‘Wat doet een conservator?’ vragen mensen me vaak. Tentoonstellingen maken en objecten verzamelen is het korte antwoord. Omdat mijn tentoonstellingen meestal gaan over de recente geschiedenis, ontmoet ik daarbij heel veel mensen. Dat alsmaar groeiende netwerk leidt tot een stroom uitnodigingen. Voor deze ‘achter de schermen van het museum’ blog: een weekje uit het sociale leven (na vijven) van een conservator.
Verjaardag in Ruigoord
Rudolph Stokvis werd 80 en vierde dat met zo’n 300 mensen in de kerk in Ruigoord. In 2009 heb ik een weekje in het kunstenaarsdorp gezeten om korte biografieën te maken bij de portretten van Van der Vegt.
De tocht naar Ruigoord is al geweldig, met regioliner 82 door de havens en dan lopend door het dorpje dat stand gehouden heeft tussen de olietankers. Prachtig uitgedoste mensen, een feestlied voor Rudolph, ontmoetingen met oude bekenden en met zijn allen dansen op ‘Ik ben de IJ-mens’ (melodie I am the walrus) van Aja Waalwijk met wie ik nu weer samenwerk rond 50 jaar Provo. ‘Dit is ook erfgoed van Amsterdam’ zegt iemand. Dat is zo. Maar hoe ga je het bewaren in een museum of archief? Het is in ieder geval weer opgeslagen in mijn hoofd.
Zaken doen
Het contrast met de business club in het Cobramuseum de volgende dag kon niet groter zijn. Miente Boellaard-Stheeman, die vorig jaar afscheid genomen heeft als hofdame van prinses Beatrix, nodigde me uit. Ik ken Miente vanwege de tentoonstelling over Amsterdam en de Oranjes. Fotograaf Erwin Olaf heeft toen een mooi portret van haar gemaakt.
Miente Boellaard, met wit jasje, in de tentoonstelling naast de stoelen en tafels uit Collection d'Art Door: Annemarie de Wildt
Miente heeft in het Cobramuseum een tentoonstelling ingericht over Collection d’Art, de galerie van Cora de Vries. Een prachtige verzameling en mooi opgehangen met verwijzingen naar de liefde die Cora de Vries en haar man hadden voor hun kunstcollectie. ‘Dat schilderij van Benner hangt meteen aan het begin, omdat het bij Cora in de slaapkamer hing. Het was het eerste waar ze mee wakker werd’ vertelt Miente in haar verhaal voor de Cobramuseum-businessclub en de Amstelveense rotary afdeling. Ze houdt hen voor wat zakenlieden kunnen leren van Cora de Vries, die altijd voor iedereen de tijd nam iets over het werk in haar galerie uit te leggen. ‘Uitleggen is een vorm van zaken doen, je creëert een band’. Bij de heerlijke hapjes geen gesprekken over magie en rituelen, zoals in Ruigoord, maar over opera, huizen in het buitenland en het internationaal verkopen van tentoonstellingen. Ook leuk en nuttig.
De volgende dag na het werk naar De Duif waar het F-boek gepresenteerd wordt. Weer een andere circuit, een kerk vol feministen waarvan ik er veel ken uit allerlei eerdere projecten. Kunstenaar Patricia Kaersenhout, van wie het Amsterdam Museum in april een werk over de zwarte vrouwenbeweging gaan tonen, gaat in de clinch met Hedy d’Ancona over de zin ‘woman is nigger of the world’.
Rebelse jeugd
Op zaterdagmiddag lokt het terras, maar toch maar op de fiets naar Lola Luid, een broedplaats in west waar Eric Duivenvoorden zijn boek Rebelse Jeugd presenteert. Provo kwam niet uit de lucht vallen, is de strekking van het boek. De jeugd was al een hele tijd opstandig en toonde dat onder andere door te dansen op swingmuziek en rock 'n roll, hoewel bij de dansscholen bordjes hingen ‘Swingen verboden’. Eric laat geweldige muziekfilmpjes uit de jaren vijftig en zestig zien.
In mei 1967 heft provo zichzelf op, maar het heeft er wel toe geleid dat eindelijk de jeugdcultuur serieus wordt genomen. In augustus 1967 organiseert de gemeente Amsterdam zelfs de ‘love-in’ Hai in de Rai. Ik kijk naar het filmpje zittend tussen Sara Stolk en haar dochter Marieke. Sara vertelt dat ze er, hoogzwanger, ook bij was. ‘Ik dus ook’, zegt Marieke lachend.
Suikerspinnen
Door naar Station RAI waar ’s avonds de Cult Club een feestje georganiseerd heeft vanwege de verjaardag van de Antwerpse kunstenaar Jan Henderikse. Het Amsterdam Museum heeft onlangs een video sculptuur van hem gekocht.
Cult Club vanwege de verjaardag van Jan Henderikse Door: Annemarie de Wildt
Een surrealistisch decor: in de glazen ruimte op het perron tussen de aankomende en vertrekkende treinen staat een lange tafel. Er zijn kunstwerken van Jan die de sfeer van een ouderwetse kermis oproepen: bakken met plastic eendjes, ballen gooien en suikerspinnen. Het eten is verrukkelijk, onder andere Thaise mosselen en citroentartelletes. Na afloop staat de kok eendjes te vissen terwijl de Rotterdams-Antiliaanse neven van Jan de suikerspinnen maken.
