonen als jongen al fijne persoonlijkheid zeg dit niet om te slijmen maar was gewoon zo en de familie Endt was gastvrij. We konden met de bal ongestoord tegen de garage aan knallen zonder gezeur van: weg wezen. Nu hadden we ook nog ons voetbalpleintje waar ik als jongen mee voetbalde met Bob Metzger, Familie Groot, en meer van ASV Slotervaart waar we voetbalden. Op straat voetballen bleef trekken zeker onder de gouden jaren Ajax. Maar kwam nog vaak op Zeeburgia. En Zeeburgia is altijd mijn club gebleven. Door wat mindere jeugd was ik daar altijd welkom.